Σήμερα παγκόσμια ημέρα βιβλίου θα στελιάσω λίγα για το δικό σου βιβλίο, μόνο λίγα γιατί είναι τόμος και θα σουρπώσει,θα μας έβρουνε τα σκοτίδια.

Διάπλατα τις οξώπορτες η καλοσύνη ανοίγει

και στο παλάτι του τρανού και στου φτωχού την τρούπα

κι όποιος περάσει κι όποιος μπει, γιορτή –καθημερινή,

θα βρει στρωμένο καναπέ, θα βρει γλυκό στην κούπα.

Χώρια απ’ τις έγνοιες της ζωής, τους χάρους τους πικρούς

μες στις καρδιές μας έχουμε παντοτινό Απρίλη

κι όσες τσουκνίδες βγαίνουνε μονάχες στους αγρούς

εκεί ξεμοναχιάζονται πνιχτές στο χαμομήλι.

Το φρουί γλασέ είναι το πρώτο γλυκάκι που χάζεβα στα διάφανα πακετάκια στων ζαχαροπλαστείων, στα μαγαζιά του χωριού,στα δώρα των επισκεπτών συγγενών. Έφαγα μπόλικα από δαύτα μα μου ήταν και αδιάφορα.

Τώρα μαγεύομαι να δημιουργώ όλες τις εποχές. Φυλακίζω μαγικά στο σιρόπι τα φρούτα και αυτά με ανταμείβουν με τα υπέροχα ζωντανά χρώματα, έντονο άρωμα, μελωμένα, λαχταριστά με

φρουτένια γεύση στο έπαρκο.

Τα πολύχρωμα σιροπιαστά φρούτα εποχής φρουί γλασέ

από το γαλλικό fruit glacé ή φρουί γκλασέ ήταν τυλιγμένα σε ζελοφάν δεν χρειαζόταν ψυγείο να τα διατηρήσουμε και γυάλες ή αγγειά τις φτωχικές εποχές λιτότητας.

Φυλαγμένα στη σερβάντα ή στο τραπέζι του σαλονιού πρώτη φάτσα.

Είχαν οι γιαγιούλες μας πάντα γλυκάκι να τρατάρουνε μαζί με ένα ποτηράκι μπούζι νερό από τη στέρνα που φύλαγαν στην στάμνα ή στη γυάλινη κανάτα με σκέπασμα από αραχνοΰφαντο πετσετάκι.

Έστερναν στους ξενιτεμένους τους στο εξωτερικό τυλιγμένα σε ζελατίνα δεν πιάνουν πολύ βάρος αφού δεν τα χώνουμε στο σιρόπι και σε γυάλες, εύκολα στη μεταφορά, δεν χρειάζονται ψυγείο, έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής.

Το ενδιαφέρον μου το ενέπνευσε ή αγαπημένη μου θεια Ευτυχία!

Και που λές Ευτυχία, ευτυχία που βρήκαμε!

Βρήκαμε και παραβρήκαμε, για μένα ήταν ένα μεγάλο σκολειό, όταν βλέπω φρουί γλασέ, όταν φτιάχνω πάντα την θυμάμαι. Ήθελες εκτός από το καλό σιρόπιασμα να τα φέρνουμε τούμπα μέσα στη ζάχαρη να γίνονται ζαχαρένια σαν εσένα!

Ένα συκαλάκι

Σκάει χαμογελάκι

Πάει κάτω το φαρμάκι

Και αρχίζει το μεράκι.

Μα φρόντισες να μου φτιάξεις ένα γιασεμί κάθε που ανθίζει μοσχοβολάει ή γειτονιά.

Είτε βραδιάζει είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί.

Αγαπημένη μου πάντα!

Μου ενέπνευσες αγάπη για τη φύση με τα οικολογικά σου περιοδικά,τα όμορφα παραδοσιακά σου φιόρα που καλλιεργώ για να σε θυμάμαι,αγάπη και υποστήριξη στα βότανα,χαμομήλι, μολοχάνθη,φλισκούνι....

Η αγάπη σου για τις όμορφες πίτες που ήθελες μ' ένα φύλλο να κουπώνεις ούλη τη λαμαρίνα.

Τα γλυκά του κουταλιού, οι ζελέδες σου,οι χυμοί σου πάντα φουλάδο το ψυγείο, το υποβρύχιο με γεύση βανίλια ή φιστίκι.Τα καφεδάκια σου γλυκιά μου φιλόξενη, ακούραστη ψυχή για όλους αβέρτα τραταμέντα καρδιάς.

Το σπιτάκι σου σεστάδο, ρεντάτη μ' ένα σκουτί στην πλάτη ή την όμορφη σπαλέτα άρπαζες το σάρωμα ή τη σκούβα έφερνες βόρτα τσι αυλές σου,δεν σου άρεσε το σούρδου - μούρδου,ούτε τα σουλάτσα.

Ο μπάρμπας Χρήστος σούζο στην καθήκλα ξαπόσταινε από τα μποστάνια του.

Ρεμέτζο για τσου δασκάλους και τσου χωριανούς με τσι υπέροχες ρετσέτες σου πάντα πρόθυμη να μοιραστείς, μάγευες τον ουρανίσκο μας.

Το σπιτικό σου μοσχομύριζε άρωμα φερμένο από τόπο μακρινό.

Για όλους με αγάπη μιλούσες.

Κεντούσες , κεντούσες ....έπλεκες διαρκώς με το βελονάκι με τις βελόνες, αντέγραφα ανερώτηγα τις πρακτικές σου.

Μιλούσαμε ,μιλούσαμε με ευήκοα ώτα άρπαζα ,ποτέ δεν θέλαμε όπως μου έδειχνες να αποχωρηστούμε,ούτε ο θάνατος δεν ήθελες μου είχες πει πρακτικές....

Τσαρκαρεύω τα συρτάρια της ψυχής μου να μου ξετρυπώσουν κάτι τι... αγροικώ; αγναντεύω από τη βεράντα μου το βλέμμα μου περιπλανάτε ως το μπαξέ σου.Μου 'ρχετε στο νου η μέρα που γνωριστήκαμε μ' ένα σίκλο για κολυμπάδες ελιές....οι πρικές ελιές έφεραν μια γλυκιά συναναστροφή.

Όλους γύρω τους φωνάζες με το δικό μου όνομα.

Γλώσσα λανθάνουσα τ' αληθή λέγει.

Στουπίρω, συγκάναμε σα συνόσκαλες, ένας σάρτος η απόσταση που μας χώριζε.

Τα λόγια σου ευχές και βάρσαμο στην ψυχή μου:

Σκλεπούνι να μη σε σπρώχνει.

Σόμπολο να μη βρεθεί στη στράτα σου.

'Αχερα να πιάνεις και χρυσάφι να γένετε.

Σκάρτη κουβέντα να μην αντέσει στη ζήση σου.

Τσιμουδιά τσου περιτριγυράμενους.

Νάσαι πάντα καβελαριά.

Κούλουμα να στα δίνει ο Θιος.

Μη βάζεις μορτάρι στην καρδιά σου.

Ούτε ψύλλος στον κόρφο σου.

Κακιά φούρκα στο λαιμό τσου αφέντρα μου.

Με χρυσή βαρκούλα αγάπη μου, θε να ‘ρθω να σε κλέψω

κι αν μ’ αρνηθείς μέσα να μπεις, άλλη θε να γυρέψω.

Δημιούργησες μια υπέροχη οικογένεια που βρίσκεται γύρω μου με αγάπη,σεβασμό μεταξύ τους και αποδοχή στην κοινωνία.

Ε υτυχία είναι όταν

Υ πάρχει σεβασμός.

Τ ίποτα δεν εμποδίζει τις

Υ πέροχες καρδιές να

Χ αμογελούν από

Ι κακοποίηση

Α γάπης Ευτυχία.

Εγώ σου λέω κάστανα κι εσύ μου λες αχλαδιά,

ετούτα τα καμώματα τσ' αγάπης είναι χάδια.