Η βουλευτής του ΚΚΕ δεν διστάζει να μιλήσει και για το πώς ένιωσε τη στιγμή της φάρσας από τη Συντέλεια αλλά και αυτήν της επίθεσης που δέχτηκε στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη.

Υπήρξαν φορές που φοβηθήκατε για την σωματική σας ακεραιότητα εξερχόμενη από την βουλή;

«Καμία. Το μόνο που φοβάμαι είναι τα επεισόδια λόγο των δακρυγόνων και αυτό γιατί έχω περάσει δυο εμφράγματα ένα το 2005 και ένα το 2007. Έτσι κι αλλιώς κορίτσι μου, ξέρω ότι ακόμη κι αν πέσω σε μια διαδήλωση και πω έχω καρδιοαναπνευστικό πρόβλημα δεν θα φταίνε τα δακρυγόνα αλλά το τσιγάρο.

Τον αγάπησα αυτόν το χώρο και δεν έχω βγει ποτέ από εδώ μέσα με αίσθημα ντροπής. Δεν είμαι άλλη Λιάνα μέσα στο κοινοβούλιο και άλλη Λιάνα έξω. Μην ξεχνάς ότι πλήρωσα πάρα πολύ ακριβά το ότι τόλμησα να σηκώσω στην ιεροπρέπεια του Κοινοβουλίου ένα γάλα και μια φρατζόλα ψωμί. Καταβάλλω ένα τίμημα και δεν θα με κάνουν κάρβουνο αυτοί που φωνάζουν – να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή. Δεν θα τα καταφέρουν ποτέ».

Η πρώτη φορά που σας είδα τρομαγμένη ήταν στην Πόπη Τσαπανίδου μετά τα τελευταία γεγονότα με τη Συντέλεια;

«Δεν ήμουν φοβισμένη ήμουν ταραγμένη, σοκαρισμένη, αηδιασμένη και απογοητευμένη. Ένιωσα οργή και πραγματικό ψυχικό πόνο. Είμαι πάντα ο εαυτός μου και το έχω αποδείξει αυτό. έπρεπε να απολογηθώ στο κοινό για την ταραχή μου. Στο κάτω-κάτω της γραφής εγώ δεν είμαι Κασσιδιάρης να αποφεύγω το αυτόφωρο.

Όπως και να έχει αυτό δεν ήταν πλάκα. Θα πήγαινες εσύ σε ένα καρκινοπαθή να του πεις για πλάκα ότι ανακάλυψες άλλους τέσσερις όγκους μέσα του; Στο ένα από τα δυο παιδιά που ζήτησα να μπουν στο στούντιο να δουν την ταραχή μου του είπα: Αν είχαν βιάσει την μάνα σου θα της έκανες πλάκα με έναν βιαστή; Μπορεί να εξηνταρίζω αλλά έχω την επαρκή κουλτούρα να ξεχωρίζω την μπαλαφάρα και την φάρσα από την σάτιρα και το χιούμορ».

Δεν φοβηθήκατε ούτε τη στιγμή της επίθεσης στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη;

«Και στη φάρσα και στο επεισόδιο η καρδιά μου έφτασε τους 170 παλμούς , ούσα σε αδύναμη θέση με δυο εμφράγματα από πίσω. Πίστεψε με ήθελα και να βρίσω και να δείρω. Έπρεπε όμως να παίξω κορόνα – γράμματα με τον δικό μου πολιτισμό... Έχω πονέσει πολύ και αισθάνομαι ότι αν κάποιος κοιτάει μόνο το δικό του παιδί εξ ορισμού είναι φασίστας και ας μην γράφει η μπλούζα του Χρυσή Αυγή. Μισώ τους ανθρώπους που θα με υποχρεώσουν να βγάλω τον κακό μου εαυτό».

Εσείς έχετε προσωπική ασφάλεια;

«Όχι. Έχω άδεια οπλοφορίας από το 1992 όταν με είχαν χτυπήσει φασίστες. Με τη συμβολή της αντιτρομοκρατικής πήρα άδεια και μου βγήκε και το ταλέντο στην σκοποβολή. Όταν έγινα βουλευτής εγκατέλειψα το πιστόλι. Δώδεκα χρόνια δεν χρειάστηκε. Λυπάμαι που τώρα χρειάστηκε να το ξαναφέρω πάνω μου... το κρατάω για να υπερασπιστώ τους αθώους ανθρώπους δίπλα μου. Όχι εμένα».