Ο απών από τα Επτάνησα και ευνοούμενος του κατεστημένου και της αθηναικής ολιγαρχίας, ενταγμένος στη καταστροφική κλίκα του Γιώργου Παπανδρέου κ. Μπεριάτος και οι συνταυτιζόμενοι μαζί του στη παράταξη του δήθεν ΠΑΣΟΚ που εκβίασαν και απείλησαν τον λαό το 2010 ότι δεν θάχει μισθούς και συντάξεις εάν ψηφίσει εμάς, (κοινώς πολιτικοί εκβιαστές), οι άνθρωποι που έκαναν προεκλογικό αγώνα με χρήματα, εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, προερχόμενα από τα χαράτσια του λαού, για να εξαγοράζουν ανθρώπους,
Στη παράταξή του δήθεν ΠΑΣΟΚ έχει πρωτομάστορες της διάλυσης της Περιφέρειας και εχθρούς των Επτανήσων, ο ίδιος προεκλογικά περιφερόνταν στα Νησιά και ..έταζε ότι θα μεταφέρει την έδρα από τη Κέρκυρα σε ..όλα τα Νησιά κλπ κλπ, ένας απίστευτος πολιτικάντης, Μαυρογιαλούρος- επιζήμιος για τον τόπο, ένας σαν τη φίλη του από τα παλιά άλλη Μαυρογιαλούρα, τη κ. Γκερέκου-Βοσκοπούλου.

Ας μάθει ο κατοικοεδρεύων στην Αθήνα κ. Μπεριάτος και ας θυμηθούν οι συνοδοιπόροι ότι ο Γιώργος Καλούδης δεν παρακάλεσε ποτέ και κανέναν, δεν έγλειψε ποτέ, δεν υπέκυψε ποτέ, πίστευε και πιστεύει στην αξιοκρατία, στη δημοκρατία, στη διαφάνεια στη δημοσιότητα και στη ριζική αποκέντρωση, Λίγο και επιτελικό κράτος που δίδασκε ο Αντρέας αλλά δεν το έκανε πράξη, με πέρασμα των αρμοδιοτήτηων-εξουσιών στην Αυτοδιοίκηση) με οικονομική αυτοδυναμία-αυτονομία των Επτανήσων.

Ο Γιώργος Καλούδης μία ζωή έκανε μικρές επαναστάσεις:
-Από τη κινητοποίηση για τον Καλαμά το 1988 (που μετά από λίγους μήνες τον καθαίρεσαν από τη Νομαρχιακή Επιτροπή, με χασάπη τον Αθανασάκη) μέχρι τη κατάληψη Νέου και Παλαιού Φρουρίου το 1991 και την απόδοσή τους στο Δήμο,
-από τη κατάληψη και απόδοση στο Δήμο Κερκυραίων της ανατολικής πτέρυγας των Παλαιών Ανακτόρων, από την απόδοση στο λαό στις 4-10-1992 της Παλαιόπολης ή Μον-Ρεπό, τη σύγκρουση με τις 4 ενδιαφερόμενες κυβερνήσεις γι ΄αυτό ( Μητσοτάκη, Αγγλίας-θείος ο Φίλιππος, Δανίας-Δανέζα η Άννα-Μαρία κ Ισπανίας-γνωστή η δημόσια παρέμβαση του Δον Χουάν Κάρλος-συζύγου της Σοφίας) και την υπεράσπιση ανένδοτα της υπόθεσης ως Δικηγόρος και πολιτικά σε όλα τα Ανώτατα Δικαστήρια μέχρι και το ΕΔΑΔ στο Στρασβούργο,
-Το 1998 κατεβήκαμε στο Δήμο Κέρκυρας αντάρτες contra στο φοβερό οικονομικό και πολιτικό σύστημα εξουσίας Σημίτη-Δρυ, και κερδίσαμε. και πάρα πολλά άλλα.
- Το 1999 με αφίσσες, φυλλάδια που μοίραζε στους δρόμους και τα μαγαζιά και τη στγκέντρωση στη Πλακάδα που έγινε στη Πλακάδα για να μη διαλυθεί το ΠΕΣΥ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ,( ήταν η πρώτη κίνηση για τη διάσπαση της Περιφέρειάς μας ΑΝΆΓΚΑΣΕ ΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΗΜΙΤΗ ΝΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙ (Το διέλυσε Ο Καραμανλής επί Πεσαρχίας Σπύρου) ! Ήταν η πρώτη υποχώρηση Σημίτη από νόμο που συζητούνταν στη Βουλή και είχε και ...κατά αρχήν ψηφισθεί !

-Μέχρι ...και πρόσφατα, με κινήσεις για τα χαράτσια της ΔΕΗ, τη προσφυγή στα Δικαστήρια και τη μη καταβολή τελών κυκλοφορίας για τους άθλιους δρόμους, την έκδοση της πετυχημένης αφίσσας για το χάρισμα σε ημετέρους Ερημιτη, Λιμανιών, Αεροδρομίων και άλλου πλούτου, υποθηκεύοντας το μέλλον του τόπου μας. και πολλά άλλα ! Ο Γιώργος Καλούδης πάντα πάνω απόλα έβαζε το συμφέρον του τόπου και του λαού και δεν πρόδωσε ποτέ το λαό ! Γι αυτό και το κατεστημένο της Αθήνας και της Κέρκυρας πολεμούσε τον Γιώργο Καλούδη σκληρά και με χρήματα που σκόρπιζε και με ανήθικους πολέμους.

Εσείς και οι συνοδοιπόροι σας μια ζωή μόκο και υποκλίσεις !
Μιλήστε κ. Μπεριάτε:
- για τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που στηριχτήκατε από τα χαράτσια του λαού μέσω ΟΠΑΠ, ΤΑΧΤΑΜ, κομματική χρηματοδότηση από τα χαράτσια του λαού, για να κάνετε προεκλογική εκστρατεία, ενώ ο Γ.Καλούδης ακόμα χρωστάει από το 2010 !
Για την υπεξαίρεση εκατομμυρίων ευρώ στη πρώην Νομαρχία Κεφαλλονιάς,
-Για τις περιουσίες των Επτανησίων που εάν ένας πολίτης δεν καλλιεργήσει 2-3 χρόνια το κτήμα του το κηρύσει η Δασική Υπηρεσία ...δάσος και του παίρνει !
Δεν κάνατε τίποτα ως Γραμματέας Δασών, δεν κάνατε τίποτα ως Γενικός Γραμματέας ΥΠΕΧΩΔΕ. Σιγά που θα ταράζατε τα λιμνάζοντα ύδατα και θα δυσαρεστούσατε το κατεστημένο και ληστρικό κράτος της Αθήνας για να αποδοθεί δίκαιο στους Επτανήσιους !
Μιλήστε για τη συνταύτισή σας ως κυβερνητικό μνημονιακό συνεταιράκι με τη παράταξη του Σαμαρά σε όλες τις βλαπτικές θέσεις για τα Επτάνησα ( Ιχθυοτροφεία, Ανεμογενεννήτρες, ξεπουλήματα, πετρέλαια, κλπ.Και κυρίως στο να λαμβάνονται σκανδαλώδεις αποφάσεις στα μουλωχτά ! πχ Χωροταξικό, το ανέκδοτο για το μεταφορικό ισοδύναμο κλπ κλπ κλπ.
Για να τελειώνουμε. Στον επισκέπτη-τουρίστα περιφερειακό σύμβουλο... Κέρκυρας των Ιονίων Νήσων Κύριο Μπεριάτο αφιερώνουμε δίχως κανένα δικό μας σχολιασμό την ιστορία του αμετροεπή Θερσίτη, όπως την παρουσιάζει η φιλόλογος και συγγραφέας κ. Καίτη Βασιλάκου.

«Στο Β της Ιλιάδας, στους στίχους 211-277, ο Όμηρος αφηγείται ένα περιστατικό που μας υποχρεώνει να σταματήσουμε για λίγο την ανάγνωση και να επικεντρωθούμε σε ένα αμφιλεγόμενο χαρακτήρα που εμφανίζεται σε λίγους στίχους και μετά εξαφανίζεται εντελώς. Πρόκειται για τον αμετροεπή, όπως τον ονομάζει ο ίδιος ο ποιητής, Θερσίτη.

Η σκηνή διαδραματίζεται στη συνέλευση των Αχαιών.

Μετά από εννιά χρόνια πολιορκίας η Τροία αντέχει ακόμη και δεν παραδίδεται. Ο Αγαμέμνων, αρχιστράτηγος της εκστρατείας, θέλει να δοκιμάσει τους Αχαιούς κατά πόσο έχουν κουράγιο να συνεχίσουν τον πόλεμο ή έχουν πια βαρεθεί και θέλουν να γυρίσουν στις πατρίδες τους. Τους συγκεντρώνει και τους ανακοινώνει ότι δεν έχει νόημα να συνεχιστεί ο πόλεμος, απέτυχαν να κυριεύσουν την Τροία και είναι καιρός να μπουν στα πλοία και να γυρίσουν στην Ελλάδα. Η αντίδραση των Αχαιών στα παραπλανητικά αυτά λόγια, θα πρέπει να ήταν μια μεγάλη απογοήτευση για τον αρχιστράτηγο.

«Σείστηκε η συνέλευση σαν της θαλάσσης τα πελώρια κύματα .... κι αυτοί με αλαλαγμούς ορμούσαν στα καράβια... κι έφτανε ως τον ουρανό ο αλαλαγμός».

Ο Οδυσσέας ωστόσο υποπτεύεται ότι πρόκειται για τέχνασμα. Παίρνει από τον Αγαμέμνονα το σκήπτρο που κρατά όποιος θέλει να μιλήσει επίσημα στη συνέλευση και τρέχει να συγκρατήσει τους ξέφρενους από ενθουσιασμό Αχαιούς. Όσους βασιλιάδες και ήρωες συναντά στο δρόμο του, τους συμβουλεύει να γυρίσουν πίσω, λέγοντάς τους ότι ο Αγαμέμνων μπορεί απλώς να τους δοκιμάζει. Αν πέσει όμως πάνω σε κανένα πολεμιστή από το πλήθος που ουρλιάζει από τη χαρά του, τότε το σκήπτρο μεταβάλλεται σε ραβδί και ο πολεμιστής αρπάζει μερικές γερές με τη συνοδεία ύβρεων:

«Κάτσε, παλαβιάρη, φρόνιμα και άκουγε τους ανωτέρους σου. Είσαι ανίκανος για πόλεμο εσύ και άνανδρος, δεν λογαριάζεσαι ούτε για πόλεμο ούτε για συνέλευση. ..Ένας είναι ο αρχηγός, ένας ο βασιλιάς που έχει το θεϊκό δικαίωμα να κυβερνά τους άλλους».

Το πλήθος δίκην προβάτων ξαναγυρίζει στη συνέλευση με νέα οχλοβοή και κάθεται περιμένοντας τα νεότερα. Μόνο ένας δεν συμμορφώνεται προς τις υποδείξεις και συνεχίζει να ωρύεται και να δημιουργεί φασαρία: ο Θερσίτης. Εδώ αξίζει να παραθέσουμε το επεισόδιο όπως μας το παραδίνει ο Όμηρος:

«Μόνο ο αμετροεπής Θερσίτης είχε στήσει καυγά που ως γνωστό φύλαγε μέσα στο μυαλό του πολλά λόγια και πρόστυχα για να λογοφέρνει ανόητα και χυδαία με τους βασιλιάδες, λόγια που νόμιζε πως θα έφερναν το γέλιο στους Αχαιούς. Ήταν ο πιο άσχημος άνδρας που είχε έρθει στο Ίλιο, αλλήθωρος και κουτσός, με ώμους γερτούς μπασμένους στο στήθος του, με κεφάλι που μάκραινε προς τα πάνω και με λίγο μαδημένο χνούδι στην κορφή του. Ο Αχιλλέας κι ο Οδυσσέας δεν τον χώνευαν καθόλου, γιατί τσακωνόταν μαζί τους. Τώρα λοιπόν πάλι με αγριοφωνάρες κατηγορούσε τον Αγαμέμνονα. Οι Αχαιοί βέβαια έβραζαν από θυμό και οργή εναντίον του. Αλλά αυτός με δυνατή φωνή για να τον ακούσουν όλοι, έκανε επίθεση στον Αγαμέμνονα:

-Γιε του Ατρέα, πάλι κακιωμένος είσαι; Τι σου λείπει πια; Γεμάτες χαλκό είναι οι σκηνές σου και μέσα σ' αυτές σε περιμένουν πολλές πανέμορφες γυναίκες που εμείς οι Αχαιοί σε σένα πρώτο-πρώτο παραδίνουμε, όποτε κυριεύουμε μια πόλη. Έχεις ανάγκη κι από άλλο χρυσάφι που κάποιος από τους Τρώες θα σου φέρει ως λύτρα για το γιο του που θα τον έχω αιχμαλωτίσει εγώ ή άλλος Αχαιός; Ή μήπως θέλεις κανένα δροσερό κορίτσι για να σμίγεις γλυκά μαζί του και να το' χεις χωριστά από τους άλλους, μόνο για τον εαυτό σου; Δεν ταιριάζει σε σένα που είσαι άρχοντας να τυραννάς τους Αχαιούς.

Κακομοίρηδες, τρομάρα σας, γυναίκες κι όχι άνδρες Αχαιοί! Πάμε να γυρίσουμε στην πατρίδα με τα πλοία μας κι ας τον αφήσουμε τούτον εδώ στην Τροία να χαίρεται τα τιμητικά του δώρα. Έτσι για να καταλάβει αν εμείς τον βοηθήσαμε ή δεν τον βοηθήσαμε σε τίποτα. Που εξευτέλισε τον Αχιλλέα, άνδρα πολύ καλύτερο από την πάρτη του αρπάζοντάς του το τιμητικό του δώρο με το έτσι θέλω. Κι ο Αχιλλέας κάθεται αδρανής, χωρίς οργή. Αλλιώς, Ατρείδη, αυτή θα ήταν η τελευταία προσβολή σου».

Ο Οδυσσέας ακούγοντας τα λόγια αυτά του Θερσίτη δεν χάνει καιρό. Τρέχει προς το μέρος του, του ρίχνει ένα απειλητικό βλέμμα και του λέει άγρια:

«Θερσίτη φαφλατά, βούλωσέ το κι ας έχεις βροντερή φωνή. Μόνο σε σένα αρέσει να τα βάζεις με τους βασιλιάδες. Δεν ήρθε στην Τροία πιο ποταπός άνδρας από όλους όσους ακολούθησαν τους Ατρείδες, έτσι μου φαίνεται. Κι όταν μιλάς, να μη λερώνεις το στόμα σου κατηγορώντας τους βασιλιάδες και να μην παραμονεύεις πότε θα γυρίσεις στην πατρίδα. Ακόμα δεν ξέρουμε πώς θα πάει ο πόλεμος κι αν θα επιστρέψουμε με το καλό ή με το κακό. Κάθεσαι τώρα εσύ και βρίζεις και κακολογείς τον αρχιστράτηγο Αγαμέμνονα, γιατί οι γενναίοι μας πολεμιστές του δίνουν πολλά δώρα. Λοιπόν μια φορά θα στο πω και βάλε το καλά στο μυαλό σου: αν σε πετύχω να λες πάλι, όπως τώρα, τέτοιες αηδίες, να μη με λένε Οδυσσέα, αν δεν σε βουτήξω από τα ρουχαλάκια σου και δεν στα βγάλω όλα ένα-ένα, ακόμα κι όσα κρύβουν τα αχαμνά σου, και δεν σε ξαποστείλω στα καράβια κλαμένο και δαρμένο αλύπητα».

Μετά από αυτές τις απειλές ο Οδυσσέας σηκώνει το σκήπτρο και ρίχνει στο Θερσίτη μερικές δυνατές στην πλάτη και στους ώμους. Ο Θερσίτης κουβαριάζεται κλαίγοντας, πέφτει κάτω και όλοι βλέπουν τις μελανιές και το πρήξιμο της πλάτης του από τα χτυπήματα. Τρομαγμένος και πονεμένος κάθεται ξανά στη θέση του, σκουπίζει τα δάκρυά του και κοιτάζει γύρω του σαν χαμένος. Οι άλλοι Αχαιοί αν και ενοχλημένοι με το θέαμα, ξεσπούν σε γέλια και λένε μεταξύ τους:

«Πω πω, αυτός ο Οδυσσέας! Πολλά σπουδαία πράγματα έχει κάνει και ξεχωρίζει για τις φρόνιμες συμβουλές και για τις προετοιμασίες του στον πόλεμο. Λοιπόν πάλι έκανε σπουδαία δουλειά που βούλωσε το στόμα αυτού του τιποτένιου συκοφάντη. Δεν θα τολμήσει πια ο θρασύς να προσβάλει με πρόστυχα λόγια τους βασιλιάδες».

Μετά από αυτό το επεισόδιο η συνέλευση των Αχαιών συνεχίζεται κανονικά».