Καθώς προχωράμε προς το αποτέλεσμα που η 21η Απριλίου θα αναδείξει για το μέλλον της Αδελφότητάς μας, επιθυμία μας είναι, με άκριτο σεβασμό προς τα μέλη μας, να καταστήσουμε ξεκάθαρη για μιαν ακόμη φορά τη θέση μας.

Υπό αυτό το πρίσμα θεωρήσαμε ότι, μέσα στο τοξικό κλίμα που τεχνηέντως είχε μεθοδικά προετοιμαστεί και δημιουργηθεί ήδη από την τραυματική για όλους Γ.Σ. του Φεβρουαρίου 2024, η όποια εκ νέου δημιουργική συμμετοχή εκ μέρους μας με την υποβολή υποψηφιοτήτων, θα χανόταν μέσα σε έναν κυκεώνα αντιπαραθέσεων και θα κινδύνευε να χαρακτηριστεί ως αντιδραστική παρέμβαση πόλωσης.

Θα επρόκειτο δηλαδή, για συμμετοχή σε μια κατάσταση που ούτε εξέφραζε ούτε αντανακλούσε τις αξίες και τα πιστεύω μας και την οποία φυσικά και ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΑΜΕ, αν και σαφώς μπορούσαμε με άνεση και επιτυχία, να υποστηρίξουμε.

Στόχος δικός μας αποδεδειγμένα ΔΕΝ υπήρξε ΠΟΤΕ ο διχασμός, μήτε η «άλωση» της Αδελφότητας προκειμένου να αποκομίσουμε αναγνώριση, δημόσιο ρόλο ή προσωπικά οφέλη.

Επιδίωξή μας ήταν και είναι να δημιουργήσουμε και να συνεχίσουμε να προχωράμε σταθερά προς τα εμπρός, με το έργο που επιτελέσαμε και αφήνουμε ως παρακαταθήκη να αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για το μέλλον, καθώς και την πιο τρανή, χειροπιαστή και αδιαμφισβήτητη απόδειξη.

Τώρα λοιπόν ήρθε η στιγμή που όλοι εκείνοι, οι όντας “απελευθερωμένοι” όπως ειρωνικά τραγουδούσαν, πρέπει να βγουν επιτέλους στο προσκήνιο και να δράσουν χωρίς να μπορούν να κρυφτούν πίσω είτε από καινοφανή συνθήματα και νεολογισμούς είτε από ευκαιριακές και εφήμερες συμμαχίες και συγχορδίες, ενώ θα πρέπει να απαλλάξουν και τα νεότερα μέλη από τον, συχνά, ασφυκτικό εναγκαλισμό μαζί τους.

Τώρα πλέον είναι και η ώρα, που θα πρέπει δημόσια να εκφράσουν τι πρεσβεύουν, πού πραγματικά στοχεύουν και να αναμετρηθούν με τους εαυτούς και τις ιδέες τους, όπως με παρρησία, σύνεση και αυτοκριτική κάναμε εμείς πιστοί και σταθεροί στις αρχές μας, ώστε να τους δούμε να πράττουν τα όσα περιμένουμε να δηλώσουν ότι επιθυμούν ότι μπορούν να υλοποιήσουν.

Είμαστε ΕΔΩ να τους παρακολουθήσουμε, να επικροτήσουμε τις επιτυχίες και να στηρίξουμε στις δυσκολίες, κάτι το οποίο εμείς σε καμία περίπτωση δεν απολαύσαμε κατά τη διάρκεια της δικής μας θητείας.

Για εμάς πρωτεύουσα σημασία είχε και θα έχει πάντα η ενότητα της Αδελφότητας και όχι η όποια επικράτηση σε επίπεδο αντιπαραθέσεων «μάχης», προσωπικής αντιπαλότητας ή συντριβής των εχθρών(!), όπως με στόμφο και άμετρη υπεροψία, ατυχώς δηλώθηκαν και δηλώνονται συνεχώς σε δημόσιες τοποθετήσεις, κάτι που είναι τόσο μακριά -κατά την άποψή μας- από το ύφος που οφείλει να χαρακτηρίζει ένα Πολιτιστικό Σωματείο.

Άλλωστε το μόνο σίγουρο και αδιαμφισβήτητο είναι ότι όλοι κρινόμαστε για το έργο, τη διαδρομή, τις επιλογές, το ήθος και το «είναι» μας, τόσο από τα μέλη μας την κάθε στιγμή, όσο και από τον ιστορικό του μέλλοντος. Ο χρόνος μετράει ήδη αντίστροφα για όλους.

Παύλος Σκλαβούνος

τ. Πρόεδρος Αδελφότητας Πειραιά