Στον Inkefalonia 89,2 στην εκπομπή «Μέρα Μεσημέρι» με τους δημοσιογράφους Γιώργο Χαλαβαζή και Ελευθερία Κουλουριώτου, μίλησε ο Βαγγέλης Φραντζιός, του οποίου η μνήμη κρατάει στην αγνή και βαθιά σπηλιά της τον τόπο καταγωγής του, τα Χαβριάτα Ληξουρίου, όπου θα βιώσει ξανά την περίοδο του Πάσχα με την οικογένεια του.

Ο Βαγγέλης Φραντζιός ζει και εργάζεται στην Αθήνα και όπως οι περισσότεροι Κεφαλονίτες –σες που ζούν εκτός Κεφαλονιάς, θυμάται, το σπίτι στο χωριό ,τα παράθυρα που ο ήλιος παιχνιδιάρικα ερχόταν το πρωί που ποτέ δεν έφτανε πολύ νωρίς αλλά και ποτέ δεν αργούσε να ρθει.

Το να βρίσκεται στο αγαπημένο του Ληξούρι… « Είναι ένα συναίσθημα που νομίζω ότι όλοι οι Κεφαλονίτες , αλλά και όλοι όσοι κάποια καταγωγή από οπουδήποτε το αισθάνονται αυτό. Εμείς βέβαια ως Κεφαλονίτες , έχω την αίσθηση ακόμα περισσότερο. Τα παιδικά μας χρόνια, οι θύμησες είναι όλες εδώ και ανυπομονούμε για την στιγμή που θα πατήσουμε το πόδι μας στο νησί. Ο αέρας, η θάλασσα, οι άνθρωποι , όλο αυτό, είναι κάτι το μαγικό».

Ο Βαγγέλης καθημερινά υφαίνει πανιά και με δροσερό αεράκι και κόντρα στο ρεύμα του χρόνου γυρίζει το τιμόνι του: « Η δυνατότητα που μας δίνεται σήμερα ζώντας μακριά σε μεγάλες πόλεις να έχουμε εικόνες της Κεφαλονιάς (μέσα από τις κάμερες στα site) σε ανταρεύει».

Ερχόμενος την Κυριακή των Βαΐων στην Κεφαλονιά με το καράβι , ο «Νόστος για το νησί» του, έγινε μικρός βράχος που συγκράτησε το μεγάλο κύμα της συγκίνησης του.

«Το ταξίδι μόλις ξεκίνησε, οι σκέψεις σκόρπιες εδώ κι εκεί.

Η προετοιμασία τηρείται με ευλάβεια , ιεροτελεστία ολόκληρη,

με τις ευχές για καλό ταξίδι να σε συντροφεύουν με ένα πλατύ χαμόγελο για καλό αντάμωμα.

Η δικιά μου Ιθάκη, ως άλλος Οδυσσέας –Θιάκι το λέμε εμείς οι Κεφαλονίτες- ξεκινά για το μεγάλο νησί την Κεφαλονιά μας και δη το Ληξούρι.

Η θάλασσα δρόμος ανοιχτός , απέραντος, αλλά και κοντινός, όμορφος, όπως το χρώμα της το μπλέ, να σου λέει πως αυτή σε χωρίζει αλλά κι αυτή σε φέρνει κοντά της, εκεί που ανήκεις, εκεί που η καρδιά χτυπά δυνατά,

εκεί που οι θύμησες οι παιδικές αγκαλιά που σε πνίγει γίνονται και χαρά μεγάλη.

Μέσα από Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες περνά η ψυχή ,η καρδιά και το σώμα φτάνει.

Η Ιθάκη σου έδωσε το ωραίο ταξίδι, χωρίς αυτήν , δεν θα βγαινες στον δρόμο κι αν φτωχή την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε, έτσι σοφός που έγινες με τόση πείρα, ήδη οι Ιθάκες είδες τι σημαίνουν».

Η μνήμη είναι το ημερολόγιο της ζωής του που πάντα το κουβαλά μαζί του, σε εύκολες και δύσκολες στιγμές για να του θυμίζει τον τόπο του. Ο Βαγγέλης γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά η νόνα του, η μητέρα του (ο πατέρας του ταξίδευε) ,του δίδασκαν τα καλοκαίρια την ζωή στα Χαβριάτα, στο Ληξούρι, στην Κεφαλονιά και η ζωή του γέμιζε σιγά σιγά από το ρεύμα των χρόνων εκείνων. « Είναι σαν να γεννήθηκα εδώ, το χώμα, η μυρωδιά αυτή, τα παλιά τα σπίτια, ο κάμπος, είναι σαν να έχουν μείνει έξω από τον χρόνο. Αν έβλεπα ότι κάτι διαφοροποιούσε τον τόπο μου δεν θα ήταν κι ωραίο και αυτό είναι που μας κρατάει, όπως και όλη η Κεφαλονιά ».

Ο Βαγγέλης ξέρει τι πρέπει να θυμάται και τι δεν πρέπει να ξεχνά και για τον Παλληξουριακό, θησαύρισε γράφοντας τον «‘Ύμνο» του.

«Της Κεφαλονιάς καμάρι , είν η κόκκινη ομάδα ,

μες το γήπεδο σαν βγαίνει ,

σείεται η γη και τρέμει,

όλοι την θαυμάζουν λένε, με την μπάλα ζωγραφίζουν,

μέσα στο πλεκτό την βάζουν κι όλοι τους πανηγυρίζουν.

Ένας , ένας, είναι ο Θεός ,

είναι ο Κατακόκκινος ο Παλληξουριακός,

ένας , ένας είναι ιστορικός,

είναι ο κατακόκκινος ο Παλληξουριακός».

Ευχή του να μελοποιηθεί και να επικρατήσει για την ομάδα της καρδιάς του.

Την αγάπη του για τον τόπο του τον έχει εμφυσήσει στα παιδιά του (δύο κορίτσια) και συγκινεί αναφέροντας ότι το μεγάλο κορίτσι του προσανατολίζεται για μόνιμη εργασία και διαβίωση στην Κεφαλονιά. Τον πληγώνει να βλέπει να ερημώνει το χωριό του και θεωρεί ηθική υποχρέωση του να βρίσκεται στα Χαβριάτα όταν του το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις του.

Έχοντας την δυνατότητα να αλιεύσει συναισθήματα στην κοίτη του δικού του χρόνου, στον δικό του τόπο , ο Βαγγέλης ευχήθηκε εν όψει των εορτών του Πάσχα, σε όλους τους Κεφαλονίτες όπου κι αν βρίσκονται και σε όλους τους Έλληνες, αγάπη και υγεία, λιγότερη γκρίνια, λιγότερη μιζέρια, και να μάθουμε όλοι να είμαστε καλά ακόμη και με τα λίγα, γιατί με ένα χαμόγελο, με μια αγκαλιά καθημερινή στους δικούς μας ανθρώπους αλλά και σ αυτούς που δεν γνωρίζουμε , τα ξεπερνάμε όλα.

Ακολουθεί το ηχητικό μιας διαφορετικής συνομιλίας, με έναν γνήσιο καθ' όλα άνθρωπο.

{https://soundcloud.com/user-46829938/inkefalonia-89-2-939405906?si=b37c356c5ae346ffaa37232d4c2bb27a&utm_source=clipboard&utm_medium=text&utm_campaign=social_sharing}