Επιμέλεια: Αλέξανδρος Παπαϊωάννου

Το Newn People που σας κρατάει συντροφιά για μια ακόμη Δευτέρα, η στήλη- θεσμός του Newn Μedia Group βρίσκεται εδώ και φιλοξενεί τον Παραολυμπιονίκη Γεράσιμο Λιγνό.

Και στην περίπτωση του Γεράσιμου κάποιος που θα τον δει, θα απορήσει, ποια ακριβώς είναι η αναπηρία του. Ο Έλληνας Παραολυμπιονίκης λοιπόν πάσχει από δυστροφία κωνίων του αμφιβληστροειδούς, αλλά αυτό είναι που του δίνει δύναμη και είναι υπερήφανος, όπως λέει ο ίδιος για τα ξεχωριστά του μάτια.

Ο ίδιος αν και μόλις 26 συμμετείχε ήδη στους Παραολυμπιακούς του Ρίο Ντε Τζανέιρο το 2016– σε ηλικία τότε 21 χρόνων όπου και τερμάτισε 6ος, ενώ συμμετείχε με εξαιρετική παρουσία στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μεξικού το 2017, εκεί όπου στα 200μ μεικτή κολύμβηση πήρε το ασημένιο μετάλλιο και στα 100μ πρόσθιο και ύπτιο το χάλκινο.

Τέλος έχει συμμετάσχει και στο Πανευρωπαϊκό του Δουβλίνου που έχει τερματίσει στην 4η θέση, το 2018, αλλά και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Λονδίνου το 2019 όπου τερμάτισε 8ος.

Αρκετά γεμάτο βιογραφικό λοιπόν με τον ίδιο να “διψάει” για πολλά παραπάνω.

Ας διαβάσουμε όσα μας λέει για τον ίδιο και το πως κατάφερε να φτάσει στο κορυφαίο επίπεδο, την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα με τον αθλητισμό και πόση στήριξη υπάρχει από το κράτος, αλλά και τους επόμενους στόχους και φιλοδοξίες του.

Ήρθε η ώρα λοιπόν να γνωρίσουμε έναν ακόμα Έλληνα Παραολυμπιονίκη, τον Γεράσιμο Λιγνό.

-Γεράσιμε ασχολείσαι αρκετά χρόνια με την κολύμβηση σε κορυφαίο επίπεδο. Τι σε παρακίνησε να επιλέξεις το συγκεκριμένο άθλημα;

Καλησπέρα σας, ασχολούμαι στο υψηλότερο επίπεδο από το 2015 δηλαδή εδώ και έξι χρονιά. Η επαφή μου με την κολύμβηση ήρθε από μωρό παιδί καθώς η μητέρα μου ήταν και είναι η προπονήτρια μου όποτε ο κυρίως λόγος που επέλεξα αρχικά την κολύμβηση είναι η οικογένεια μου.

-Γιατί επέλεξες το πρόσθιο και μάλιστα τις κοντινές αποστάσεις; Σε τι διαφέρει από τα υπόλοιπα στυλ κολύμβησης;

Από μικρός είχα παραπάνω ικανότητα στο στυλ του προσθίου. Κοίτα στις κατηγορίες μας υπάρχουν συγκεκριμένα αγωνίσματα όποτε έπρεπε να γίνω ένας ικανός σπρίντερ και πιστεύω με τα χρόνια βελτιώνομαι στις μικρές αποστάσεις. Είναι ένα στυλ το όποιο είναι αρκετά ιδιαίτερο πρέπει να ασκείς μεγάλη δύναμη στο νερό με τα πόδια αλλά και με τα χεριά. Παρ’ όλα αυτά δουλεύω αρκετά για όλα τα στυλ κολύμβησης και έχω καταφέρει να κερδίσω και στα υπόλοιπα στυλ αρκετές διακρίσεις .

-Έχεις μια αναπηρία την οποία ανακάλυψες αργά στην ζωή σου και παρ’ όλα αυτά δεν σε έχει εμποδίσει από το να γίνεις κορυφαίος στο άθλημα σου. Πως αισθάνεσαι για αυτό σου το επίτευγμα;

Ακριβώς ήμουν 15 χρονών όταν ανακάλυψα την αναπηρία στην όραση μου, δεν ξέρω αν ήμουν μεγάλος, πάντως ήμουν σε μια περίεργη ηλικία, αλλά ευτυχώς είχα ανθρώπους διπλά μου που με στήριξαν και με έκαναν να κερδίσω μέσα από το πρόβλημα μου. Δεν ήταν αρκετά δύσκολο να μπω στο κλίμα του πρωταθλητισμού γιατί ουσιαστικά από μικρός είχα μπει , αγωνιζόμουν με αρτιμελείς αθλητές και είχα πάρει μέρος σε πολλά πανελλήνια πρωταθλήματα .Είμαι υπερήφανος που τα κατάφερα και πιο υπερήφανος για τα ξεχωριστά μου μάτια.

-Έχεις καταφέρει αν και πολύ μικρός να συμμετάσχεις ήδη σε Παραολυμπιακούς (Ρίο ντε Τζανέιρο 2016) και μάλιστα με μια καλή παρουσία τιμώντας την Ελλάδα. Είναι αυτή η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα σου;

Ξεκάθαρα η συμμέτοχη στους Παραολυμπιακούς ήταν η πιο μεγάλη στιγμή για μένα, ήταν τα πάντα μαγικά και είχα καταφέρει να κερδίσω την 6η θέση, που ήταν μια υπέρβαση. Ακόμα για μένα κορυφαία στιγμή ήταν και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Μεξικό όπου κατέκτησα 3 μετάλλια.

-Η καριέρα ενός αθλητή και μάλιστα στο κορυφαίο επίπεδο απαιτεί πολλες ώρες προπόνησης. Εσύ πόσες ώρες χρειάζεσαι καθημερινά για να διατηρείσαι σ αυτό το επίπεδο;

Εγώ καθημερινά βρίσκομαι στο νερό 2 με 4 ώρες και στο γυμναστήριο 3 φορές την εβδομάδα από μίση ώρα . Ο πρωταθλητισμός όμως απαιτεί και φυσικοθεραπείες αλλά και πολύ καλή διατροφή. Όλη η μέρα μου καταναλώνεται στο πως θα βελτιωθώ.

-Γενικά δυστυχώς στην Ελλάδα οι Παραολυμπιακοί περνάνε σε δεύτερη μοίρα σε σχέση τουλάχιστον με τους Ολυμπιακούς. Αισθάνεσαι ότι στην Ελλάδα υπάρχει η αναγνώριση και η στήριξη που θα έπρεπε;

Είναι ένα άσχημο κομμάτι πραγματικά. Δεν θέλω να μπαίνω σε συγκρίσεις είμαι σίγουρος και ξέρω τι καταβάλλουν υπερπροσπάθεια τα παιδιά για να βρίσκονται στην Ολυμπιάδα, όπως φυσικά και εμείς στην Παραολυμπιάδα. Γενικά η Ελλάδα δεν σέβεται τον ερασιτεχνικό αθλητισμό , μιλάμε για αναγκαία πράγματα όπως το μέρος που θα προπονηθούμε , υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν να έχουν ούτε αυτό, απίστευτο και όμως ελληνικό. Προφανώς λοιπόν δεν υπάρχει η στήριξη που ζητάμε.

-Πως είναι τα πράγματα εν όψει και της προετοιμασίας και με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τον Κορονοϊό; Σας δυσκολεύει στην προετοιμασία σας και εν όψει των Παραολυμπιακων στο Τόκιο;

Σίγουρα η όλη κατάσταση μας έχει επηρεάσει ήδη με την πρώτη αναβολή των αγώνων, είναι πραγματικά δύσκολο να θες να προετοιμάζεσαι όσο το δυνατόν καλυτέρα αλλά και να φοβάσαι να κυκλοφορήσεις. Ευτυχώς γίνονται κανονικά προπονήσεις αυτό το καιρό αλλά είναι πραγματικά δύσκολο χωρίς αγωνιστικό ρυθμό. Αλλά για να είμαι και δίκαιος αυτοί που δυσκολεύονται αύτη την στιγμή είναι οι οικογένειες που νοσούν ή έχασαν κάποιο δικό τους πρόσωπο .Ένα τεράστιο ευχαριστώ βέβαια και στους γιατρούς και στους νοσηλευτές και γενικά σε όσους βγήκαν μπροστά χρειάζεται από όλους μας.

-Ποιους ανθρώπους θα ήθελες να ευχαριστήσεις ανοιχτά εδώ, που σε στήριξαν για να φτάσεις στο υψηλότερο επίπεδο;

Πρώτα από όλα την οικογένεια μου, τους φίλους μου, τους προπονητές μου, τον φυσικοθεραπευτή μου και τον χορηγό μου ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς.

-Τέλος ποιοι οι στόχοι και τα όνειρα σου για το βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο μέλλον;

Μεγαλύτερος στόχος η συμμέτοχη μου στο Τόκιο αλλά και το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα που θα διεξαχθεί το Μάιο στην Πορτογαλία. Δεν μπορώ να δω παρακάτω είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος σε αυτά.

Πηγή: newn.gr