ΙΣΩΣ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ να έχει ιστορική (πλέον) αξία, όμως αξίζει λόγω συγκυρίας.

ΠΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ θα ήταν τα πράγματα στα Ιόνια Νησιά (σε Περιφέρεια και Δήμους) αν το απερχόμενο σύστημα «των κηπουρών» (με το βέτο του αρχικηπουρού) δεν είχε «κόψει» την τελευταία στιγμή την Α. Γκερέκου από υποψήφια Περιφερειάρχη με πρόφαση τη φορολογική περιπέτεια του συζύγου της;

Ή μήπως δεν ήταν ο τρόμος που έφερνε στο σύστημα η καραμπόλα Καλούδη στη βουλευτική έδρα, οπότε και επιβλήθηκε μια υποψηφιότητα (χαμένη «από χέρι») δίχως να ρωτηθεί κανείς;

ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ του 2010 ακολούθησα στις περιφερειακές εκλογές το δρόμο της συνείδησης και της αξιοπρέπειας, όπως πορεύομαι όλα μου τα χρόνια στην Αυτοδιοίκηση και την πολιτική.

Γι’αυτό και σήμερα δεν αισθάνομαι καμία δικαίωση με την ανυπαρξία της επιλογής «της αυλής των κηπουρών» στα περιφερειακά δρώμενα, ούτε από την ηχηρή απουσία της από την κομματική ζωή 1 ½ χρόνο τώρα και ιδιαίτερα τούτη την ώρα.

ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση η ζωή συνεχίζεται.

Και συνεχίζεται η ζωή με τους παρόντες.

Ποτέ δεν κρύφτηκα – ποτέ δεν σιώπησα – ποτέ δεν προφασίστηκα.

Γι’αυτό και τούτη την ώρα οφείλω μια σαφή και ξεκάθαρη τοποθέτηση, για όσα γίνονται, για όσα έρχονται, στο χώρο της κεντροαριστερής παράταξης.

ΠΡΩΤΑ ΑΠ’ΟΛΑ: Δεν έχω καμία σχέση, ούτε εξουσιοδότησα κανέναν να με εκπροσωπεί ως «Επτανησιακή Αναγέννηση» σε εκλογικές συνεργασίες κάθε είδους.

Τον Γιώργο Καλούδη τον εκτιμώ, αλλά δεν τον ακολουθώ.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ επιλέγω να δώσω μία ευκαιρία στην παράταξη που ανδρώθηκα και αγωνίστηκα πολιτικά μαζί της κοντά τέσσαρες δεκαετίες.

Στην παράταξη που έδωσε ουσία στο συγκλονιστικότερο σύνθημα της μεταπολίτευσης, αυτό για «ΑΛΛΑΓΗ», και όχι σε αυτή που σύρθηκε σε επαχθείς συνθήκες.

Την ευκαιρία τη δίνω στο ΠΑΣΟΚ της νιότης του και όχι στο ΠΑΣΟΚ των μνημονίων.

Στο ΠΑΣΟΚ των αγώνων και όχι του συμβιβασμού.

Στο ΠΑΣΟΚ του κοινωνικού κράτους και του κράτους δικαίου και όχι στο ΠΑΣΟΚ της τρόικα και του Δ.Ν.Τ., της σκληρής λιτότητας και της ανεργίας.

Στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και όχι στο ΠΑΣΟΚ της Μέρκελ.

ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ τη δίνω στους δοκιμασμένους φίλους μιας ζωής και στους ονειροπόλους συντρόφους των νεανικών χρόνων, που ζήσαμε και κατακτήσαμε πολλά μαζί.

Σε αυτούς που συμπορεύομαι μια ζωή μαζί τους, στις χαρές και τις λύπες, στα εύκολα και τα δύσκολα, στις επιτυχίες και τις αποτυχίες.

Σε αυτούς που διαφώνησα, που παρεξηγήθηκα, που τσακώθηκα, που «έβαλα απέναντί μου», που έκανα εχθρούς, στη μεγάλη πορεία για μια καλλίτερη Ελλάδα, για μια καλλίτερη Κεφαλονιά, για μια καλλίτερη αυτοδιοίκηση – πιστεύοντας ότι μόνο αυτοί που δημιουργούν, έχουν την πολυτέλεια να διαφωνούν, να παρεξηγούνται, να τσακώνονται, να κάνουν εχθρούς.

ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ τη δίνω στην Κεφαλονιά του μέλλοντος μας, αλλά και στην Κεφαλονιά του σήμερα, κόντρα στην Κεφαλονιά της μιζέριας και της θλίψης.

Στην Κεφαλονιά που αποδείξαμε τα «προσκοπάκια» της μεταπολίτευσης, ότι μπορεί να σηκώνεται και να μεγαλουργεί, ακόμη και όταν είναι γονατισμένη.

ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ τη δίνω στην Ελλάδα, όχι γιατί το λένε οι επικοινωνιολόγοι στη γνωστή παγκόσμια διαφήμιση, ούτε γιατί διαφωνώ με την απαράδεκτη τοποθέτηση «εν δυνάμει» υποψήφιου για την εν λόγω διαφήμιση, αλλά γιατί …. «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», είτε το θέλουν – είτε όχι, Μέρκελ, Σαρκοζί και όλο το σινάφι τους.    

ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ τη δίνω, όχι γιατί ζήτησε ο Βενιζέλος «συστράτευση», αλλά γιατί η κεντροαριστερή παράταξη δεν εξαφανίζεται, δεν τεμαχίζεται καν.

Στο Βενιζέλο η ευκαιρία, όχι γιατί το απερχόμενο «σύστημα των κηπουρών» με είχε από το 2004 σταμπαρισμένο ως «Βενιζελικό», αλλά γιατί ο Βενιζέλος πάλεψε και αγωνίστηκε την ώρα που κάποιοι άλλοι αποχωρούν για να γίνουν αρχηγοί του εαυτού τους και των φιλοδοξιών τους.

ΟΧΙ! Δεν θα ακολουθήσω τη μόδα της εποχής «να τα ρίξω» στην πολιτική και τους πολιτικούς, να στραφώ επί δικαίων και αδίκων, σηκώνοντας τη σημαία της «αντίστασης» και του «αντιμνημονιακού αγώνα» και να συμπορευτώ με αυτούς που όψιμα «διαχωρίζουν τη θέση τους» από «το ξεστρατημένο» ΠΑΣΟΚ, αλλά που για 2 ½ χρόνια είχαν πρωτεύοντα ρόλο στην ακολουθούμενη πολιτική.

ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ, δεν βλέπω ως πολιτικά ανιδιοτελή τη θέση «Το ΠΑΣΟΚ δεν εκφράζει πλέον τις θέσεις για τις οποίες έχω αγωνιστεί και γι’αυτό αποχωρώ», όχι γιατί το ΠΑΣΟΚ παραμένει αδιαφιλονίκητα αξιόπιστη πολιτική πρόταση, αλλά γιατί οι λύσεις στα αδιέξοδα έρχονται με όρους μαζικού κινήματος και όχι κινήματος διαμαρτυρίας, αντίθεσης ή υπαρξιακής επιβεβαίωσης.

Και το μαζικό κίνημα μπορεί να διορθώνει τα λάθη του όταν του δίνονται ευκαιρίες.

ΣΕ ΑΥΤΗ τη νέα εποχή , δύσκολη για την κοινωνία και τους πολίτες της, δηλώνω ΠΑΡΟΝ, γιατί αυτό μου επιβάλλει η μέχρι σήμερα πορεία μου.

Δηλώνω ΠΑΡΟΝ γιατί η λύση είναι η συμμετοχή και όχι η απάθεια και η υποταγή.