Το σίγουρο είναι ότι από τον καναπέ του σπιτιού μας ή από το γραφείο ή το καφενείο μπορούμε όλοι να είμαστε εθνικιστές , ρατσιστές ,προοδευτικοί, ανθρωπιστές  και πάνω από όλα κριτές των πάντων.
Βέβαια όλα αυτά εκ του ασφαλούς.
    Επειδή τυγχάνει να γεννήθηκα Έλληνας και λόγω κοινού πολιτισμού , καταβολών και βιωμάτων ταιριάζω πιο πολύ με τους κατοίκους της Λέσβου , σκέφτομαι τι θα έκανα και πώς θα αντιδρούσα σε ο,τι συμβαίνει με το μεταναστευτικό αν ήμουν μόνιμος κάτοικος του νησιού με την οικογένεια μου.
     Οι ντόπιοι λοιπόν εκεί , είχαν φτιάξει τα σπίτια τους , τη ζωή τους, την εργασία τους , τα όνειρα τους στο συγκεκριμένο τόπο και κάποια στιγμή βρέθηκαν τα τελευταία αρκετά χρόνια να νιώθουν καθημερινά ανασφάλεια, φόβο,άγχος , σχεδόν ξένοι στον τόπο τους ( η αναλογία με τους μετανάστες είναι σχεδόν 3:1) και το κυριότερο χωρίς καμία ξεκάθαρη προοπτική λύσης του προβλήματος τους. Μια συνεχιζόμενη αβεβαιότητα και ιδιότυπη ομηρεία.
    Από την άλλη μεριά βρίσκονται αγνώστου αριθμού ( ίσως 30.000) και αδιευκρινίστου προέλευσης ανθρώπινες ψυχές στοιβαγμένες σε καλαστηρια ( υπό την αιγίδα ευτραφων ΜΚΟ).
Σε αυτές τις συνθήκες εξαθλίωσης και καταπάτησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ακόμη και ο πιο πολιτισμένος άνθρωπος θα μπορούσε να καταντήσει θηρίο ή τέρας · πόσο μάλλον άνθρωποι βασανισμένοι και χωρίς ιδιαίτερες πολιτισμικές αρχές και αξίες. Αυτή κι αν είναι ομηρεία.
     Επειδή όμως εγώ θα ήμουν υποθετικά ένας Μυτιληνιος , διερωτώμαι στη συγκεκριμένη περίσταση τι επιλογές θα είχα
   Μια επιλογή θα ήταν να αποδεχόμουν τη μοίρα μου και να συνέχιζα να ζω εγώ και τα παιδιά μου με άγχος, ανασφάλεια και σίγουρα όχι όπως είχα φανταστεί τη ζωή μου. Αλλά για πόσο; Θα άντεχα;
  Η άλλη επιλογή θα ήταν να γκρίνιαζα , να φώναζα, να διαπληκτιζομουν. Με ποιους; Γιατί; Για πόσο; Αυτό θα θελα ;
   Μια τριτη επιλογή θα ήταν να έφευγα από το νησί με την οικογένεια μου για καπου αλλού. Μήπως όμως κάποιοι τελικά αυτό θέλουν; Και η ζωή μας όπως την είχα φτιάξει και φανταστεί τι θα γινόταν;
   Αυτά...
 Εγώ αν ήμουν κάτοικος του νησιού σε πρώτη φάση θα έκανα λίγο ακόμη υπομονή και θα απαιτούσα σύσσωμη η τοπική κοινωνία να μην ξανακαταβαλει οποιοδήποτε άμεσο ή έμμεσο φόρο στο ελληνικό κράτος και θα απαιτούσα όλοι οι  τοπικοί εκπρόσωποι μου στο ελληνικό κοινοβούλιο να αποχωρήσουν ή να παραιτηθούν αμεσα και μέχρι να βρεθεί λύση στο πρόβλημα.
   Μα ποια είναι η λύση;
Δε φαντάζομαι να περιμένετε από εμένα να σας βρω τη λύση.
Μπορεί όπως κάθε “ εμπειρογνώμονας”να έχω στο μυαλό μου κάτι αλλά τη λύση απαιτώ και επιβάλλεται να την βρουν και να την εφαρμόσουν οι προηγούμενοι, οι τωρινοί, οι επόμενοι , ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ που έχουν το μοναδικό προνόμιο να κρίνουν και να ξέρουν τα πάντα ως αντιπολίτευση και από την άλλη να προβληματίζονται και να αποδεικνύονται ΛΙΓΟΙ όταν έχουν θέση ευθύνης.
   Τη λύση πρέπει να δώσουν οι δεκάδες , υποθέτω καλοπληρωμένοι, ειδικοί σύμβουλοι , μετακλητοί ή μη , του “ πτυσσόμενου” υπουργείου μεταναστευτικής πολιτικής ( οι προηγούμενοι , οι τωρινοί και οι επόμενοι).
   Δεν ξέρουν; Αλίμονο μας.
   Δεν μπορούν; Δις αλίμονο μας.
   Δεν θέλουν ; Τρις αλίμονο μας.
Μήπως τελικά ευτυχώς που δεν μένω στην Λέσβο και γράφω όλα αυτά εκ του ασφαλούς;
Ίσως. Αλλά;
   Τελικά τι είμαι; Ανθρωπιστής; Εθνικιστής;
Δημοκράτης;Ρατσιστής; Ο,τι θέλω λέω. Όπως θέλετε πείτε με. Αρκεί που δεν ζω στην Λεσβο...

Φώτης Αυγουστατος
Μαιευτηρας Γυναικολογος