Όταν μάλιστα οι μόλις χθεσινοί αντίπαλοι γίνονται μέσα σε μια νύχτα οι πιο εγκάρδιοι σύμμαχοι της μέρας που ξημερώνει, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο. Ακόμη δε όταν αυτές οι συμμαχίες έχουν ως συμβαλλόμενα μέρη Κράτη τα οποία εκπροσωπούν κατά τεκμήριο ένα πολιτισμένο σύστημα αξιών και Κράτη τρομοκράτες (επαναλαμβάνω Κράτη τρομοκράτες και όχι λαούς για να μην παρεξηγηθώ) όπως η Τουρκία, το Ισραήλ, το Ιράν και η Σ. Αραβία τότε μιλάμε με βεβαιότητα για κινήσεις σε ναρκοπέδιο και όχι σε διπλωματική σκακιέρα.

Δεν ξέρω τι ακριβώς αναμένουμε από την αυριανή συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον επικίνδυνο κωμικό που υποδύεται τον πλανητάρχη, εννοείται πως σε κάθε περίπτωση όλοι οι Έλληνες ανεξαρτήτως πολιτικού προσανατολισμού ευχόμαστε να έχει θετική έκβαση, η θέση μας πάντως σαν χώρα θα πρέπει να είναι σταθερά προσανατολισμένη υπέρ της Ειρήνης, της Σταθερότητας και της Ασφάλειας στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής για χίλιους λόγους ασχέτως αν ο γείτονας μας έχει νεοΟθωμανικές φαντασιώσεις.

Ο τίτλος του άρθρου θα μπορούσε άνετα να υποδηλώνει και τον «τρελό», αντιλαμβάνεστε νομίζω σε ποιον αναφέρομαι, είναι όμως το αρκτικόλεξο Mutual Assured Destruction (Αμοιβαία Εξασφαλισμένη Καταστροφή) το οποίο έχει υιοθετηθεί εδώ και πολλά χρόνια από την διεθνή κοινότητα ως το μοναδικό πιθανό αποτέλεσμα μιας γενικευμένης σύρραξης ειδικά αν αυτή περιλαμβάνει τη χρήση πυρηνικών όπλων. Το ενδεχόμενο ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου είναι εντελώς απίθανο για τον απλούστατο λόγο ότι δεν συμφέρει (οικονομικά κυρίως) κανέναν στον πλανήτη, είτε συμμετέχει σε αυτόν, είτε όχι. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τον περασμένο Ιούνιο τον ρόλο του διαμεσολαβητή ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Ιράν είχε ο Ιάπωνας Πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε.

Αυτό που κατά τα φαινόμενα δυστυχώς θα συνεχισθεί είναι οι πολεμικές συγκρούσεις περιορισμένης πλην όμως με εξίσου καταστροφικά αποτελέσματα κλίμακας, με την ψευδεπίγραφη επίκληση εκ μέρους «των Κρατών που εκπροσωπούν ένα πολιτισμένο σύστημα αξιών» είτε κάποιου «άξονα του κακού», είτε κάποιας «νέας τάξης πραγμάτων», είτε κάποιας «σύγκρουσης πολιτισμών» προφανέστατα για τον έλεγχο του παγκόσμιου πλούτου. Λες και ενδιαφέρει τον κάτοικο του Κλήβελαντ ή της Αλαμπάμα η προαιώνια διαμάχη μεταξύ σουνιτικού και σϊιτικού Ισλάμ για παράδειγμα, η οποία έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση στην Υεμένη, ουσιαστικά όμως είναι ένας πόλεμος Ιράν και Σ. Αραβίας (ΗΠΑ) σε ουδέτερο έδαφος.

Η γενεσιουργός αιτία όλης αυτής της παγκόσμιας madness (κυριολεκτικά παραφροσύνη) είναι ότι το 90% του παγκόσμιου πλούτου βρίσκεται σήμερα στα χέρια του 10% των ανθρώπων που κατοικούν στη Γη οι οποίοι μπορούν να ονειρεύονται ακόμα και διακοπές στη Σελήνη. Για να μπορούν στο μέλλον τα βατράχια να χοροπηδάνε ανέμελα στο καταπράσινο γρασίδι η απάντηση σε κάθε ερώτηση είναι μία. Καταπολέμηση της παγκόσμιας φτώχειας και των ανισοτήτων. Δεν είναι τυχαίο ότι τα εδάφη του Ισραήλ είναι εύφορα, ενώ τα Παλαιστινιακά κρανίου τόπος. Δεν είναι τυχαίο ότι όσο σημαντικά είναι τα πετρέλαια της Μ. Ανατολής για τον υπόλοιπο Κόσμο, τόσο σημαντικά είναι τα νερά του Τίγρη και του Ευφράτη για τους Αραβικούς πληθυσμούς της περιοχής οι οποίοι μοιράζονται σε πέντε Κράτη με διαφορετικές σφαίρες επιρροής. Δεν είναι τυχαίο ότι στη Ρουάντα η εμφύλια διαμάχη (του 1.000.000 νεκρών) των Χούτου με τους Τούτσι πέρα από τις φυλετικές διαφορές τους ήταν και πόλεμος γεωργών εναντίον κτηνοτρόφων με φόντο τα κοιτάσματα νικελίου και ουρανίου. Αμέτρητα τέτοια παραδείγματα ανά τον πλανήτη.

Η καταπολέμηση της παγκόσμιας φτώχειας δεν είναι ούτε ευχολόγιο, ούτε υπόθεση εργασίας. Είναι μια απολύτως συνειδητή πολιτική επιλογή η οποία για να υιοθετηθεί χρειάζεται τους ανάλογους πολιτικούς ηγέτες σε όλο τον Κόσμο.

Καλή Φώτιση και Χρόνια Πολλά!

Αριστοτέλης Μπατιστάτος