Πλαστικές φιγούρες μάγων, καμήλες, προβατάκια, φοίνικες, κάτι εξαϋλωμένοι άγγελοι, μια φάτνη, χώμα, πριονίδι, ερημιά, ασχήμια. Το σοκ του πρωινού οδηγού ή διαβάτη υπό τη βροχή δεν είναι μικρό και δεν είναι ευχάριστο. Αναζητώντας την ομορφιά σε μια πόλη με πλούτο και εικόνες που μπορεί να σε κάνει να σαστίσεις, έρχεσαι αντιμέτωπος με μια φάτνη πλαστική. Με την ερημιά που ζούμε...

Παρατηρώντας προσεκτικότερα μπορείς να διαπιστώσεις ή καλύτερα να θυμηθείς πως μοιάζει – ίσως θα υπάρχουν και ίδιες φιγούρες- με την φάτνη που είχε τοποθετηθεί στην Ομόνοια τα Χριστούγεννα του 2011 προκαλώντας ένα κύμα αρνητικών και ειρωνικών σχολίων στα social media. Αν αναλογιστεί κανείς πως τα αστέρια με την επιγραφή ΑΘΗΝΑ πέρυσι είχαν προκαλέσει το ακριβώς αντίθετο, ένα κύμα θετικών σχολίων και χιλιάδων φωτογραφιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναρωτιέσαι τί μπορεί να άλλαξε στο γούστο και στη «ματιά» της δημοτικής αρχής στην πόλη.

Το 2011, μετά τις διαμαρτυρίες, ακολούθησε η φύτευση δεκάδων Αλεξανδρινών για να ομορφύνει κάπως η εικόνα – να τραβήξουμε τα ριντό- και ενδεχομένως αυτό να είναι το επόμενο στάδιο στις μεγάλες επιφάνειες ακάλυπτου χώματος που υπάρχει και φέτος στην φάτνη. Ενδεχομένως να γίνει και φέτος, αφού σταματήσουν οι βροχές.

Μια πόλη σε κρίση είναι η Αθήνα, η πρωτεύουσα μιας χώρας που βρίσκεται σε συνεχή οικονομική, πολιτική, κοινωνική, συναισθηματική δίνη. Οι παρεμβάσεις στην πόλη, στην εικόνα της, στην καθημερινότητά μας έχουν φορτίσεις και συμβολισμούς. Δεν της αξίζει η ευτέλεια, δεν της αρμόζει η πολυτέλεια, αλλά η ομορφιά, το μέτρο, η έγνοια. Αρκεί να κοιτάξεις στο βάθος της Αθηνάς τον Παρθενώνα, για να καταλάβεις.

Καλά Χριστούγεννα Αθήνα.