Ο εορτασμός του Πάσχα, είναι μια πολύ ιδιαίτερη και συναισθηματικά φορτισμένη εμπειρία εκφράζοντας τη θρησκευτική μας πίστη, τις παραδόσεις και την κοινωνική συνοχή και η  κ. Νιόβη Καμπίτση επιχείρησε για μια ακόμα φορά μια μικρή εξόρμηση στα έθιμα των Κεφαλονιτών :

 «Όλη την Μεγάλη Εβδομάδα υπάρχει νηστεία , αλλά την Μεγάλη Πέμπτη στην Κεφαλονιά μαγειρεύανε οι νοικοκυρές τα αγγιναροκούκια, με πολλά μυρωδικά και μαύρες αγκινάρες ωραιότατες από το Ληξούρι.

Κάποιες νοικοκυρές και σήμερα που τα χουνε βρεί από μάννα, θείες, συγγενείς κλπ φτιάχνουν αγγιναροκούκια.

Μεγάλη Παρασκευή όλη η μέρα είναι νηστεία.

Το Μεγάλο Σάββατο είναι νηστεία, αλλά μετά την πρώτη Ανάσταση το μεσημέρι κάποιοι  τρώνε, όμως οι περισσότεροι λένε, ένα Μεγάλο Σάββατο έχουν οι Χριστιανοί και το τηρούν.

Το Βράδυ της Ανάστασης  εδώ στην Κεφαλονιά δεν είχαμε μαγειρίτσα ποτέ.

Τώρα κάποιες καινούργιες νοικοκυρές μαγειρεύουν μαγειρίτσα, εκείνα τα χρόνια φτιάχνανε τα συκώτια , τα εντόσθια από κατσίκι η αρνί τηγανιτά και τσούγκριζαν τα κόκκινα αυγά. Τα κόκκινα αυγά τα βάφανε στην Κεφαλονιά το Μεγάλο Σάββατο απόγευμα και όχι μόνο στην Κεφαλονιά, αλλά και σε πολλά από τα Επτάνησα, όπως στην Κέρκυρα.

Την ημέρα της Λαμπρής το Λαμπριάτικο τραπέζι ήτανε με το κατσίκι η το αρνί στο ταψί με πατατούλες μικρές στον φούρνο . Δεν είχαμε αρνί σουβλιστό όπως σήμερα και αν είχε κάποιος ολόκληρο αρνί, το πήγαινε στον φούρνο της γειτονιάς του . Οι φούρνοι ψένανε τότε την ημέρα της Λαμπρής και το βάζανε στο ταψί και το ψένανε χωρίς πατάτες.

Οι περισσότερες νοικοκυρές, εκείνες που έφτασα εγώ και το τηρούν και μέχρι σήμερα, το βάζουν το ταψί στον φούρνο.

 Είχανε παλιά σιδερένιους φούρνους γιατί υπήρχαν τότε «γωνιές» -δεν είχαμε ηλεκτρικές κουζίνες- στους οποίους με κάρβουνα από κάτω και από πάνω ψηνόταν το αρνί η το κατσίκι και γινότανε λουκούμι.

Στο τραπέζι η σαλάτα ήτανε από μαρούλι μικρό, όχι ρουμάνα και φρέσκο κρεμμυδάκι , το τυρί φέτα δεν έλειπε και οπωσδήποτε κάποια γλυκά που είχε φτιάξει η νοικοκυρά, μυζηθρόπιτα που εκτός από τις Απόκριες την φτιάχνανε και την Λαμπρή και το λαμπρόψωμο, το οποίο στην μέση είχε ένα κόκκινο αυγό.  Σήμερα φτιάχνουν τσουρέκια , όμως υπάρχει η λαμπροκουλούρα στους φούρνους για την ημέρα της Λαμπρής.

Στο τραπέζι υπήρχε και το μποτσόνι με το κρασί ρομπόλα.

Θυμήθηκα τον Λουντέμη , ο οποίος έχει γράψει το βιβλίο «Όταν Ανθίζουν οι Κερασιές»  και όταν εφιλοξενείτο εδώ στην Κεφαλονιά, στα τραπέζια που του κάνανε του είχανε ρομπόλα και όταν έφυγε του δώσανε μία νταμιτζάνα με ρομπόλα και είπε: « αυτό είναι το νέκταρ των θεών», τόσο πολύ του άρεσε η ρομπόλα.

Το είχα διαβάσει σε εφημερίδα της εποχής που έλεγε ότι είχε μείνει ενθουσιασμένος στην Κεφαλονιά από το νησί και την φιλοξενία των κατοίκων που τον τραπεζώνανε στα διάφορα σπίτια και όταν έφυγε του δώσανε μία νταμιτζάνα ρομπόλα. 

Αυτά είναι τα Κεφαλονίτικα έθιμα της Λαμπρής, που κάποιοι τα τηρούνε με ευλάβεια, άλλοι τα έχουν ξεχάσει , η δεν τα ξέρουνε καθόλου. Γι αυτό ότι ξέρει κανείς πρέπει να τα λέει για να τα θυμούνται οι παλιοί και να τα μαθαίνουν οι νέοι.

Να είναι όλος ο κόσμος καλά , χρόνια πολλά σε όλους, υγεία προπάντων και καλή Ανάσταση σε όλο τον κόσμο».

“Τριαντάφυλλο εφτάφυλλο εφτά φορές εφτάφυλλο και μέσα από το εφτάφυλλο βγαίνει το τριαντάφυλλο”. το αίνιγμα της κ Νιόβης που μας κληροδότησε στο παρελθόν, ένα Πάσχα Κεφαλλήνων πρίν.

Ακολουθεί το ηχητικό της συνέντευξης.

{https://soundcloud.com/user-46829938/inkefalonia-89-2-niovi-5}