Στην εκπομπή “Μέρα Μεσημέρι” στον Inkefalonia 89,2 με τους Δημοσιογράφους Γιώργο Χαλαβαζή και Ελευθερία Κουλουριώτου, μίλησε η κα Νιόβη Καμπίτση, για τις «ομοιοπαθητικές προσπάθειες για την ευφορία της γης», που είναι σύμφωνα με τον λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο, το φαγοπότι και το γλέντι της Τσικνοπέμπτης.

« Αυτή η ημέρα είναι για τις ρυζάδες, εγώ επιμένω να το λέω έτσι (το ρυζόγαλο) έτσι το λέγανε παλιά και είναι και ποιο εύηχο. Εμείς που το θυμόμαστε την φτιάχνουμε την ρυζάδα όπως τότε , όχι με κορν φλάουρ κλπ, αλλά με σκέτο γάλα γνήσιο. Τις φτιάχνανε στα σπίτια και δίνανε σε κάποιες που ήταν μόνες στην γειτονιά , επίσης δεν κάνανε έξω με καζάνια την ρυζάδα, όπως έχει καθιερωθεί τώρα πολλά χρόνια αυτό. Αυτό δεν είναι δικό μας Κεφαλονίτικο έθιμο. Οι νοικοκυρές την φτιάχνανε στα σπίτια σε ρηχά πιάτα και γράφανε με την κανέλα τα αρχικά ονόματα τόσο της οικογένειας, όσο και των καλεσμένων. Τέλος πάντων προχωράμε μπροστά, αλλά κάποιοι έχουμε μείνει νοσταλγοί κάποιων τέτοιων ημερών. Θυμάμαι ακόμα , όχι πολύ παλιά, όταν είχα κυκλοφορήσει το βιβλίο, είχα μια συνεργασία τότε με την ΔΕΚΑΑ του Δήμου και έφτιαξα την ρυζάδα στο Δημοτικό καφενείο στην πλατεία Καμπάνας σε ατομικά μπολάκια και περνούσε ο καθένας και έπαιρνε από ένα, γιατί ήταν πολύ εργένηδες και πολλές μόνες γυναίκες. Μετά άρχισε να γίνεται κάτω από το Δημαρχείο με διάφορους συλλόγους κλπ να φτιάχνουν την ρυζάδα. Καλό είναι ότι γίνεται. Ρυζάδες κάνανε και την ημέρα της Τυρινής στα χωριά που τους δίνανε τα γάλατα, αλλά εγώ σκέφτομαι ότι την άλλη μέρα ήταν Καθαρή Δευτέρα οπότε πώς να μείνει η ρυζάδα, που αρχίζει η νηστεία, ενώ από την Τσικνοπέμπτη και να μείνουνε ρυζάδες, θα τις φας τις επόμενες μέρες που επιτρέπεται να τις τρως. Τώρα βέβαια πολύ τρώνε και την Σαρακοστή».

Ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) την Τσικνοπέμπτη είναι διάχυτος παντού και ήταν διάχυτος πάντα όπως αναφέρει η κ Νιόβη: «Την Τσικνοπέμπτη τρώγανε και παλιά τα «τσικνίσματα» και είναι καθιερωμένο και σήμερα να ψήνουνε τα περισσότερα σπίτια, όχι όλα βέβαια, γιατί οι περισσότεροι εργάζονται και βγαίνουν τα βράδια να τσικνίσουν».

Την Τσικνοπέμπτη αρχίζουν ουσιαστικά οι εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες κορυφώνονται με τα Κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα και η κ. Νιόβη αφηγείται: «Στο παλιό Αργοστόλι μετά τον σεισμό του 1953 υπήρχε μία αναμπουμπούλα ώσπου να μπορέσουν να αναδιοργανωθούν. Δεν λίπανε βέβαια ούτε οι παιδικοί χοροί , ούτε οι χοροί που γινόντουσαν από κάθε σωματείο η σύλλογο (του Πανκεφαληνιακού, της Φιλαρμονικής, του Ορφανοτροφείου , της Χωροφυλακής και του Ολυμπιακού Κεφαλονιάς) στις αίθουσες που υπήρχαν τότε. Μετά σιγά σιγά που άρχισαν να χτίζονται τα σπίτια και διάφορα ξενοδοχεία είχαν κάποιες αίθουσες και ήταν πολύ καλύτερα. Γινόντουσαν πάρα πολλοί χοροί και έχω φωτογραφίες από το 1993 , 94-95, από τον «Χορό των Μεταμφιεσμένων» που γινόταν στο κέντρο «Μαρόκο» στα Τραυλιάτα και τον έκανε το Λύκειο Ελληνίδων. Το «Μαρόκο» δεν υπάρχει σήμερα, ήταν πολύ μεγάλη η αίθουσα του, έπαιρνε πολύ κόσμο και ντυνόμασταν όλοι από την Επιτροπή, ήμουν και εγώ στο ΔΣ και όλος ο κόσμος που ερχόταν, ήταν κάτι καθιερωμένο. Όλοι οι χοροί τότε είχαν μεγάλη επιτυχία, γιατί ο κόσμος το είχε βάλει καλά στο μυαλό του ότι έπρεπε να διασκεδάσει τις μέρες της Αποκριάς. Όσο φτωχικά και να ήτανε τα χρόνια, δεν είχανε τα σημερινά προβλήματα να τους απασχολούν».

Το παλιά με το σήμερα απέχει πολύ και το επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά: «Σήμερα οι ρυθμοί έχουν αλλάξει, είναι διαφορετικά τα πράγματα και δεν μπορούν να είναι όλοι ούτε στο οικογενειακό τραπέζι. Παλιά ήταν μια ιεροτελεστία να κάτσεις στο οικογενειακό τραπέζι και δεν καθόταν ο καθένας όπως κι όπως, καθόταν η οικογένεια ,η γιαγιά και βρίσκονταν όλα τα μέλη εκεί για να φάνε και ήταν καλοντυμένοι . Σήμερα δεν γίνεται, έχουμε την δικαιολογία ότι εργάζεται ο κόσμος και ούτε την Κυριακή δεν τα έχουμε καταφέρει να βρισκόμαστε όλοι μαζί. Κάποιες ευτυχώς τα έχουν καταφέρει και δεν περιμένουν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα για να βρεθούνε μαζί».

Όμως το καλεντάρι της κ. Νιόβης περιέχει και άλλες πολλές γλυκές γεύσεις του Τριωδίου και της Τσικνοπέμπτης.

Την γαλατόπιτα που παλιά γινότανε χωρίς φύλλο, είχε κρέμα όπως του γαλακτομπούρεκου , με ξύσμα η φλούδα από πορτοκάλι η λεμόνι, βανίλια, γαρνιρισμένη με ψηλό αμύγδαλο, και περγαμόντο η νεράντζι γλυκό του κουταλιού (πανδαισία).

Τα γαλακτομπούρεκα με φρέσκο γάλα και βούτυρο.

Την Εβδομάδα της Τυρινής, κυριαρχούσε το τυρί στα εδέσματα. Η «αβράκωτη» τυρόπιτα (χωρίς φύλλο) κυριαρχούσε.

Με ευχές για μια χαρούμενη Τσικνοπέμπτη από την κ. Νιόβη, έκλεισε ακόμα ένας κύκλος επιστροφής στο παρελθόν που ότι αξίζει θα το βρεί κανείς εκεί να τον περιμένει.

Ακολουθεί το ηχητικό της συνέντευξης

{https://soundcloud.com/user-46829938/inkefalonia-89-2-266968089?si=ff3d184364334565a884264d32039308&utm_source=clipboard&utm_medium=text&utm_campaign=social_sharing}