Να υπερψηφίσουν την πρόταση παραπομπής του σε προανακριτική έρευνα κάλεσε το σύνολο της εθνικής αντιπροσωπείας ο Χρήστος Τριαντόπουλος σημειώνοντας πως αν και τα αδικήματα που του αποδίδει η αντιπολίτευση είναι αβάσιμα ο ίδιος επιθυμεί να μην μείνει «καμία σκιά. Καμία λάσπη και σκευωρία. Μόνο φως και αλήθεια».

Με παρέμβασή του στην Ολομέλεια της Βουλής ανέφερε ότι έφτασε στον τόπο της τραγωδίας μέρες μετά το δυστύχημα, σε χρόνο που είχαν ληφθεί οι αποφάσεις από «επιχειρησιακούς και υπηρεσιακούς παράγοντες» για τις παρεμβάσεις στον χώρο του δυστυχήματος.

Παράλληλα επικαλέστηκε το σημείο 568 του Πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ όπου αναφέρεται πως ο τότε ανακριτής έλαβε όλες τις σημαντικές αποφάσεις μεταξύ των οποίων και τις μεταφοράς βαγονιών και χωμάτων στο Κουλούρι. «Σύμφωνα με το Πόρισμα, στο σημείο 568, η Ελληνική Αστυνομία επισημαίνει «ότι ο Ανακριτής επέβλεπε την έρευνα και ότι οι όποιες σημαντικές αποφάσεις, όπως ο τερματισμός της αναζήτησης ανθρώπινων λειψάνων και η μεταφορά των πάντων (everything) στο Κουλούρι, έγιναν υπό́ την προφορική έγκριση του Ανακριτή»» είπε. Ο κ. Τριαντόπουλος πρόσθεσε σε άλλο σημείο ότι τέθηκε επικεφαλής κυβερνητικού κλιμακίου που είχε αρμοδιότητα την ενημέρωση των πολιτών και την παροχή κρατικής αρωγής στις οικογένειες των θυμάτων και στους τραυματίες. Ο ίδιος ανέφερε πως βρέθηκε στα Τέμπη με την ιδιότητα του υφυπουργού αρμόδιου για την κρατική αρωγή και όχι την αρμοδιότητα της πολιτικής προστασίας και ως εκ τούτου δεν μπορεί να υποστηριχθεί η παράβαση ενός καθήκοντος που δεν είχε.

Ο κ. Τριαντόπουλος σημείωσε παράλληλα πως υπέβαλε σήμερα την παραίτηση του από υφυπουργός για λόγους αρχής. «Η ανάγκη για πολιτική ωριμότητα και η προσήλωση στις θεμελιώδεις βάσεις της δημοκρατίας, προβάλλει σήμερα επιτακτική. Από το ίδιο βήμα, πριν από περίπου ένα χρόνο, είχα υπογραμμίσει πως «για μένα η πολιτική δεν είναι επάγγελμα. Για μένα η ‘καρέκλα’ δεν είναι αυτοσκοπός». Για αυτό, λοιπόν, και όπως κατέστησα σαφές προ ημερών, υποβάλλω σήμερα την παραίτησή μου από τη θέση του Υφυπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας και το χαρτοφυλάκιο της κρατικής αρωγής» είπε χαρακτηριστικά. 

«Όταν το 2019 εισήλθα στην πολιτική, δεν διανοήθηκα ποτέ ότι θα βρισκόμουν σε αυτή τη θέση. Ότι θα ήμουν στο επίκεντρο μιας σημαντικής κοινοβουλευτικής συζήτησης για μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες τραγωδίες. Τραγωδία, για την οποία είναι εύλογη η ανάγκη να αναζητηθούν απαντήσεις σε ερωτήσεις προς κάθε κατεύθυνση. Μία ανάγκη που εκφράστηκε συλλογικά και ηχηρά από την κοινωνία στις πρόσφατες κινητοποιήσεις και την οποία, φυσικά, ακούμε και ανταποκρινόμαστε. Με αλήθεια, δικαιοσύνη και υπευθυνότητα απέναντι στην πολιτική σκοπιμότητα και την τοξικότητα, που υπονομεύει τη δημοκρατία μας.

Η ανάγκη για πολιτική ωριμότητα και η προσήλωση στις θεμελιώδεις βάσεις της δημοκρατίας, προβάλλει σήμερα επιτακτική. Από το ίδιο βήμα, πριν από περίπου ένα χρόνο, είχα υπογραμμίσει πως «για μένα η πολιτική δεν είναι επάγγελμα. Για μένα η ‘καρέκλα’ δεν είναι αυτοσκοπός». Για αυτό, λοιπόν, και όπως κατέστησα σαφές προ ημερών, υποβάλλω σήμερα την παραίτησή μου από τη θέση του Υφυπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας και το χαρτοφυλάκιο της κρατικής αρωγής.

Αυτό ήταν και είναι το χαρτοφυλάκιό μου, η κρατική αρωγή. Η κρατική αρωγή που δημιουργήθηκε, όλη αυτή την περίοδο, από το μηδέν. Με έργο μετρήσιμο σε κάθε γωνία της πατρίδας μας και σε συνεργασία με όλους. Έργο απτό για πολλές δεκάδες χιλιάδες ωφελούμενους, με πάνω από 1 δισ. ευρώ σε ενισχύσεις και χρηματοδοτήσεις μόνο την τελευταία περίοδο. Αυτή είναι η αρμοδιότητά μου, η αρωγή του κράτους μετά από φυσικές καταστροφές. Η κρατική αρωγή, όχι η πολιτική προστασία. Και πριν, ως Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό, αυτό ήταν το χαρτοφυλάκιό μου. Με αυτή την αρμοδιότητα βρέθηκα, μέρες μετά το συμβάν, στη Λάρισα, και – έπειτα – στον τόπο του τραγικού δυστυχήματος. Αυτή ήταν άλλωστε και η πρώτη ενημέρωση από τα μέσα, πως μεταβαίνω στη Λάρισα «προκειμένου να συντονίσω τις ενέργειες για την κρατική βοήθεια και τη στήριξη των οικογενειών των θυμάτων».

Όλοι μας έχουμε στο μυαλό μας, πότε ενημερωθήκαμε πρώτη φορά για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Προσωπικά, ήμουν στην Αλόννησο – όπου εκείνο το βράδυ είχα οργανώσει εκδήλωση με δεκάδες κατοίκους του νησιού. Στο νησί ήμουν και την επόμενη ημέρα. Τα σημειώνω αυτά, διότι έχουν ακουστεί πολλά ψέματα. Ψέματα, ότι εγώ ήμουν από την πρώτη στιγμή εκεί – στο σημείο του δυστυχήματος. Ψέματα, ότι έλαβα μέρος στα Συντονιστικά – στα ΣΟΠΠ – δίνοντας εντολές «συγκάλυψης». Ψέματα, δυστυχώς.

Όλοι μας συγκλονιστήκαμε από την τραγωδία των Τεμπών. Μηδενός εξαιρουμένου. Ειδικά, για όσους είχαμε φίλους και γνωστούς που ταξίδευαν με αυτό το τρένο. Μιλούσες με τις οικογένειές τους. Δεν το χωρούσε ο νους σου. Και ποτέ δεν θα καταλάβουμε – ούτε στο ελάχιστο – τον ατελείωτο πόνο που βιώνουν οι συνάνθρωποί μας που έχασαν δικούς τους ανθρώπους. Όπως και οι συνάνθρωποί μας που τραυματίστηκαν, σωματικά και ψυχικά, εκείνο το τραγικό βράδυ. Έχοντας εικόνες από αυτή την τραγωδία – που κανείς από τους «χούλιγκαν του πληκτρολογίου» που εύχονται τον θάνατό μου δεν έχει – επέλεξα να σταθώ με σεβασμό και ήθος. Επέλεξα να μην τροφοδοτώ την ατελείωτη παραφιλολογία και την αβάσιμη σεναριολογία κάποιων, πολιτικών, που εργαλειοποιούν τον πόνο. Επέλεξα να απαντώ, θεσμικά, στη Βουλή.

Επισκέφθηκα τη Λάρισα με Κυβερνητικό Κλιμάκιο λίγες ημέρες μετά το τραγικό δυστύχημα. Και δεν αναφέρομαι στα Κυβερνητικά στελέχη που βρέθηκαν εκεί τις πρώτες ημέρες. Αναφέρομαι στο Κυβερνητικό Κλιμάκιο, όπως ανακοινώθηκε, που αποτελούνταν από τους Γενικούς Γραμματείς Μεταφορών, Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Καταπολέμησης της Φτώχειας, Υγείας, και Πολιτικής Προστασίας. Αυτή η παρουσία μου στο πεδίο, ημέρες μετά από τη στιγμή που συνέβη, με αυθαίρετες εικασίες σχετικά με τους λόγους της, χρησιμοποιείται – με πολιτική σκοπιμότητα – ως ένδειξη. Ως ένδειξη μιας υποτιθεμένης, στην πραγματικότητα ανύπαρκτης, «συγκάλυψης». Υπονοείται, δε, ότι τα Κυβερνητικά στελέχη δρούσαν με δόλο, προκειμένου να «συγκαλύψουν» απροσδιόριστες παράνομες δραστηριότητες και ακαθόριστους ενόχους. Ή και δεν δρούσαν, αλλά δια της «ψυχικής συνδρομής» και της πολιτικής τους παρουσίας, παρείχαν – κατά το ΠΑΣΟΚ – «κάλυψη» σε αυτούς που ήθελαν να «συγκαλύψουν» ή να αλλοιώσουν εσκεμμένα, με δόλο, το πεδίο. Τι να «συγκαλύψουν», ποιους, και – κυρίως – γιατί; Άγνωστον.

«Συγκάλυψη», μπροστά στα μάτια εκατοντάδων υπηρεσιακών παραγόντων και αρμοδίων. «Συγκάλυψη», μπροστά στις κάμερες όλων των μέσων ενημέρωσης που βρίσκονταν συνεχώς εκεί. «Συγκάλυψη», που το ίδιο το Πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ πλήρως αποδόμησε. Ακύρωσε το αφήγημα περί «συγκάλυψης» και δόλιων Κυβερνητικών εντολών. Αναφέρω ενδεικτικά.

1ον. Σύμφωνα με το Πόρισμα, στο σημείο 571, «η Κυβέρνηση ήταν παρούσα στον τόπο του δυστυχήματος από τις πρώτες ώρες μετά το δυστύχημα, με Υπουργούς και Γενικούς Γραμματείς διαφόρων Υπουργείων, αλλά όλοι λειτουργούσαν με ρόλο ‘παρατηρητή’, χωρίς κάποιον να ενεργεί με επίσημο τρόπο δίνοντας εντολές».

2ον. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Οργανισμού, σε συνέντευξή του, «(…) δεν βρήκε η Επιτροπή κάποιον περίφημο κεντρικό σχεδιαστή ο οποίος διέταξε ένα ‘μπάζωμα’ ή να κρυφτούν στοιχεία (…)», «(…) δεν υπάρχει κάποια κεντρική εντολή για το ‘μπάζωμα’ (…)», και «(…) δεν βρήκα καμία ένδειξη πολιτικής παρέμβασης (για το ‘μπάζωμα’)».

3ον. Σύμφωνα με το Πόρισμα, στο σημείο 568, η Ελληνική Αστυνομία επισημαίνει «ότι ο Ανακριτής επέβλεπε την έρευνα και ότι οι όποιες σημαντικές αποφάσεις, όπως ο τερματισμός της αναζήτησης ανθρώπινων λειψάνων και η μεταφορά των πάντων (everything) στο Κουλούρι, έγιναν υπό́ την προφορική έγκριση του Ανακριτή».

Η παρουσία μου στην περιοχή ήταν γνωστή από την πρώτη στιγμή, με ενημερώσεις και συνεντεύξεις. Είναι γνωστό, επίσης, πως η επίσκεψη του Κυβερνητικού Κλιμακίου έγινε μετά τις πρώτες ημέρες του δυστυχήματος. Συνεπώς αυτό δεν είχε, και δεν θα μπορούσε εξ ορισμού να έχει, συμμετοχή σε συντονισμένες επιχειρησιακές αποφάσεις στο πεδίο του δυστυχήματος. Αποφάσεις που ήταν αποκλειστικά έργο των επιχειρησιακών και υπηρεσιακών παραγόντων από την πρώτη στιγμή, διότι απλά αυτές είχαν ήδη ληφθεί και ξεκίνησαν να υλοποιούνται προτού το Κλιμάκιο βρεθεί εκεί. Αποφάσεις και δράσεις που έγιναν σαφείς δημοσίως από την πρώτη ημέρα και είχαν μέλημα, εκτός από τη διάσωση και τον απεγκλωβισμό των παθόντων, και την σταδιακή αποκατάσταση της σιδηροδρομικής γραμμής. Μάλιστα, όλοι ενημερώθηκαν από την ανακοίνωση της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής την 1η Μαρτίου 2023, ώρες μετά το δυστύχημα, πως δρομολογούνται και οι ενέργειες για την «απελευθέρωση της σιδηροδρομικής γραμμής». Άρα, στο πλαίσιο των επιχειρησιακών και υπηρεσιακών αναγκών, οι παρεμβάσεις στον χώρο, οι εργασίες στο πεδίο, η δρομολόγηση της απελευθέρωσης της σιδηροδρομικής γραμμής, οι μεταφορές των στοιχείων ξεκίνησαν και δρομολογήθηκαν μέρες πριν φτάσει το Κυβερνητικό Κλιμάκιο. Δηλαδή, οι χωματουργικές παρεμβάσεις και μεταφορές – όπως προκύπτει και από τη δικογραφία και τις καταθέσεις των εμπλεκομένων εργολάβων, που η ίδια η πρόταση επικαλείται – έγιναν τις ημέρες πριν την παρουσία του Κλιμακίου. Πως, λοιπόν, αυτό ενεπλάκη ποινικώς στη λήψη αποφάσεων; Δια της απουσίας του;

Το Κλιμάκιο όφειλε να είναι παρόν, και ήταν. Από την πλευρά μου, όντας ο αρμόδιος για την κρατική αρωγή Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό, επικεντρώθηκα σε δύο σκέλη. Το πρώτο αφορούσε, στην κρατική βοήθεια και στήριξη των οικογενειών των θυμάτων. Ασχοληθήκαμε με διαχειριστικά ζητήματα της τραγωδίας, όπως τη φιλοξενία των οικογενειών, τη συνεργασία αυτών με δομές και υπηρεσίες, την υποστήριξη από ειδικούς, τη συνεργασία στις δύσκολες διαδικασίες που ακολούθησαν τις αναγνωρίσεις των θυμάτων. Συνεργαστήκαμε με τα αρμόδια Υπουργεία για τον συντονισμό τέτοιων ζητημάτων, μέχρι και τη σχηματοποίηση των μέτρων στήριξης των συγγενών και των τραυματιών. Μέτρα που ανακοινώθηκαν, περιλαμβάνοντας και ειδική γραμμή αρωγής. Μέτρα που θεσμοθετήθηκαν με τον νόμο 5039/2023. Ήταν το τραγικό αυτό σιδηροδρομικό δυστύχημα μια φυσική καταστροφή για να εμπλακεί η κρατική αρωγή; Φυσικά, όχι. Αλλά τα εργαλεία και η εμπειρία της κρατικής αρωγής, ήταν, και είναι, ό,τι πιο άμεσο δύναται να εισφέρει ο κρατικός μηχανισμός για τις ανάγκες που δημιουργήθηκαν μετά την τραγωδία. Έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις.

Αυτό ήταν, ως σήμερα, το χαρτοφυλάκιό μου, η κρατική βοήθεια. Η βοήθεια και η στήριξη όταν προκύψει ανάγκη. Άλλωστε, στις 3 Μαρτίου, τη μέρα της υποτιθέμενης «κρυφής σύσκεψης» είχα επισκεφθεί τον χώρο του δυστυχήματος για να κάνω την πρώτη μου δήλωση σε τηλεοπτικό συνεργείο που ήταν εκεί. Μια δήλωση που εστίασε στις έρευνες των αρμοδίων επί της ταυτοποίησης των θυμάτων, στην ενημέρωση των οικογενειών, στις συστάσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες, αλλά και στη διαχείριση του πένθους για κάθε οικογένεια.

Η ενημέρωση της κοινής γνώμης, ήταν το δεύτερο σκέλος της παρουσίας μου εκεί. Όσο προχωρούσε το έργο των επιχειρησιακών παραγόντων, συμμετείχα στην ενημέρωση – με δηλώσεις και δελτία τύπου – για την πρόοδο των ενεργειών. Πάντα με ενημέρωση από τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες που ήταν υπεύθυνοι για αυτές. Σε αυτό το πλαίσιο δημοσιοποιήθηκαν από πλευράς μου μέσω δελτίων τύπου ή συνεντεύξεων πληροφορίες, μεταξύ άλλων, για την ταυτοποίηση των θανόντων, την εξέλιξη της υγείας των νοσηλευόμενων, και την πορεία αποκατάστασης της σιδηροδρομικής γραμμής. Σε αυτές τις δημοσιεύσεις, εάν δεν πέσουν θύμα κακόπιστης κοπτοραπτικής και διαστρέβλωσης, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως αναφέρομαι για όλες ή πολλές πτυχές του έργου του κρατικού μηχανισμού εκείνες τις ημέρες. Δεν γίνεται να απομονώνονται επιλεκτικά τρεις λέξεις για να θρέψουν ένα φαντασιακό σενάριο, και να αποκλείονται τρεις παράγραφοι. Όλες οι δηλώσεις μου είναι αναρτημένες στην προσωπική μου ιστοσελίδα από την πρώτη στιγμή.

Αυτή είναι η θέση μου. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό προκύπτει και από όλα τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στη δικογραφία. Αλήθεια, αναφέρει κανείς ότι του έδωσα εντολή για κάποια δόλια πράξη «συγκάλυψης»; Όχι. Αναφέρει κανείς ότι τον παρεμπόδισα στο έργο του; Όχι. Αναφέρει κανείς ότι του ζήτησα να συμπράξουμε για να «καλύψουμε» κάτι – άγνωστο τι; Όχι. Αναφέρει κανείς ότι του πρότεινα να παραβεί τις αρμοδιότητές του και να κάνει έκνομες ενέργειες, ή ότι δεν τον απέτρεψα προς τούτο; Όχι. Αναφέρει κανείς ότι με τον όποιο τρόπο ενίσχυσα, υποτίθεται, ψυχικά κάποιον, στο να παραβεί εκείνος το καθήκον του – που γιατί να το παραβεί; Όχι. Αναφέρεται οπουδήποτε η οποιαδήποτε σχέση μου με άγνωστους λαθρέμπορους ή άλλους που είχαν υποτιθέμενο όφελος από το να «συγκαλυφθεί» το οτιδήποτε άγνωστο; Όχι. Αναφέρεται πουθενά αλλού το όνομά μου, πέραν της αναφοράς ότι επισκέφθηκα το χώρο του δυστυχήματος; Όχι.

Και αφού δεν αναφέρεται κάτι, τότε κατά την αντιπολίτευση, με την παρουσία μου και με τη σιωπή μου μεθόδευσα την υποτιθέμενη «συγκάλυψη». Και όλα αυτά με δόλο, για να «συγκαλύψουμε» κάτι έως σήμερα απροσδιόριστο. Η μνεία περί ύπαρξης δόλου, ακόμη και ως μια αναπόδεικτη υπόθεση που δεν εδράζεται σε γεγονότα, που δεν τεκμηριώνεται από αποδείξεις, και που δεν συνάδει με τη λογική, αλλά που υποθετικά οδήγησε σε ενέργειες «συγκάλυψης», είναι ακραία προσβλητική. Είναι ακραία προσβολή για εμένα, ως πολιτικό, ως άνθρωπο, ως πατέρα.

Σε αυτή την αίθουσα όλοι γνωριζόμαστε. Δεν έχω τίποτα, ούτε να φοβηθώ, ούτε να κρύψω. Όσο δυσάρεστο και να είναι αυτό για εμένα και την οικογένεια μου, πρώτος θέλω να αναδειχθούν τα γεγονότα και η αλήθεια. Και να φανούν οι σκοπιμότητες που εξυπηρετούνται από αυτή την πρόταση. Είναι ξεκάθαρο, για όποιον το βλέπει αντικειμενικά, ότι όλο αυτό σήμερα σχετίζεται με ένα και μόνο πράγμα: την ιδιότητα μου ως Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό. Μια προσπάθεια να χτυπήσετε την Κυβέρνηση μέσω εμού. Ξέρω ότι γνωρίζετε και κατανοείτε την αλήθεια. Ωστόσο, προτιμάτε να παραμένετε εγκλωβισμένοι στη μάταιη, όπως θα αποδειχθεί, επιδίωξη των κομμάτων σας να εργαλειοποιήσουν μια μεγάλη τραγωδία.

Το ήθος μου, η πίστη μου στο δίκιο, στο καλό και την αλήθεια, η προσήλωσή μου στον ορθό λόγο, η αγάπη μου για την πατρίδα, μου επιβάλλει συνειδησιακά να σας ζητήσω – με πίστη στην ακεραιότητά σας – να υπερψηφίσετε την αβάσιμη και προσβλητική πρόταση του ΠΑΣΟΚ. Έτσι με γαλούχησαν οι γονείς μου. Έτσι μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Καμία σκιά. Καμία λάσπη. Καμία σκευωρία. Μόνο αλήθεια και φως».

protothema.gr