Βιογραφικό ποίημα για τον Παπα - Μπασιά

Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

Ἒμμετρον ποίημα , στιχουργηθέν τήν 5^ην Ιουλίου 1888  ἘΝ  Ληξουρίω,

παρά τοῦ  Χαραλάμπους  Γεννατᾱ - Φλωράτου

Ὁ βίος τοῡ ἱερέως Π.  Μπασιᾱ

Τόν βίον τοῦ Παπᾱ -Μπασιᾶ θέλω νά περιγράψω

τά θαύματα πού ἒκαμε μέ στίχους νά ἐκφράσω.

Θά  ἐπαινέσω ὁ ἀμαθής τόν Λειτουργόν Κυρίου

τόν στρατιώτην τόν πιστόν ἂνακτος οὐρανίου.

Τόν Ἱερέα Παναγῆ θέ νά ἐγκωμιάσω

μέ τοῦ Θεοῦ τό φώτισμα ἀλλέως πῶς νά φθάσω;

Θεέ και δός μου φώτισιν και σύ ‘Υπεραγία

διά νά τολμήσω ὀ ἀμαθής νά γράψω στιχουργίαν.

Ἀπ’ την κοιλιάν ταῆς Μάνας του ἢτανε ἡγιασμένος

και  ἀπό δῶρα θεϊκά ἢτανε πλουτισμένος.

Μᾶς τόν ἐδώρησεν ὁ Θεός διά φιλανθρωπίαν

καί πρεσβευτήν ὑπερ λαοῦ εἰς τήν Κεφαλληνίαν.

Ἐτοῦτος εἶναι ἀδελφοί ὁ μέγας θησαυρός μας

σ’ ὃλας τάς περιστάσεις μας εἶνε ὁ βοηθός μας.

Ἀρχίζω νά διηγηθῶ τά κατορθώματά του

εἰς τήν νῆσόν μας’ φανίσθησαν συνάμα θαύματά του.

Μέ ἀστραπαίς καί μέ βρονταίς καί  μέ ταῖς τρικυμίαις

αυτός ὁ εὐλαβέστατος ἒκανε Λιτανείαις.

Καί μέ τό σκότος τό βαθύ αὐτός περιπατοῦσε

σέ λυπημένους πήγαινε καί τούς παρηγοροῦσε.

Ἐπήγαινε εἰς τούς πτωχούς μέ ὃλην τήν εἰρήνην

ὡς λέγει ὀ Μακαριστός τήν  ἐλεημοσύνην.

Εἰς τάς γυναῖκας πήγαινε ὃταν κακοπαθοῦσαν

καί τήν εὐχήν τούς διάβαζε κι’ἀμέσως ἐγεννοῦσαν.

Ἐπισκεπτότουν ἀσθενεῖς καί τούς ἐβοηθοῦσε

καί ἐδιδέ τους χρήματα καί τούς οἰκονομοῦσε.

Ἐπισκεπτότουν τακτικά τάς πόλεις τῶν δακρύων

ἐδιάβαζε τρισάγιον ἐν πνεύματι ἁγίω.

Ἐξόχως πολυπήγαινε στά νοσερά μνημεῖα

κι’ ἐδιάβαζε τρισάγιον διά ψυχοσωτηρία.

Αὐτός ὁ εὐλαβέστατος πάντα ἐπαγρυπνοῦσε

μέ άστραπάς καί μέ βροντάς πάντοτε περπατοῦσε.

Πολλοί τόν ἐσυνάντησαν στόν δρόμο ποῦ ἐρχότουν

ἒβρεχε ἀκατάπαυστα,κι’ αὐτός δέν ἐβρεχότουν.

Αὐτός  εἶναι  οὐράνιος κατά μυρίων τρόπων,

τό φῶς τό καθαρώτατον ἐνώπιον ἀνθρώπων.

Αὐτός εἶναι τό καύχημα πόλεως Ληξουρέων

καί ἒγκωμα τῆς νήσου μας δόξα τῶν Ἱερέων.

Πολλαίς φοραίς συνέβηκε σκύλοι ποῦ ἀλυκτοῦσαν

καί μόλις ἢθελε τόν δοῦν ἀμέσως σιωποῦσαν.

Αὐτός τούς διασκέδαζε καί ἒλεγέ τους λόγια

αὐτοί ἒβγοζον τάς γλώσσας των και τοῦ λύφαν τά πόδια.

Ὑπέφερε  στόν βίον του, τοῡ κόσμου τούς ἀγῶνας

καί άπήλαυε τά ἀγαθά εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

Βίον ἀνεκδιήτον στόν κόσμο πολεμοῦσε

σάρκα καί τόν διάβολον, ὃλα τά ἐνικοῦσε.

Εἰς πάσας περιστάσεις μας αὐτός ἐπαγρυπνοῦσε

παρακαλοῦσε τόν Θεόν καί μᾶς ἐβοηθοῦσε.

Θυσίασε τά πάντα του εἰς ὃλον του τόν βίον

τοῦ ἐκατάθεσε ὁ Θεός στόν οὐρανόν ταμεῖον,

Ὃ,τι κί ἂν εἶχε τάδωσε, ἐμίσησε τήν ὓλην

ἒμεινε μέ τό ράσο του καί μέ τό πετραχίλι.

Ἐργάζετο ὡς Ἱερεύς καί ὃτι τοῦ τυχοῦσε

τά  ἒδιδε εἰς τούς πτωχούς καί νῆστις ἐπερνοῦσε.

Ἢτονε φλόγα τοῦ πυρός τό ἃγιον του σῶμα

ὡς λέγει ὁ προοιμιακός μέ τοῦ Δαβίδ τό στόμα.

Στό σῶμα ἐφαίνετο μικρός, ὦ! ἀρετής μεγάλος

θά λάμψη εἰς τούς οὐρανούς ὡς ἓτερος μεγάλος.

Θά εἶνε μέ τούς ἀθλητάς χρυσοστεφανομένος,

ἐν ἱματίοις τε λευκοῖς και περιβεβλημένος.

Οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται τήν τοῦ Ὁσίου  δόξα

ὁ κόσμος δέν θά ξαναδή εἰς ἂλλον πλἐον τόσα.

Τήν  σήμερον οἱ οὐρανοί δέχονται τόν  προφήτην,

τόν στρατιώτην τοῦ παντός, τόν οὐρανοπολίτην.

Μέ  τούς ἀγγέλους κύκλοθεν’ στόν θρόνον θά συμψάλη

Τριάδι τόν Τρισάγιον ἆσμα φωνήν μεγάλην.

Ἐλπίζομεν είς τόν Θεόν ὃπως θέ νά προστάξη

τό πτῶμά  του, ὁ τάφος του σῶον νά τό φυλάξη.

Σύ σαρκοφάγο φύλαξε τοῦ  Ὁσίου τό πτῶμα,

ὡς προφήτης Δανιήλ ἐκ τῶν Λεόντων στόμα.

Εἰς τόν Ἃγιον Σπυρίδωνα ‘γείνη(κε) ἡ ἀκολουθία

τόν ἃγιόν του λείψανον ἒβγαζεν εὐωδίαν.

Ἀνεωγμένος ὁ Ναός φαιδρός φωταγωγοῦσε

καί ἒψαλλαν οἱ  Ἱερεῖς καί ὁ κόσμος προσκυνοῦσε.

Τριήμερον τό λείψανον μέσα’ ς στην  Ἐκκλησίαν

Καί ἓως τήν ὣραν τῆς ταφῆς ἒχυνεν εὐωδίαν.

Στήν κοίμησίν του ἐσχόλασαν ὃλαι αἱ ἐργασίαι,

πρός χάριν τοῦ λειψάνου του ὃλαι αἱ ἐξουσίαι.

Σήμερον Πάτερ Ἃγιε ὃλοι δεόμεθά σου

εὐλόγησον τήν Νῆσόν μας μέ χείρ τήν δεξιάν σου.

Ὡς ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ ἒργά του ἐποιοῦσες

καί ὃλας του τάς ἐντολάς ἐσύ τάς ἐτηροῦσες.

Ὡς Ἱερόν θά ἒχωμεν’ στήν  πόλιν μας τ’ ὀστᾶ του

πλοῦτος καί μέγα καύχημα ’ στήν  οἰκογένειάν του,

Αἰώνιον μεγαλαυθήν  θά ἒχουν οἱ Μπασιάδες

καθώς ἀπό τόν Ἃγιον αὐτοί οἱ Νοταράδες.

Ὁ οἶκος πού ἐξέπνευσε εἶνε  ἡγιασμένος

καθ’ ὃλα τά παρά Θεοῦ εἶνε εὐλογημένος.