Το ενδιαφέρον σε αυτή τη μονοκατοικία στη Φιλοθέη δεν είναι ούτε η μίνιμαλ πολυτέλεια, ούτε η μεγάλη πισίνα, είναι η ευρηματικότητα της κατασκευαστικής ομάδας, προκειμένου να κερδηθεί όσο το δυνατόν περισσότερος ωφέλιμος χώρος για τους ιδιοκτήτες,

Ετσι, προχώρησαν σε μια ευφάνταστη και κομψή ξύλινη κατασκευή η οποία έχει ενισχυθεί με ατσάλι, που μοιάζει να αιωρείται πάνω από το μισό της οβάλ πισίνας, δημιουργώντας μια έξυπνη φωτοσκίαση, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από το γκαράζ του σπιτιού. Συγκεκριμένα, επιλέχτηκε μια ελαφριά μεταλλική κατασκευή η οποία αγκυρώνεται στο υπάρχον αναλημματικό τοιχίο από οπλισμένο σκυρόδεμα, όριο με τη όμορη ιδιοκτησία, αφού προηγουμένως αυτό δένεται με ισχυρό τοίχο αντιστήριξης του κατώτερου επιπέδου. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθιηκε ένας ελαφρύς φορέας από σύνθετες διατομές που μπορούν και προβάλλουν-ίπτανται του κήπου και της πισίνας. O αιωρούμενος κιβωτιοειδής φορέας ενισχύεται επιπλέον χάρη στην δικτυωματική κατασκευή του δαπέδου του, η οποία κρύβεται οπτικά από την ξύλινη επένδυση.

Οπως αναφέρει η ίδια η κατασκευαστική ομάδα, δεδομένου της περιορισμένης επιφάνειας ανάπτυξης στο επίπεδο της πλατείας πρόσβασης, αλλά και της ταυτόχρονης μεγάλης υψομετρικής διαφοράς από το επίπεδο του κήπου, υποχρεώθηκαν να βάλουν την είσοδο του χώρου στάθμευσης έξι μέτρα ψηλότερα από το επίπεδο του κήπου.

«Αυτό ήταν ένα κίνητρο για να κατασκευάσουμε το γκαράζ χρησιμοποιώντας ατσάλι εγκιβωτισμένο στον ξύλινο τοίχο σαν μια επέκταση πάνω από τον κήπο και ελαφρώς πάνω από την πισίνα» αναφέρει στο Dezeen Magazine η Μαριάννα Ξυνταράκη.

«Το υπάρχον δέντρο στην αυλή ενθυλακώνεται από την κατασκευή. Περνά μέσω της σκάλας στο πάνω επίπεδο το οποίο γίνεται ένα στοιχείο της εισόδου» προσθέτει η αρχιτέκτονας.

Σημειώνεται ότι η εν λόγω μονοκατοικία απέσπασε το Βραβείο Σύγχρονου Αρχιτεκτονικού έργου 2014 ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ, ενώ ήταν υποψήφιο για PIRANESI AWARDS 2014.

Οι φωτογραφίες είναι του Νίκου Δανιηλίδη.