Το Μπριλάντι τση Κεφαλονιάς!

Νάμαστε και μεις κοτσανάτοι και αγέρωχοι !

Κόντρα στην αδυσώπητη καθημερινότητα!

Όπου γάμος και χαρά

η Βασίλω πρώτη

περιδρόμιαζε γερά

κι έφτιαχνε συκώτι.

Μα τους έδινε κι ευχές

συμπεθέροι, γεια σας

κι όσες λεύτερες μα θες

αϊ και στα δικά σας.

Όπου γάμος και χαρά

πρώτη η Βασίλω

έφαγε όμως μια φορά

η ρημάδα ξύλο.

Στην κηδεία μια φορά

της κυρα Θανάσας

η Βασίλω είχε πει

αϊ και στα δικά σας.

Δεν τ'χα του Θεού μέρετο όταν ο δάσκαλος μου με προσκάλεσε να χορέψουμε στο σχολικό κέντρο της Λειβαθούς στις Κεραμειές.

Δεν σας κάνω κουβλιμέντο,ούτε το καπουράλο, ούτε με χτύπησε ντάβανος,ούτε μας φόρεσε καπιστράνα μα ούτε μας έβαλε καπίστρι για να παρεβρεθούμε με τόσο κάψωνα τυλιγμένες μες το φατσολέτο και φασκιομένες με τσι μπροστέλες μας.

Βεραμέντε ξεκίνησα ανόρως και χωρίς να κάνω αβαρία σε τούτο το σεστάδο χωριουδάκι των παιδικών μου χρόνων.

Κάνω κόρτε στο χρόνο .

Θαύμαζα πάντοτε την πλατεία με το σιντριβάνι και την πανέμορφη κηποτεχνική,τις υπέροχες τριανταφυλλιές.

Εκεί στην πιάτσα συναντάω την παρέα του καπετάν Νικόλα.

Λασκάρω από την παρέα με τσι κολέισες μου και αριβάρω στα αρχοντόσπιτα των Βαλλιανέων που σπαράλιασε ο εγκέλαδος σαν σήμερα στις 12 Αυγούστου 1953 πριν 71 χρόνια. Μεγάλο στραπάτσο, βλέπεις με κατράμι γιομάτα τα μοροφίντα ένας νέος τα μουτζούρωσε.

Αχ αυτά τα γκράφιτι βεβηλώνουν την αρχοντιά, σύμβολα αντοχής στο χρόνο. Θίγει όλους εμάς, προκαλεί. Γράψε παιδάκι μου με τιμωλία για να μάθεις την αρφαβήτα πιάσε την μαυρόπλακα σου,τι σου φταίει ο τοίχος στα παλάτια των Βαλλιάνων; στουπίρω δεν έχετε μπουκούνι αφήσει αζωγράφιστο.

Η Αντρονίκη πρόβαλε τα μάτια γαλιουρίζει.

Τσόπα Ροδοσταμένια μου και μη φοβερίζεις.....

Ακούω το μοιρολόι των κυράδων πάντα τέτοιες μέρες,πόνος, καταστροφή παντού σου θυμίζουν αυτοί οι ιεροί εναπομείναντες τοίχοι.

Βλέπω τσι πόρτες ορθάνοιχτες ,οι σύρτες περιττοί,ο καδινάτσος από τα στιβαρά επιδέξια χέρια του φάβρου εκτός λειτουργίας,τα μοροφίντα μπουκούνια.

Ο πόνος με ακολουθεί ψάχνω με τα μάτια της ψυχής μου , κάνω σκέψεις πολλές, δίνω ευχές, μου'φυγε το τσερβέλο.

Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω...Να αριβάρω στο μπακάλικο πολλαπλών χρήσεων έψαχνα βελόνι στ'άχερα. Ήθελα να βρω τσι μεταλλικές μαύρες καθήκλες με κόκκινα, πράσινα, μπλε πλαστικά να χωθώ αναπαυτικά και να πιω μια Διάνα πορτοκαλαδίτσα.

Να δω στι σκαντζιές με τσι μποτίλιες με το κουαντρό,την μαστίχα,την μπανάνα ,το τριαντάφυλλο και ένα σωρό ροζόλια .Τσι νταμιζάνες στα πέτρινα πεζούλια με την ρομπολα και το ούζο!

Ούλα χύμα, ούλα μπολικά ο μπακάλης ο μπάρμπα Άγγελος ποτέ δεν έκανε σκόντο γιατί ούλα ήταν φτηνά μα ούτε είχε και σκάρτη πραμάτια.

Κακό μαλίνο να μ' βρει αν παραπονευτώ ήταν άνθρωπος ντρίτος όλο σκέρτσα.

Απέναντι με περίμενε πάντα τα καλοκαίρια στη σχολή η θειά μου με μπόλικο σιροπιαστό κεράσι και το τεράστιο ολόδροσο καρπούζι.

Ολούθενε οι μάντρες ασπρισμένες ,οι αυλές λουλουδιασμένες ,αρχοντοχώρι ,καπετανοχώρι.

...........

Πάντα να θυμάσαι μια ανάσα από το Αργοστόλι, κάτω από την σκιά του Αίνου ένα μικρό κομμάτι ουρανού όλο κ'όλο στολισμένο με όμορφα λουλούδια και πράσινα δέντρα, με ένα σιντριβάνι τόσο καθαρό και κρυστάλλινο νερό, με τα πιο όμορφα χρώματα που έχετε δει ποτέ είναι οι Κεραμειές.

Κεραμειές μεγάλο μου αμόρε.

Αριβεντέτσι.