Ζούμε πλέον τη ζωή μας εν αταξία. Η αβεβαιότητα έχει γίνει μία πλήρης αταξία. Σε λίγο το χάος;

…Ο άνθρωπος είτε ως άτομο, είτε ως ανθρώπινη παγκόσμια κοινωνία, ενώ γιγαντώνεται σε γνώση, ισχύ, αλαζονεία, μήπως κατανοεί την ταυτόχρονη μηδαμινότητά του; Μήπως ένα καπρίτσιο ή μια αναποδιά της φύσης αρκούν να μας εξαφανίσουν;

   Οι ισχυροί του πλανήτη, ήδη έχουν ξεκινήσει ένα νέο αδυσώπητο ψυχρό πόλεμο, που περιλαμβάνει όλα τα πεδία-οικονομικό, πολιτισμικό, επιστημονικό, τεχνολογικό, θρησκευτικό… Ο,τιδήποτε πια, εξετάζεται υπ’ αυτό το πρίσμα-του ψυχρού πολέμου- και των συνεπειών που μπορεί αυτό να επιφέρει στα γεωπολιτικά ζητήματα. Οι δίνες είναι υπαρξιακής σημασίας. Ίσως και ματαίως όλα αυτά, καθώς είπαμε ότι μια παραξενιά της φύσης, μπορεί να σβήσει εν ριπή οφθαλμού τον οψιγενή ανθρώπινο πολιτισμό. Σιγά το πράμα! 3-4 εκατομμύρια χρόνια μετράει ο άνθρωπος ως είδος, το ηλιακό σύστημα περί τα 5 δισεκατομμύρια και το σύμπαν κοντά στα 14 δις. Δεν νομίζω πως το σύμπαν θα πολυνοιαστεί αν μας τύχει και μια στραβή εδώ πέρα…

   Η Ελλάδα είναι στη Ευρώπη. Είμαι Έλληνας και περήφανος γι’αυτό. Νιώθω και ευρωπαίος-όπως και πολίτης του κόσμου-αλλά προφανώς όχι με την ίδια ένταση. Νιώθω όμως πως από το 1979 έως σήμερα, η αίσθησή μου ως ευρωπαίου, συνεχώς αυξάνεται. Θεωρώ ότι έτσι αισθάνεται η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.

   Η συμπεριφορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης τους τελευταίους μήνες υπήρξε υποδειγματική. Όντως ιστορική.. Είναι σαν μια νέα αφετηρία. Ανήκουμε στην Ε.Ε., σε μια Δύση από καιρό ρηγματωμένη, εν μέσω ενός άτακτου κόσμου. Η Ένωση οφείλει ένα νέο ξεκίνημα.

   Οι Έλληνες έχουν υποχρέωση να αξιοποιήσουν τα νέα δεδομένα. Έχουμε συσσωρευμένη εμπειρία πλέον-πολιτική, θεσμική, αναπτυξιακή, επιστημονική, ψευδαισθητική…. Οι νέες οικονομικές και εν γένει δυνατότητες, είναι εξαιρετικές. Τα κονδύλια είναι ικανά και ίσως πρωτόγνωρα, οι ευκαιρίες πολλαπλές, άλλοι τόσοι και οι κίνδυνοι περιθωριοποίησης αν ολιγωρήσουμε.

   Το συνολικό δυναμικό της χώρας, πρέπει να κοιτάζει μόνον αυτό που ήδη εκτυλίσσεται στο μέλλον. Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να είναι οι εμπνευστές. Αυτές πρωτίστως έχουν την κύρια ευθύνη για την επόπτευση του μέλλοντος. Όλοι αυτό διατείνονται, αλλά πολλές φορές πράττουν ακριβώς το αντίθετο.

   Τα πάντα σε μια μικρή, ιστορική χώρα ξεκινούν από την παιδεία. Δυστυχώς, παρακολουθήσαμε εσχάτως ένα άτολμο, συντηρητικό νομοσχέδιο, επιχρισμένο με ωραιολογίες και μια φοβική, αναχρονιστική αντιπολίτευση να διεξάγει μάχη χαρακωμάτων. Η ματιά στο παρελθόν, ομνύοντας όλοι στο μέλλον. Οι μεν επαναφέρουν την «κοσμία», οι άλλοι τρέμουν την αξιολόγηση, επαναφορά τράπεζας θεμάτων οι μεν, αφορισμός των πρότυπων και πειραματικών οι δε, έλλειψη επαρκούς διαλόγου οι μεν, φόβος για εισαγωγή της τηλεδιάσκεψης οι δε-ένας απίστευτος λουδιτισμός-απαραίτητο επιστέγασμα βέβαια η αδιέξοδη αδολεσχία 30ετίας περί δημόσιας και ιδιωτικής παιδείας (!!!)…Μια συζήτηση βγαλμένη από το χθες. Εν μέσω 4^ης βιομηχανικής επανάστασης, οδεύουμε με τις έωλες συνταγές αντιμετώπισης των απόνερων της 3^ης. Στην ανεπτυγμένη παγκόσμια διανόηση κυοφορείται η εδραία αντίληψη ότι το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα είναι ξεπερασμένο αυτό καθ’εαυτό. Δεν χρειάζεται βελτίωση, χρειάζεται αλλαγή καθ’ολοκληρίαν… Και εμείς…

   Απογοήτευση! Είχαν προηγηθεί τόσα ελπιδοφόρα μηνύματα: Έβρος, ιός, συναίνεση, ηλεκτρονικοποίηση δημόσιων διαδικασιών, στάση Ευρωπαϊκής Ένωσης… Ο Μητσοτάκης έχει δείξει ικανότητες και αποφασιστικότητα. Ο Τσίπρας είναι νέος και έχει εμπειρία πια. Είναι δυνατόν να θεωρούν με τέτοιες απόψεις περί παιδείας, ότι η χώρα θα σταθεί όρθια, με ιστορική ενόραση στο σημερινό και αυριανό παγκόσμιο, αλληλοποδοπατούμενο, ακραίο περιβάλλον;

Αλέκος Καλαφάτης

13.06.2020