Το πόσιμο νερό είναι ένας πολύτιμος φυσικός πόρος που να είναι Δημόσιο αγαθό και να παρέχεται ΔΩΡΕΑΝ στους πολίτες.

Ωστόσο, όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, ακολουθώντας την κατεύθυνση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δια νόμου προωθούν την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του νερού, όπως ορίζεται στο ΦΕΚ 135275/2017. Σύμφωνα με αυτό, το νερό χαρακτηρίζεται ως εμπόρευμα και ΠΩΛΕΙΤΑΙ μέσω κάποιου τύπου επιχείρησης με βάση τη λογική του «κόστους – οφέλους» ή ως ανταποδοτική δημοτική υπηρεσία.

Ταυτόχρονα, οι κυβερνήσεις και η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων δεν χρηματοδοτούν σημαντικά έργα υποδομής για την αξιοποίηση των επιφανειακών υδάτων, όπως φράγματα, που στην περίπτωση του Δήμου Ληξουρίου θα μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες υδροδότησης και άρδευσης σε όλη την επικράτεια. Επίσης, ο μονόπλευρος προσανατολισμός τους στην άντληση νερού μόνο από γεωτρήσεις, σε συνδυασμό με την ολοένα κι αυξανόμενη ζήτηση, έχει οδηγήσει σε υποβάθμιση τόσο των γεωτρήσεων όσο και της ποιότητας του νερού, το οποίο στις περισσότερες περιοχές του Δήμου Ληξουρίου δεν είναι ούτε επαρκές ούτε ποιοτικό (υψηλή συγκέντρωση χλωριόντων και άλλα προβλήματα).

Τη φετινή χρονιά, στον Δήμο Ληξουρίου οι πολύωρες διακοπές στην υδροδότηση ξεπέρασαν κάθε όριο, επηρεάζοντας τόσο την πόλη του Ληξουρίου όσο και πολλά χωριά, ενώ οι βλάβες στις ηλεκτρομηχανολογικές υποδομές διαδεχόταν η μια την άλλη. Εκτός όμως από τις διακοπές, μεγάλο πρόβλημα υπάρχει στην ποιότητα του νερού στο μεγαλύτερο μέρος του Δικτύου (στο Ληξούρι  και στα χωριά π.χ. Λιβάδι κ.ά.). Επιπλέον στο δίκτυο εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται αμίαντοσωλήνες.

                 Στα παραπάνω προβλήματα της έλλειψης  και της υποβάθμισης της ποιότητας του νερού σήμερα, Κυβέρνηση και Δήμος Ληξουρίου προωθούν την λύση της κοστοβόρας και ενεργοβόρας αφαλάτωσης,. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι στον δήμο υπάρχουν μεγάλες ποσότητες επιφανειακών νερών. Συγκεκριμένα, η Δημοτική Αρχή, από την προηγούμενη θητεία της, με συνοπτικές διαδικασίες και μόνο με απόφαση της οικονομικής επιτροπής, χωρίς συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, πήρε την απόφαση να κατασκευάσει με κυβερνητική κατεύθυνση και συνδρομή και με προγραμματική σύμβαση με την ΔΙΑΔ.Ε.Υ.Α.Δ.Κ., εργοστάσιο  αφαλάτωσης συνολικού προϋπολογισμού 3.864.000,00 € (πλέον Φ.Π.Α.). Αυτό το εργοστάσιο προβλέπεται να τροφοδοτεί με επιπλέον νερό την πόλη του Ληξουρίου (2000 κ.μ. ημερησίως), με  κόστος 30 χιλ ευρώ μηνιαίως (τιμολόγηση πριν από 4 χρόνια)  και για όσους μήνες θα λειτουργεί. Έτσι, προκειμένου να καλυφθεί, έστω και μερικώς, το πρόβλημα της επάρκειας νερού, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, θα φορτώσει το λαό με ένα δυσβάσταχτο κόστος στους λογαριασμούς του νερού.

Με βάση την παραπάνω η Πολιτική κυβέρνησης και  Δημοτικής Αρχής, η διαχείριση μίας ακόμη λαϊκής ανάγκης όπως είναι το νερό, γίνεται με επιχειρηματικά κριτήρια και μάλιστα όταν υπάρχουν ήδη μεγάλα χρέη, διατιμήσεις και απαλλαγές για ομίλους και μεγάλους καταναλωτές-επιχειρηματίες.

Υπάρχει λύση!

                    Ως Λαϊκή Συσπείρωση, ΕΠΙΜΕΙΝΑΜΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΦΡΑΓΜΑΤΑ, ΟΙ ΛΙΜΝΟΔΕΞΑΜΕΝΕΣ ΚΑΙ Η ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΩΝ ΝΕΡΩΝ αποτελούν την πιο σύγχρονη και αξιόπιστη λύση για την ανάκτηση επαρκούς και υγιεινού νερού, τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον, το οποίο προμηνύεται ιδιαίτερα απαιτητικό όσον αφορά τη διαχείριση των υδάτινων πόρων.

                    Στα πλαίσια αυτά, η Λαϊκή Συσπείρωση, με όλες τις δυνάμεις της, διεκδικεί την υλοποίηση του παλαιότερου προγραμματισμού για τη δημιουργία τριών τέτοιων φραγμάτων στην περιοχή της Παλικής, τα οποία δεν έχουν κατασκευαστεί μέχρι σήμερα με ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των κυβερνήσεων, της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (ΠΙΝ) και των Δήμων, αφού σταμάτησαν να χρηματοδοτούν και να διεκδικούν τέτοια έργα υποδομής, γιατί πλέον δεν είναι επιλέξιμα για την «ανάπτυξη» που προωθούν. Συγκεκριμένα, για την περιοχή της Παλικής, υπάρχουν μελέτες, (είτε έτοιμες, είτε σε προκαταρκτικό στάδιο), για τρία φράγματα (Κατωγής, Λυχνιά και Δελλαπορτάτων),  που πληρώθηκαν από το υστέρημα του λαού και η υλοποίησή τους θα έλυνε το πρόβλημα τόσο της ύδρευσης όσο και της άρδευσης της περιοχής, συλλέγοντας μεγάλες ποσότητες υγιεινού νερού, που τώρα καταλήγει αναξιοποίητο στη θάλασσα.

                    Ειδικά για το φράγμα της Κατωγής, από τη δεκαετία του 2010 έχουν συνταχθεί όλες οι απαιτούμενες μελέτες (υδρολογική, γεωλογική, οικονομοτεχνική, Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, τοπογραφική αποτύπωση), και απαιτείται μόνο η επικαιροποίηση των τευχών δημοπράτησης. Για τα φράγματα Λυχνιά και Δελλαπορτάτων υπάρχουν ήδη προκαταρκτικές μελέτες που μπορούν να αξιοποιηθούν, ώστε να προχωρήσει η κατασκευή τους και να δώσουν οριστική λύση στο πρόβλημα της υδροδότησης και άρδευσης.

                    Στις 18 Μαΐου του 2024 στο Δημοτικό μας Συμβούλιο, ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Κουρής ανέφερε ότι από αυτές τις επικαιροποιήσεις η ΠΙΝ έχει αναλάβει μόνο το φράγμα του Λυχνιά (350 χιλ μ3) απορρίπτοντας  το φράγμα των Δελλαπορτάτων, ενώ την επικαιροποίηση μελετών του φράγματος της Κατωγής ανέφερε ότι το έχει αναλάβει ο Δήμος Ληξουρίου με χρηματοδότηση από το πρόγραμμα «Αντώνης Τρίτσης». Ωστόσο, μέχρι σήμερα, δεν έχει προχωρήσει τίποτα από αυτά. Αντιθέτως, στις 12 Ιουλίου 2024, σύμφωνα με σχετικό δελτίο τύπου του βουλευτή, ο Δήμαρχος Ληξουρίου και ο βουλευτής συναντήθηκαν με τον υπουργό Εσωτερικών κ. Σπανάκη, αιτούμενοι τη χρηματοδότηση του έργου από το Υπουργείο Εσωτερικών. Μέχρι σήμερα όμως «άνθρακες ο Θησαυρός» αποδείχθηκαν οι υποσχέσεις του υπουργού και έτσι για άλλη μια χρονιά βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν

                    Επιπλέον, ως Λαϊκή Συσπείρωση, κρούουμε τον κώδωνα κινδύνου ότι, εάν δεν υλοποιηθεί άμεσα το φράγμα της Κατωγής, στο εγγύς μέλλον, λόγω της πίεσης από την οικιστική ανάπτυξη στην περιοχή, θα υπάρξει πρόβλημα με κατασκευές που μπορεί να παρεμβληθούν τόσο στην περιοχή του φράγματος όσο και στην λεκάνη απορροής.

Σε αυτήν την περίπτωση, θα αποκλειστεί οριστικά η κατασκευή του συγκεκριμένου υδροταμιευτήρα που μπορεί να λύσει οριστικά το πρόβλημα τόσο της ύδρευσης όσο και της άρδευσης σε όλη την επικράτεια του Δήμου μας.

Με βάση τα παραπάνω, είναι επείγουσα η ανάγκη να επικαιροποιηθούν καταρχάς οι παραπάνω μελέτες και να χρηματοδοτηθούν άμεσα για να υλοποιηθούν τα συγκεκριμένα φράγματα στην περιοχή της Παλλικής και ιδιαίτερα αυτό της Κατωγής, ώστε να λυθεί οριστικά το πρόβλημα παροχής επαρκούς και ποιοτικού νερού.

                    Η αδράνεια του Δήμου Ληξουρίου και της ΠΙΝ ουσιαστικά «σπρώχνει» τα πράγματα στην πανάκριβη λύση της αφαλάτωσης, που πρακτικά δεν θα δώσει μακρόπνοη λύση στο πρόβλημα της επάρκειας του νερού, ούτε φυσικά και στο πρόβλημα της ποιότητας όσο και αν την βελτιώνει σε ένα βαθμό. Αντίθετα θα φορτώσει με νέα μεγάλα χαράτσια τα φτωχά κυρίως νοικοκυριά, τους μικρούς επαγγελματίες , τους αγρότες- κτηνοτρόφους, σε όφελος των ομίλων που βρίσκονται από πίσω.

Για άλλη μια φορά επισημαίνουμε ότι η διαχείριση του παραπάνω προβλήματος από την πλευρά των λαϊκών συμφερόντων, πρωτίστως είναι θέμα πολιτικό και όχι τεχνικό, αφού απαιτεί μεγάλα έργα υποδομής (φράγματα-αποταμιευτήρες, δίκτυα, εργοστάσιο καθαρισμού επιφανειακών νερών κλπ), που μόνο με κρατική χρηματοδότηση μπορούν να γίνουν. Απαιτείται επίσης το νερό να μην αντιμετωπίζεται με επιχειρηματικούς όρους είτε μέσα από το διαδημοτικό φορέα της ΔΕΥΑΚ, είτε μέσα από κάποια άλλη Δημοτική επιχείρηση, είτε ως αμιγώς ανταποδοτική δημοτική υπηρεσία, αφού σε κάθε περίπτωση ο λαός της Παλικής θα υποχρεωθεί να πληρώνει χιλιάδες ευρώ ετησίως για ένα κοινωνικό αγαθό, που μπορεί με τα κατάλληλα έργα και την κρατική χρηματοδότηση να το απολαμβάνει δωρεάν.

Σήμερα, το κόστος πληρώνουν μόνο οι μικροί, οι οποίοι απειλούνται με διακοπή της παροχής νερού σε περίπτωση οφειλών. Αντίθετα, οι μεγαλοοφειλέτες δεν ενοχλούνται ποτέ, ενώ συνεχίζουν να δίνονται άδειες σε μεγάλους επιχειρηματίες για την κατασκευή πισίνων κ.ά., χωρίς να υπάρχει μέριμνα αν επαρκεί το νερό για τις βασικές ανάγκες του πληθυσμού.

Αυτή όμως η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού απαιτεί έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Είναι υπόθεση και ευθύνη ενός ισχυρού Λαϊκού Κινήματος και περνάει αναγκαστικά μέσα από την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής.

Ωστόσο, σήμερα, πρέπει να διεκδικηθεί άμεσα η κατασκευή των προγραμματισμένων φραγμάτων Κατωγής, Δελλαπορτάτων και Λυχνιά στην Παλική, που εδώ και δεκαετίες καρκινοβατούν, καθώς και νέων σύγχρονων καθαρών δικτύων μεταφοράς νερού με κρατική και περιφερειακή χρηματοδότηση.

Διεκδικούμε επίσης:

• Τη χρηματοδότηση από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους για την κατασκευή έργων ύδρευσης, αποχέτευσης και αντιπλημμυρικής προστασίας.
• Την κατάργηση του ΦΠΑ στην τιμή του νερού.

Ληξούρι 6/9/2024                 

Η  Λαϊκή Συσπείρωση στο Δήμο Ληξουρίου