Στην εκπομπή “Μέρα Μεσημέρι” στον Inkefalonia 89,2 με τούς δημοσιογράφους Γιώργο Χαλαβαζή και Ελευθερία Κουλουριώτου, μίλησε η κα Νιόβη Καμπίτση, για το παραδοσιακό έδεσμα της ημέρας του Ευαγγελισμού (25 Μαρτίου), η οποία έχει διττή σημασία για τον Ελληνισμό, καθώς συμπίπτει από το 1838 με τον εορτασμό της Επανάστασης του 1821.

Η αλιάδα (σκορδαλιά), που είναι δάνειο από τα βενετικά (agliata στα σημερινά ιταλικά) , δεσπόζει στο τραπέζι της 25^ης Μαρτίου και η κ Νιόβη παρασυρμένη από ποιητικές μνήμες και εμπειρίες του παρελθόντος ξέχειλες από ζάχαρη κι αλάτι, γύρισε ξανά την ανέμη της αφήγησης: « Την 25 Μαρτίου την γιορτάζαμε με μεγαλοπρέπεια και το κύριο πιάτο της ημέρας ήταν η αλιάδα. Παλιά η αλιάδα γινόταν στο γουδί , είτε ξύλινο είτε από πέτρα. Το πέτρινο γουδί που ήταν από πέτρα Φάλαρης το λέγαμε τότε καφκιά. Η αλιάδα πρέπει να ναι Ιταλική λέξη και έχει βγεί από το σκόρδο (επιστημονική ονομασία: Allium sativum, Άλλιον το ήμερον) και πάντα την συνόδευαν με μπακαλιάρο βραστό η τηγανιτό, το χταπόδι το βραστό από το οποίο μάλιστα το ζουμί πολλές νοικοκυρές το διέλυαν στην αλιάδα και γινόταν βυσσινί, όπως και με τα κοκκινογούλια. Στην άλλη Ελλάδα την λένε σκορδαλιά και φτιάχνεται με ψωμί και με καρύδια, ενώ εμείς βάζουμε πατάτα.

Η αλιάδα η σκορδαλιά, τρώγεται στην Κεφαλονιά πάντα στις 25 Μαρτίου ,της Τυρινής, των Βαΐων και στις 6 Αυγούστου του Σωτήρος , αλλά και όταν έχουμε φιλοξενούμενο στο σπίτι που οπωσδήποτε θα υπάρχει και η ρομπόλα για να υποδεχτούν οι νοικοκυρές τον καλεσμένο. Την αλιάδα οι περισσότεροι την θέλουν με πολύ σκόρδο, αλλά αυτό αφορά την όρεξη του καθενός, γιατί πρέπει να έχεις και πολύ γερό στομάχι για να βάλλεις πολύ σκόρδο.

Εκείνη την ημέρα φτιάχνανε και την μπακαλαόπιτα, η οποία όταν φτιαχτεί όπως πρέπει ,είναι καλύτερη και από την κρεατόπιτα. Επίσης φτιάχνανε και την κοφισόπιτα από ένα αφυδατωμένο ψάρι, το κοφίσι (αποξηραμένος μπακαλιάρος που υπάρχει πολλούς αιώνες στην Κεφαλονίτικη κουζίνα. Η ονομασία του στην τοπική διάλεκτο προέρχεται από την Ιταλική του ονομασία Stoccafisso (στοκαφίσο), στα αγγλικά ονομάζεται Stockfish και στα Νορβηγικά Tørrfisk), που πουλιόταν παλιά στα μπακάλικα και έπρεπε να μπει πολλές μέρες στο νερό για να μαλακώσει και ήταν ακόμα καλύτερη από την μπακαλαόπιτα».

Όσο για τα γλυκά της ημέρας , ποικίλα και πάμπολλα, χωρίς κάποια ιδιαίτερη αναφορά, εκτός του σπιτικού χαλβά με πορτοκάλι.  

« Αυτά που έχουμε βρεί από τους γονείς μας, πρέπει να παραμείνουν» σημειώνει η κ Νιόβη και σαγηνεύει με το βαθύτερο νόημα των αναφορών της.

Ακολουθεί το ηχητικό της συνέντευξης

{https://soundcloud.com/user-46829938/inkefalonia-89-2-367685915?si=6cd8b34709f74061857b06aac225f220&utm_source=clipboard&utm_medium=text&utm_campaign=social_sharing}