Να τα πούμε!

Καλή αποκοπή!

Η παρέα του Βασίλη και του Χρήστου   σκόρπισε   μελωδίες με  το ακορντεόν και την κιθάρα στον Ελειό μας μέχρι τη Σκάλα.

Στο Ρατζακλί είχαμε όπως κάθε χρόνο την πιο φιλόξενη υποδοχή στο Μοναδικό με υπέροχο στολισμό σπίτι του Μιλτιάδη και της Ιωάννας!

Τα κάλαντα είναι από το Πυργί όπως μου τάμαθε η νόνα μου Σαπφώ.

Άης  Βασίλης έρκεται από την Καισαρεία,

βαστάει πένα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι. 

Το καλαμάρι έγραψε και το χαρτί μιλούσε. 

Βασίλη,πούθεν έρκεσαι;

Βασίλη πού πηγαίνεις;

Από το σπίτι μ,έρκομαι και στο σκολειό μου πάω. 

Βασίλη αν ξέρεις γράμματα πες μας την αλφαβήτα.

Κούμπησε το ραβδάκι του να πει την αλφαβήτα..

Ξερό ήταν το ραβδάκι του, χλωρούς βλαστούς επέτα.

Κι'απάνω στους χλωρούς βλαστούς περδίκια καρκαγιώνταν.

Δεν ήταν μόνο πέρδικες παρί και περιστέρια.

Τα περιστέρια φύγανε και πάνε στις βρυσούλες.

Παίρνουν νερό και ραντίζονται,ραντίζουν τα φτερά τους,

ραντίζουν τον αφέντη τους, ραντίζουν τη χρυσή κυρά τους.

Κυρά με τους πολλούς σου γιούς, τους μοσχαναθρεμένους, 

τσου χτένισες ,τσου στόλισες και στο σκολειό τσου στέρνεις. 

Εκεί τσου δέρνει ο δάσκαλος με μια ψιλή βεργούλα. 

Μωρές,κ'οπού ν' τα γράμματα, μωρές το πού ν' ο νους σας;

Τα γράμματα 'ναι στο χαρτί κι ο νους μας στο κοντύλι,

κι ο λογισμός μας πέρασε πέρας   τσι μαυρομάτες,

Πέρα τσι γα'ι'τανόφρυδες και τσι ξαθομαλλούσες,

πού'χουνε τα ξανθά μαλλιά τέσσαρους, πέντε πύχες.

Και του χρόνου

και πολλούς 

και κατσίκια 

και λαγούς.