Επιμέλεια : Μαρία Κουρκουμέλη

Άλλο ένα σκυλάκι χρειάστηκε βοήθεια και οι φιλόζωοι του συλλόγου Ντόρις ήταν φυσικά παρόντες για να την προσφέρουν, σε μια όχι και τόσο εύκολη αποστολή όπως θα δείτε παρακάτω!
Χθες  λοιπόν, μετά από ειδοποίηση που έλαβαν μέλη του φιλοζωικού συλλόγου «ΝΤΟΡΙΣ» για απεγνωσμένα γαυγίσματα που ακουγόντουσαν από το φαράγγι «Πολυτρίχα», κοντά στα Σπαρτιά κανόνισαν να συναντηθούν με τον πρόεδρο του χωριού Μικέλη Μαφρέδα για να τους οδηγήσει εκεί.

Ο Διονύσης Καππάτος  με τον Peter Lee ήταν απ’ τους πρώτους που έφτασαν στo σημείο που τους οδήγησε ο Μικέλης.

Είναι ένας γκρεμός-φαράγγι πάνω από 100 μέτρα βάθος που καταλήγει σε μια μικρή παραλία που παλαιότερα ήταν μία ακόμα παράνομη χωματερή του νησιού μας...

Το συμπαθές τετράποδο εντοπίστηκε εύκολα καθώς  καλούσε σε βοήθεια με όση δύναμη του έχει απομείνει.

Peter Lee, Παύλος Γεοργίλας και Διονύσης Καππάτος ένωσαν για ακόμη μια φορά τις δυνάμεις τους. Εξοπλίστηκαν με όλον τον απαραίτητο εξοπλισμό για την αποστολή και φυσικά τροφή και νερό για το σκύλο. Πάνω από 10 μέρες φαίνεται να ήταν νηστικός και διψασμένος.

Η πρόσβαση από πάνω ήταν αδύνατη…όλα τα παλιά μονοπάτια έχουν καταστραφεί από τους σεισμούς.  Έτσι η επόμενη λύση ήταν να καθοδηγηθούν στο σημείο από το μονοπάτι που οδηγεί στην παραλία.

Δύο κανό κατάφεραν να έχουν στη διάθεση τους και έτσι  όλα είναι έτοιμα για την διάσωση του μικρού μας φίλου που πάνω από 10 μέρες ζητάει βοήθεια και κανείς δεν έδινε σημασία.

Μετά από λίγη ώρα κωπηλασίας οι διασώστες θα ήταν κοντά στον στόχο τους.

Ο Παύλος Γεοργίλας δίνοντας τις σωστές οδηγίες στα υπόλοιπα μέλη, που δεν γνώριζαν από κουπί, κατάφεραν να φτάσουν στο σημείο χωρίς κανένα ναυτικό ατύχημα…όπως είπαν χαριτολογώντας.

Και τώρα αρχίζουν  τα δύσκολα!

 Ο δρόμος που σχημάτιζε το φαράγγι προς την κορυφή εξαιρετικά δύσβατος, σε πολλά κομμάτια κατεστραμμένος, με αρκετά νερά ,λάσπες που πολλές φορές χωνόσουν  μέσα μέχρι τα γόνατα και πολύ ψηλά βάτα.

Και κάπως έτσι λύθηκε και η απορία γιατί το σκυλί δεν κατέβαινε προς τα κάτω στην παραλία... μα πως να το κάνει αφού θα χωνόταν ολόκληρο στις λάσπες ενώ τα παραπλήσια μέρη ήταν κυριολεκτικά απροσπέλαστα...άρα προς τα πάνω δεν μπορούσε να πάει, κάτω ήταν αδύνατο να πάει…ήταν λοιπόν παγιδευμένο, χωρίς φαγητό και νερό καταδικασμένο σε αργό θάνατο!

Μετά από αρκετή ώρα κατάφεραν να το προσεγγίσουν. Νευρικό πήγαινε σε ένα μικρό διάδρομο πάνω-κάτω, γάβγιζε πολύ επίμονα και δυνατά, φανερά υποσιτισμένο, και εξαιρετικά φοβισμένο...όταν άκουγε φωνές αυτό χανότανε μέσα στα βάτα του φαραγγιού και ήταν αδύνατο να τον εντοπίσουν.

Ο φίλος μας όμως στις 3 ώρες που έκατσαν εκεί ούτε ανάσανε...πολύ φοβισμένος!

Η ώρα είχε περάσει… ερχόταν το απόγευμα γοργά…έτσι αποφάσισαν να του αφήσουν φαγητό και νερό και να ξαναπάνε σήμερα πάλι, κουβαλώντας μαζί ένα  κλουβί-παγίδα, προσδοκώντας να το «παγιδεύσουν» ώστε να το μεταφέρουν με ασφάλεια.

Έτοιμοι για την επιστροφή!