Ας γίνει πλέον αντιληπτό. Με τη νοοτροπία που μας διέπει είναι σχεδόν αδύνατο να προσελκύσει η χώρα μας μεγάλες επενδύσεις. Κανείς σοβαρός επενδυτής δεν επενδύει σε μια χώρα που ο Ρουβίκωνας και το ΠΑΜΕ αποφασίζουν ποια πρεσβεία θα “βεβηλωθεί» και ποιος δρόμος θα κλείσει, και που η δικαιοσύνη χρειάζεται 14 χρόνια για να αποφασίσει ποιοι πολιτικοί λήστεψαν το κράτος αλλά οι ίδιοι πολιτικοί έχουν μεριμνήσει ώστε να έχουν ήδη παραγραφεί τα αδικήματά τους και φυσικά ούτε συζήτηση για την γραφειοκρατία.

Τα προβλήματα της χώρας μας δεν λύνονται με λαϊκίστικες ενέργειες όπως ήταν και η έφοδος της Αρχής Ανταγωνισμού στις τράπεζες - στην πτώχευση των οποίων συνέβαλε το κράτος που τις αφαίμαξε σε μία ημέρα 50 δις ευρώ με τα θλιβερά του ομόλογα. Οι τράπεζες δάνεια δεν εισπράττουν (γι’ αυτό ευθύνονται πολύ και οι ίδιες) δάνεια δύσκολα δίνουν, πώς θα επιβιώσουν αν δεν χρεώσουν για τις υπηρεσίες τους; Εξ άλλου οι χρεώσεις τους είναι πολύ χαμηλότερες από τις αντίστοιχες των τραπεζών του εξωτερικού. Και σαν να μην τους φθάνει αυτό, προέκυψε και η εύκολη δανειοδότηση κινέζικης τράπεζας που οπλισμένη με σύγχρονες τραπεζικές τεχνικές όπως blockchain, fintech και robo-advisers θα ανταγωνιστεί άνετα τις ελληνικές τράπεζες που υστερούν τεχνολογικά. Οι Κινέζοι αγόρασαν το λιμάνι του Πειραιά εκμεταλλευόμενοι την οικονομική κρίση της χώρας μας. Όχι γιατί μας αγάπησαν. Αν η οικονομία μας ήταν ανθηρή δεν θα ερχόντουσαν. Και αν ερχόντουσαν θα πλήρωναν πολλαπλάσια.

Η κυβέρνηση, εντελώς αναίτια, είναι πολύ αγχωμένη και αντί να κάνει ουσιαστικές αναπτυξιακές κινήσεις παίρνει προεκλογικού τύπου λαϊκίστικες αποφάσεις. Οφείλει να καταργήσει τον άθλιο φόρο «αλληλεγγύης» που δήθεν βοηθά τις ευπαθείς ομάδες, γιατί ουσιαστικά δημιουργεί νεόπτωχους. Είναι ο απόλυτος παραλογισμός να φορολογεί με 15% τα κέρδη από τα κρατικά και εταιρικά ομόλογα αντί να δίνει κίνητρα στους πολίτες να χρηματοδοτούν τις επιχειρήσεις πράγμα που αδυνατούν να κάνουν οι τράπεζες. Οι εισπράξεις του κράτους από τους προαναφερθέντες φόρους είναι μόλις ένα μέρος του καταστροφικού για την οικονομία «υπερ-πλεονάσματος». Δυστυχώς το κράτος συνεχίζει την αδηφαγία του. Οι τέσσερεις ΔΕΚΟ: ΟΑΣΑ, ΕΡΤ, ΟΣΕ, ΕΑΣ έχουν συσσωρευμένες ζημιές 11,25 δις ευρώ και σε αυτές εργάζονται 11.000 άτομα. Δηλαδή ο κάθε εργαζόμενος μάς έχει κοστίσει ένα εκατομμύριο ευρώ. Θα μας κόστιζαν λιγότερο αν τους πληρώναμε και δεν «δούλευαν»! Και όλα αυτά γιατί τις διοικήσεις των ΔΕΚΟ αναλαμβάνουν συνήθως ανίδεοι φιλοκυβερνητικοί σφουγγοκωλάριοι. Η μοναδική λύση: Να δοθούν σε ιδιώτες ακόμη και δωρεάν.

Σημείωση

Ο νόμος και τάξη οξύνει τα προβλήματα. Μόνο ο νόμος και η κατανόηση τα αμβλύνει. Αν δεν θεραπευτούν τα αίτια, τα προβλήματα θα εντείνονται.