Ακόμη ένα τραγικό συμβάν έρχεται να προστεθεί στην μακρά σειρά των ναυαγίων των επιβατηγών πλοίων. Είκοσι ψυχές αθώων επιβατών (λίγες μέρες πριν βρέθηκαν οι τελευταίοι σοροί) έρχονται να προστεθούν στην ατέρμονη λίστα των θυμάτων, κάτω από τα ονόματα των νεκρών του “NORMANATLANTIC” στις 28/12/2014.

Συχνά τα τραγικά συμβάντα στον τομέα της επιβατηγού ναυτιλίας είτε πρόκειται γιά πορθμεία, είτε κρουαζερόπλοια, είτε θαλαμηγοί, κόττερα και ότι άλλα.

Όλοι ξέρουμε ότι η μεταφορά ανθρώπων είναι το χειρότερο είδος  “φορτίου”  που μπορεί να μεταφέρει ένα πλοίο, έστω και αν είναι αποκλειστικά σχεδιασμένο γι’ αυτό το είδος μεταφοράς. Είναι ένα “φορτίο” που δεν υπακούει και δεν πειθαρχεί ούτε σε ανθρώπινους, αλλά ούτε και σε φυσικούς νόμους και κανόνες. Δεν θέλουμε με κανέναν τρόπο να φορτώσουμε ευθύνες στους επιβάτες, απλά αναφέρουμε το είδος του “φορτίου” και το πόσο μεγαλύτερη γίνεται η ευθύνη των πλοιοκτητών, του πληρώματος, των λιμενικών αρχών, των νηογνωμόνων, των ασφαλιστών, των P&I clubsκαι γενικά όλων όσων (εκτός πάντα των επιβατών) εμπλέκονται σ’ αυτήν την Ναυτική περιπέτεια (Marine Adventure) ή ταξίδι όπως λέμε συνήθως.

Πολύωροι προγραμματισμένοι (αλλά και πριν από κάθε απόπλου) έλεγχοι γίνονται, στους οποίους το μόνο που βρίσκουν είναι «χνούδι στα εξαεριστικά και λίγο λάδι στο δάπεδο της emergency generator – και τα δύο αποκαταστάθηκαν πριν τον απόπλου». Μα αυτά δεν είναι προβλήματα, αναφέρουν οι αξιωματικοί επιθεωρητές, που έλεξαν το πλοίο συν την καθέλκυση των σωσιβίων λέμβων και το γυμνάσιο πυρκαϊάς. Και όλοι ξέρουμε τι είδους γυμνάσια πυρκαγιάς γίνονται!.

Αυτό λοιπόν το τέλειο καθ’ όλα πλοίο, μετά από μερικές ώρες μετά τον απόπλου του έγινε παρανάλωμα του πυρός και πήρε μαζί του είκοσι ανθρώπινες ψυχές. Αν όλα ήταν τέλεια, τι έφταιξε και ο Χάρος θέρισε αυτές τις είκοσι ψυχές;

Ας θέσουμε μερικά ερωτήματα, μπας και βρεθεί κάποια άκρη.

α). Γιατί οι οδηγοί παρέμειναν στα αυτοκίνητά τους στα έγκατα του πλοίου, παρ’ ότι απαγορεύεται αυστηρά; (ΙΜΟ κανονισμοί πού έχουν γίνει νόμοι από όλα σχεδόν τα  κράτη του κόσμου)

β). Μήπως δεν υπήρχαν καμπίνες διαθέσιμες επειδή είχαν “πωληθεί” σε επιβάτες;              (Η πολιτική σχεδόν όλων των εταιρειών που διαχειρίζονται τέτοια πλοία διαθέτουν καμπίνες στους οδηγούς των φορτηγών αυτοκινήτων)

γ). Μήπως οι καμπίνες ήταν «τρώγλες», οπως καταγγέλουν οι οδηγοί και έτσι προτίμησαν να μείνουν στα αυτοκίνητά τους, κόντρα στούς κανονισμούς;

δ). Τα αυτοκινητα είναι σωστά φορτωμένα, αν σύμφωνα με τους κανονισμούς, υπάρχει ελεύθερος χώρος μεταξύ τους ώστε οι οδηγοί να κυκλοφορούν ελεύθερα και να μπορούν να διαφύγουν από το γκαράζ σε περίπτωση κινδύνου. Μήπως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν τηρήθηκε η δεοντολογία και οι κανονισμοί και κλείστηκαν οι οδηγοί σαν ποντίκια στη φάκα;  (τουλάχιστον έχει πέσει στην προσωπική μας αντίληψη να συμβαίνει αυτό στη γραμμή Σάμη Πάτρα πχ στην περίοδο των Χριστουγέννων ).

ε). Μήπως τα φορτηγά ψυγεία δεν είχαν στη διάθεσή τους ασφαλή ρευματοληψία από το πλοίο και έτσι δούλευε η δική τους μηχανή και κάποια στιγμή γιά “χ-ψ” λόγους πήρε φωτιά;

στ). Τα φορτία δηλώθηκαν με σαφήνεια ως προς  την τοξικότητά τους σε περίπτωση πυρκαγιάς και συνοδεύονταν με τα απαραίτητα και αναγκαία στοιχεία ασφαλούς μεταφοράς τους (Safety  Material Data Sheets);

ζ). Μήπως οι καταιωνιστήρες πυρόσβεσης, πάνω από το σημείο της φωτιάς δεν λειτούργησαν επειδη πχ. ήταν βουλωμένοι από αλάτια;. Ελέχθηκαν οι καταιωνιστήρες κατά την τελευταία επιθεώρηση;

η). Μήπως κάτι δεν πήγε σωστά με τις αντλίες πυρκαϊας; (ζημιά, κάποιο λάθος, χαμηλή πίεση). Ελέχθηκαν αυτές οι αντλίες κατά την τελευταία επιθεώρηση;

θ). Μήπως δεν έγινε εγκαίρως αντιληπτή η φωτιά;. Οι αισθητήρες είχαν ελεχθεί στην τελευταία επιθεώρηση;

Ότι κι αν έχει συμβεί από τα παραπάνω, ελπίζουμε η έρευνα να το βρεί, να αποδειχθεί  και να αποδοθούν τα “του Καίσαρος τω Καίσαρι”.

Κάθε φορά τα μόνιμα εξιλαστήρια θύματα είναι ο Καπετάνιος και ο Α’ Μηχανικός. Είτε φταίνε, είτε δεν φταίνε. Στο συγκεκριμένη  περίπτωση, γνώμη μας είναι ότι έπρεπε να προσκληθούν, να ανακριθούν και να συλληφθούν αν κριθούν ένοχοι οι:

• Ο πλοιοκτήτης και οι επιβλέποντες το πλοίο από το γραφείο, για να διαπιστωθεί ότι επέδειξαν την προσήκουσα επιμέλεια για να είναι το καράβι ασφαλές και αξιόπλοο ((safety and seaworthy)
• Οι Λιμενικοί που έκαναν τον έλεγχο, γιά να διαπιστωθεί ότι ξέρουν να ελέξουν.
• Ο αντιπρόσωπος του Νηογνώμονα και αυτός των ασφαλιστών, γιά να διαπιστωθεί ότι τα πιστοποιητικά του πλοίου εκδόθηκαν αντιπροσωπεύοντας την κατάσταση του πλοίου.

Και αφού ολοι αυτοί αποδείξουν ότι λειτούργησαν σύμφωνα με την Ναυτική τέχνη, χωρίς προκατάληψη και χωρίς υστεροβουλία, να αφεθούν ελεύθεροι.

Ας πάμε όμως το θέμα λίγο πιό πέρα!. Παρ’ ότι όλα να δουλεύουν σωστά, μήπως ήλθε η ώρα να διαπιστώσουμε ότι το νερό σαν μέσο πυρόσβεσης δεν είναι αρκετό και το πλέον κατάλληλο (είναι βέβαια δωρεάν και σε αφθονία) να λύνει τέτοια προβλήματα;. Αυτό τουλάχιστον διατυμπανίζουν όλες οι πυροσβεστικές υπηρεσίες. Χρήση νερού όπου χρειάζεται! Και στα γκαράζ των πλοίωνδεν φέρνει αποτέλεσμα καλό , πολλές φορές έχει αποδειχτεί. Δυστυχώς!

Μήπως πρέπει να κοιτάξουμε το θέμα της αεροστεγούς μόνωσης του κάθε γκαράζ και της πλήρωσης του χώρου, σε περίπτωση φωτιάς, με CO2,ή άζωτο,ή αδρανές αέριο από gas generator; Δεν είμαστε οι πλέον κατάλληλοι σε αυτό το θέμα. Ας το ιδούν οι επαΐοντες και οι καραβοκύρηδες. Κι ας κοστίσουν κάτι παραπάνω τα πλοία. Ψυχές μεταφέρουν. Οχι μινεράλι.