Χαρούμενες φωνές και γλυκοτραγουδίσματα γεμίσανε τ'αμπέλια γιορτάζει ο Βάκχος, ο Θεός Διόνυσος, ο Θεός του γλεντιού , του κεφιού, ο πότης,ο ακόλαστος ,ο άσωτος, ο περιπεκτικός, ο μη εγκρατής.

.......

κάνε με γλυκό σταφύλι,

για να σε φιλώ στα χείλη,

για να σε φιλώ στα χείλη,

και να σε μεθώ.

Κέρασέ με όσο θέλεις,

μοίρασέ μου το κορμί,

μα ένα βάζο να κρατήσεις

για να σώσεις τη στιγμή.

Ένα Αμπέλι άτρυγο μ'όλους τους τρυγιτάδες!

Τ'αμπέλια τους κούτσουρο.

Τ'αμπέλι μου άτρυγο. 

Αγουροφάγος έφαγε και κειός που περίμενε ούτε ρώγα.

Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι.

Θέρος, τρύγος, πόλεμος και στην ελιά ρεμούρο.

Πάμε παππού μου να σου δείξω τ'αμπέλια σου.

Απ' τα πέρα αμπέλια.

Η ελιά κρασί δεν βγάζει. 

Το Αμπέλι μας κάτω από το Ροδινό Βράχο,στου Μάντουκα αγναντεύει το πέλαγος,από την Μούντα μέχρι το Δία,έχει ανατολή μα και χρυσή δύση.

Δεν είναι ξέφραγο, μας έκαμαν μάθημα τ'άλογα του Αίνου συχνοί βιζιτατόροι, τ'αδέσποτα γίδια και τα  άλλα ζούδια.

Είναι γεμάτο ρομπόλες Μαρκόπουλιώτικες,βοστιλίδι,ζακυνθινό,πετροκόριθο,φιλέρι, τσαούσι, μοθονιές,μοσχάτο,ντόπια μαυροδάφνη.

Μέρες ετοιμάζουμε τα βουτσιά μας .

Αδειάζουμε τα χοντρόκρασα σε μπουκάλες για μαγείρεμα στα κοκκινιστά το χειμώνα. 

Βράζουμε λουτρό με αρωματικά βότανα: σταφυλιώνια, 

μάραθο,

 σκίνα,

καρυδόφυλλα, 

κούτσουπα , 

 τσάμπουρα ή βιτριόποδες από σταφίδα, κυδωνόκλαδα μαζί με κυδώνια.

Μοσκοβολούσε ούλη η γειτονιά,καθώς και τώρα ξυπνά μνήμες.

Η νονά έπαιρνε το σουγιαδάκι πούχε στην ποδιά της,πάστρευε το κυδώνι για τ'αγγόνια.

Μαζώνανε τον ευλογημένο καρπό και ψάχνανε ποιος έχει λινό με ποδόχι για να τα πατήσουν τον πολύτιμο καρπό, η μεταφορά γινόταν με  τα γαιδουράκια, τσι κόφες πάντα σκεπασμένες με  καρό μεσάλια.

 Σε δύο λεπτά σήμερα έφτασε ο Κουκής τα έστιψε και φύγε. Ψεκάστε ,σκουπίστε ,τελειώσαμε.

Το πάτημα στο λινό είχε το βασανιστικό επισκευτήριο τσι σφίγγας, άπειρες κυρίες από δαύτες  απειλούσαν τσου πατητάδες. Τότε άρπαζαν ένα βίσαλο με κροπιά αλόγου τ'άναβαν  ο καπνός τσι  ζάλιζε και πήγαιναν καλιά τσου.

Ο μούστος γλυκοηχούσε στο λινό, γραργάριζε  η ροή του σκοπίζοντας μέθη και μέθεξη!

Η σειρά τώρα τσι μεταφοράς από την νοικοκυρά στο βουτσί. Με το σίκλο δεμένο με μια οριά σκινί  έπαιρναν το μούστο και γέμιζαν από το ποδόχι το σέκιο.Το σέκιο (αγγείο 10 λίτρων) το έβαζε κεφάλι ,πάνω στον πιθωλόγο (μαντήλι ή πετσέτα κουζίνας σε ρόδουλο)και τράβαγε ντρίτα για το βουτσί,άδειαζε με το χωνί το μούστο. 

 Ήρθε η ώρα του τσεκαρίσματος πρέπει να ελέγξουμε τους βαθμούς, που γραδόμετρο.

Εύκολα και γρήγορα μέσα στο σέκιο ένα αυγό έλυνε το πρόβλημα, αν χρειάζεται να μπει νερό στο μούστο γιατί είναι πολύ γλυκός.

Κλείσιμο το βουτσί και βούλωμα με μια χεριά θρούμπα μέχρι να ρθει η 26 Οκτώβρη του Αι Δημήτρη να τ'ανοίξουμε εορταστηκά. 

Μετά το τσαλαπάτημα μικρών ,μεγάλων,νέων, γέρων,γειτόνων ή φίλων,συγγενών ή παραμπαστών που έκαναν παρέλαση πάνω στο ιερό κορμί τους,τα μάζευαν με τα φτυάρια στην άκρη σωρό,έβαζαν πάνω μια γιγάντια πλάκα και ανέβαιναν ούλοι για το the and. Σάρταγαν τα παιδιά, πόζαραν οι μεγάλοι ικανοποιημένοι,τράβαγαν αναμνηστικές οι καλλιτέχνες τσι συντροφιάς.Έμενε ώρες  η πλάκα για να τα ξεζουμίσει. Μετά έμπαιναν σε λιγοστές πια κόφες και τα πήγαιναν στην άκρη του χωριού στου Σταύρου του Κουρή την τσιπουριά. 

Η ώρα του παιδιού, την τσιπουριά ήθελαν τα παιδιά να την γυρίζουν. Έπεφτε το τελευταίο και ρόδινο ποτό από τη ρόδα της στο κα'ι'νέλο και από κει στις μπούχλες για το σπίτι.  Συγκλονιστική μαρτυρία ποιο παιδάκι δεν έβαλε το μουσουδάκι του ,ποιο παιδάκι δεν γέμισε τη χούφτα του να ρουφήξει από το θεϊκό ποτό, αμφίδρομη απόφαση,πειρασμός που η ανάμνηση του γαργαλάει τον ουρανίσκο.

Η ώρα των μεγάλων δημιουργιών έφτασε, ξανασαστά ,ξανασαστά πατήσαμε με τα σύγχρονα μηχανήματα της τεχνολογίας. 

Θα βράσουμε μούστο για μυρωδάτες μουσταλεβριές και ονειρεμένο κότο.Με το κότο και μέλι θυμαρίσιο  θα φτιάξουμε   ξύδι  βαρσάμικο.

Καλές οινοποσίες!

Στην υγειά μας βρε παιδιά.