(Με αφορμή την σημερινή Ολυμπιακή ημέρα).

Υπό άλλες συνθήκες η σημερινή Ολυμπιακή ημέρα θα μας έβρισκε σε ρυθμούς προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκυο. Η πανδημία με τον κορωνοϊό μετέθεσε το ραντεβού για το καλοκαίρι του 2021. Όσο και αν έχει αλλοιωθεί το ολυμπιακό ιδεώδες από το ντόπινγκ και την εμπορευματοποίηση, υπάρχουν πανανθρώπινες αξίες που αποτελούν πυξίδα στην σύγχρονη εποχή μας. Αξίες ταυτισμένες με το ολυμπιακό πνεύμα, όπως του αλληλοσεβασμού, του ευ αγωνίζεσθε και του αλτρουισμού διατηρούν ακόμα την σημασία τους. Ξεχωριστή θέση όμως στην δική μου ιεράρχηση αποτελεί η έννοια του εθελοντισμού. Ίσως να με έχει επηρεάσει η συμμετοχή μου ως εθελοντής στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004 στην Αθήνα. Που αλλού συναντάμε εκτός από τον αθλητισμό, την έννοια του εθελοντισμού;

Σε δεκάδες τομείς στην καθημερινότητα μας, υπάρχει η παρουσία του. Πολιτισμός, υγεία, πολιτική προστασία, περιβάλλον, κοινωνική αλληλεγγύη (μεταναστευτικό, θύματα οικογενειακής βίας κ.α.) ενδεικτικά είναι κάποιοι από αυτούς. Στην χώρα μας, όπου όλοι υπερηφανευόμαστε για την πολιτιστική κληρονομιά και την ιστορία μας, θα περίμενε κανείς να είναι ιδιαίτερα καλλιεργημένη και ανεπτυγμένη η κουλτούρα του εθελοντή. Τα στοιχεία που υπάρχουν δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Μελέτες κατατάσσουν την Ελλάδα στη χαμηλότερη θέση στην Ευρώπη, με αναλογική συμμετοχή του πληθυσμού σε εθελοντικές δραστηριότητες, μικρότερη του 10%. Αξίζει να σημειωθεί ότι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκυο για 80.000 εθελοντές οι αιτήσεις ξεπέρασαν τις 210.000 ! Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Η οικονομική κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια δεν είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας. Είναι πολύ δικαιολογημένο όταν έχεις να αντιμετωπίσεις την κάλυψη βασικών αναγκών σου, δύσκολα σκέφτεσαι την προσφορά στον συνάνθρωπο. Διαχρονικοί ανασταλτικοί παράγοντες στην διάδοση του εθελοντισμού αποτελούν κυρίως ο ατομικισμός, η έλλειψη παιδείας και κουλτούρας των πολιτών, και η έλλειψη μέτρων προώθησης από την πολιτεία. Αφήνω στο τέλος τον παράγοντα της διαφθοράς. Όταν υπάρχει κακοδιαχείριση των κρατικών χρηματικών διαθεσίμων είναι απόλυτα φυσιολογικό ο κόσμος να σκέφτεται «Γιατί να προσφέρω εθελοντικά όταν υπάρχει κατασπατάληση δημοσίου χρήματος; ».

Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να αντισταθμίσουμε την τάση ότι όλα στην ζωή αξιολογούνται με βάση το χρήμα; Η οικογένεια και το σχολείο έχουν κυρίαρχο ρόλο. Ως δήμος και πολιτεία μπορούμε να λειτουργήσουμε ενισχυτικά. Μη περιμένετε κάποια μαγική λύση και πρόταση τώρα. Η δική μου προσέγγιση είναι απλή. Να το βάλουμε ψηλά στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων μας. Αν θέλουμε, μπορούμε να βρούμε δεκάδες δράσεις μέσω των οποίων θα ευαισθητοποιηθεί αλλά και θα εκπαιδευθεί ο πολίτης. Ενδεικτικά μπορώ να σκεφτώ, καθαρισμός παραλιών, αναδασώσεις, ανάδειξη εγκαταλελειμμένων περιοχών, αιμοδοσίες, μικρά θεματικά event για την ανακύκλωση, τον αθλητισμό κ.α. Όσο μεγαλώνει ο αριθμός των συμμετεχόντων τόσο οι προτάσεις και οι ιδέες θα αυξάνονται εντυπωσιακά. Το αποτέλεσμα δεν θα είναι μόνο η όποια βελτίωση αλλά με την ανάπτυξη του εθελοντισμού μπορούμε να αλλάξουμε στάση ζωής και να ενισχυθεί η αγάπη για τον συνάνθρωπο μας. Όπως είχε πει και ο Μάνος Χατζηδάκης

« Αν το απαίσιο γύρω σου δε σου προκαλεί απέχθεια, τότε έχεις κι εσύ γίνει μέρος του απαίσιου ».

Πρεντάνος Διονύσιος.

Ληξούρι - Παλική - Δράση - Προοπτική