2. Εντός του νησιού η δημιουργία δύο ή (χειρότερα) περισσοτέρων δήμων οπισθοχωρεί την αυτοδιοίκηση στα επίπεδα της δεκαετίας του 1990 και πριν: Θα υπάρξει ένας δήμος (σχετικά ισχυρός) και άλλος ένας ή δύο (τόσο ανίσχυροι που κάλλιστα θα μπορούσαν να ονομαστούν Κοινότητες) που η πολιτική τους φωνή και η δυνατότητά τους να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των νέων Αναπτυξιακών συνθηκών, αποδυναμώνεται... (και μόνο το αλαλούμ που θα προκύψει σε όλα τα επίπεδα, από έναν διαχωρισμό, αρκεί για να σκεφτούμε τις συνέπειες).

3. Οι αναμφισβήτητα δύσκολες σημερινές συνθήκες για τον προγραμματισμό και την εφαρμογή προγραμμάτων ανάπτυξης και προοπτικής σε επίπεδο νησιού θα επιδεινωθούν εξαιτίας του εσωτερικού ¨ανταγωνισμού¨ που αναμφίβολα και φυσιολογικά θα προκύψει.

Οι ορθές εν πολλοίς διαπιστώσεις για τις αδυναμίες και ανεπάρκειες του σημερινού μοντέλου δεν αντιμετωπίζονται με οπισθοδρομήσεις και διαχωρισμό δυνάμεων. Απαιτείται η δημιουργία ενός Νέου Οράματος Ανάπτυξης και η διεκδίκηση του με φωνή ισχυρή, πειστική άρα και αποτελεσματική.
Τέλος μην ξεχνάμε ότι η επιτυχία ή όχι των θεσμών εξαρτάται και από τα φυσικά πρόσωπα που η κοινωνία επιλέγει να τους υπηρετήσουν... Αυτό όμως είναι υπόθεση των πολιτών και όχι επιβολής εκ των άνω..

Όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων: Θα είναι οδυνηρό για τον τόπο μας και τις νέες γενιές να αναλωθούμε σε πρόσκαιρους σχεδιασμούς προτάσσοντας συμφέροντα κομματικά ή πολιτικές και προσωπικές φιλοδοξίες.

Εκείνο που ο τόπος χρειάζεται είναι Πολιτικές και Όραμα,
Ισχυρές και Ικανές δυνάμεις να κερδίσουν και να επιτύχουν συγκεκριμένους στόχους.
Οι ικανοί και οι Ισχυροί (όταν αντιπροσωπεύουν ισχυρούς θεσμούς) μπορούν να αντιμετωπίσουν δυσκολίες, δυσλειτουργίες, να παλέψουν και να διεκδικήσουν για το γενικό Καλό και το Κοινωνικό Συμφέρον.

Τέτοιες δυνάμεις και πρόσωπα ασφαλώς και υπάρχουν...καιρός να βγουν από τον λήθαργο και να ξεπεράσουν κομματικές γραμμές, προσωπικές σκοπιμότητες και την επικρατούσα προπαγάνδα..!

ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ

Σημ.: Η παρέμβαση μου προέκυψε σαν ανάγκη και υποχρέωση ενός ανθρώπου που αγάπησε και υπηρέτησε την αυτοδιοίκηση με πάθος, με το άγχος της ανάπτυξης του τόπου, που ασφαλώς έκανε λάθη αλλά λειτούργησε με ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια, που ¨πλήρωσε¨ την συνεισφορά του στην πρώτη μεγάλη μεταρρύθμιση της αυτοδιοίκησης (πρ/μα Καποδίστριας) και σε καμία περίπτωση, δεν υποκρύπτει μελλοντικές φιλοδοξίες...