“ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ” ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ & ΛΑΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

Άλλη μια συνεδρίαση, με πολλά θέματα διαδικαστικού και υπηρεσιακού χαρακτήρα, με ελάχιστα θέματα ουσιαστικής σημασίας, με το Χρυσαυγίτη περιφερειακό σύμβουλο σε ρόλο λαγού, προκειμένου να διακοπεί η συνεδρίαση κατά τη συζήτηση του θέματος για την Κυριακή Αργία.

Για μια ακόμη φορά, επιβεβαιώθηκε ότι η Τοπική Διοίκηση αποτελεί το στυλοβάτη των κυβερνητικών και επιχειρηματικών σχεδιασμών. Η περιφερειακή αρχή αποδείχτηκε συνεπέστατη στο ρόλο της ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης, παραδίδοντάς τους σειρά από πόρους και τομείς όπως τη γη, το περιβάλλον, τη διαχείριση των απορριμμάτων κ.α. Υπερασπιστές μιας «ανάπτυξης» που αφορά την αύξηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, που μεγαλώνει όσο μεγαλώνει η αδικία σε βάρος των πολλών, που γιγαντώνεται όσο ο οδοστρωτήρας τους, καταπατεί και εξανεμίζει στοιχειώδη εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.
Πιο συγκεκριμένα τα θέματα που η Λαϊκή Συσπείρωση έφερε στο Περιφερειακό συμβούλιο ήταν:

1 Κυριακή αργία –επέκταση ωραρίου καταστημάτων

Να καταργηθεί η απαράδεχτη απόφαση της προηγούμενης περιφερειακής αρχής (ΣΥΡΙΖΑ- ΛΑΕ) που πάρθηκε με την συνδρομή και της παράταξης της ΝΔ και παρέτεινε το ωράριο εργασίας μέχρι τις 12 τα μεσάνυκτα. Μια απόφαση που, όπως ήταν φυσικό, έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή χιλιάδων εμποροϋπαλλήλων και μικρεμπόρων της περιφέρειας μας. Με την απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων κτύπησε κόκκινο, πολλά μικρά καταστήματα οδηγήθηκαν στο κλείσιμο γιατί δεν άντεξαν στον ανταγωνισμό με τα “μεγαθήρια” του εμπορίου, τα οποία βέβαια είδαν τα κέρδη τους να αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο αφού κυριάρχησαν πλήρως στην αγορά.

Ζητήσαμε ακόμη να ανακληθεί η απαράδεχτη απόφαση του Αντιπεριφερειάρχη Λευκάδας για άνοιγμα των καταστημάτων και τις 52 Κυριακές του χρόνου και να καθιερωθεί με απόφαση του Π.Σ. πώς η Κυριακή είναι αργία για όλους τους εργαζόμενους της περιφέρειας μας.

Παρά την παρουσία πλήθους ιδιωτικών υπαλλήλων, μικρεμπόρων και μικροκαταστηματαρχών που διεκδικούσαν το αυτονόητο, η ζωή τους δηλ. να επιστρέψει στην κανονικότητα, οι παρατάξεις της ΝΔ (Κράτσα –Σπύρου), ΣΥΡΙΖΑ (Γαλιατσάτος), ΚΙΝΑΛ (ΑΛΕΞΑΚΗΣ) αποδείχθηκαν οι πιο γνήσιοι υπερασπιστές της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτοί που ισχυρίζονται πως τους χωρίζει άβυσσος ιδεολογική, που καθημερινά καθυβρίζονται και διασταυρώνουν τα ξίφη τους για τα μικρά και τα ασήμαντα, αποδεικνύεται πως είναι ενωμένοι σαν μια γροθιά όταν πρόκειται να υπερασπισθούν την «ανάπτυξη», την «ανταγωνιστικότητα» και γενικότερα την αύξηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Μικρή σημασία έχει γι αυτούς αν αυτό για να επιτευχθεί καταπατά εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα. Όλοι μαζί απέρριψαν τις προτάσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης και των εργαζομένων. Επέλεξαν την πλευρά της μεγαλοεργοδοσίας

2. Αίτημα στήριξης των ξενοδοχοϋπάλληλων

Τα τεράστια προβλήματα των ξενοδοχοϋπαλλήλων (λήξη κλαδικής ΣΣΕ, κίνδυνος έξαρσης εργοδοτικής ασυδοσίας, αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην καταβολή των αποδοχών των εργαζομένων στα ξενοδοχεία, ενδεχόμενη διακοπή λειτουργίας των ξενοδοχείων PARK και SUMMER TIME) και λήψη απόφασης στήριξης των αιτημάτων των εργαζομένων και μέτρα διασφάλισης των εργασιακών τους δικαιωμάτων.

Για μια ακόμη φορά το σκηνικό που ακολουθήθηκε ήταν ακριβώς το ίδιο με το προηγούμενο. Όλες οι παρατάξεις που αναφέραμε παραπάνω – οι οποίες στις τάξεις τους έχουν ξενοδόχους, νομικούς συμβούλους μεγαλοξενοδόχων κ.ά. – αφού ύμνησαν την επιχειρηματικότητα, μας υπενθύμισαν πως η Κέρκυρα «ζει» από τον τουρισμό και για να είμαστε ανταγωνιστικοί υπονόησαν πως πρέπει να είμαστε και μειωμένων απαιτήσεων. Τέλος αφού όλοι είπαν πόσο καλό ήταν το ψήφισμα που κατάθεσε το συνδικάτο των ξενοδοχοϋπαλλήλων, κατέστησαν το ψήφισμα αυτό -- δια της μεθόδου της λείανσης των γωνιών και του πετσοκόμματος του— εντελώς άχρωμο, άοσμο, ανώδυνο και ταξικά ουδέτερο. Κάτι που, βέβαια, δεν μπορούσε και δεν έγινε αποδεκτό ούτε από το συνδικάτο των ξενοδοχοϋπαλλήλων ούτε από την Λαϊκή Συσπείρωση. Και σε αυτήν την περίπτωση οι δυνάμεις της ΝΔ (Κράτσα –Σπύρου), ΣΥΡΙΖΑ (Γαλιατσάτος), ΚΙΝΑΛ(Αλεξάκης) επέλεξαν την πλευρά της εργοδοσίας.

3. Καταδίκη της “ντροπολογίας” Γεωργιάδη με αφορμή τον Ερημίτη.

Η θέση μας πάγια και καθαρή ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και την παράδοση του δημόσιου και φυσικού πλούτου της Κέρκυρας.

Ζητήσαμε να συζητηθεί και να καταδικαστεί η απαράδεχτη στάση του υπουργού ανάπτυξης κ. Γεωργιάδη στο επίμαχο θέμα του Ερημίτη. Να καταδικαστεί η προσβλητική του στάση απέναντι στο Δ. Βόρειας Κέρκυρας. Να καταδικαστεί η παράτυπη παρέμβαση που, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε, έκαμε σε πολλούς δημοτικούς συμβούλους του Δήμου Βόρειας Κέρκυρα. Ζητήσαμε το Π.Σ. να ζητήσει την κατάργηση της γνωστής «ντροπολογίας» που η κυβέρνηση, με αφορμή το θέμα του Ερημίτη, πέρασε στην βουλή και αφαιρεί από την τοπική διοίκηση αρμοδιότητες όταν αυτές δεν είναι σύμφωνες με τα κυβερνητικά σχέδια.

Ακόμη να καταδικαστεί η ανοίκεια προσπάθεια του να πείσει ψευδώς το πανελλήνιο πως οι πάντες στη Κέρκυρα είναι υπέρ της επένδυσης της NCH Capital στον Ερημίτη και πως μόνο ο Δήμαρχος της Βόρειας Κέρκυρας βάζει εμπόδια και κωλυσιεργεί παρά το ότι είναι γνώστης των δεκάδων αρνητικών αποφάσεων όλων των συλλογικών οργάνων της τοπικής διοίκησης του νησιού για την καταστροφική αυτή επένδυση.

Σε όλα αυτά οι τρεις παρατάξεις – Κράτσα, Σπύρου, Αλεξάκη, απάντησαν με ένα ψήφισμα που αφού στην αρχή δηλώνουν πως το Π.Σ. είναι αναρμόδιο να ασχοληθεί με την συγκεκριμένη επένδυση στην συνέχεια δηλώνουν ευθαρσώς πως είναι υπέρ κάθε μορφής επένδυσης, δημόσιας ή ιδιωτικής. Μικροί, μοιραίοι και επικίνδυνοι, για την προστασία του περιβάλλοντος και τα συμφέροντα του λαού στα ιόνια νησιά. Τους καταργούν και εκείνοι ως “ανεξάρτητοι” και “αυτοδιοικητικοί” υποκλίνονται. Η πρόταση της Λαϊκής Συσπείρωσης ψηφίστηκε από τις παρατάξεις της μειοψηφίας και από ένα σύμβουλο της παράταξης του κ. Αλεξάκη.

Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, η λαϊκή οικογένεια, πρέπει να κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα. Ενώνοντας τις δυνάμεις τους, να δυναμώσουν την οργάνωση και τους αγώνες τους. Να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα και να αποδώσουν «τα του Καίσσαρος τω Καίσσαρι». Να βάλουν μπροστά τα συμφέροντά τους και να τα υπερασπιστούν.

Σε αυτόν τον αγώνα η Λαϊκή Συσπείρωση δε δηλώνει αναρμόδια.