Σε αντίθετη περίπτωση τότε, η βαθυστόχαστη... «καλαματιανή λύση» του κύριου Καλαφάτη θα πέσει στο κενό. Είναι όμως απορίας άξιο, που δεν σκέφτηκε ότι θα ήταν προτιμότερο να φωνάξει αντί του Μπένου, τους τοπικούς φορείς και να προσπαθήσει να βρει λύσεις για να βοηθήσει τους μέχρι τώρα ανεκπλήρωτους όρους που έχουν βάλει οι κάτοικοι της Παλικής για να μπορέσουν να «σταθούν στα πόδια τους», καθώς και τα 18 αιτήματα των επαγγελματικών τάξεων του Ληξουρίου.

Δεν σκέφτηκε πώς θα βρεθεί τρόπος ώστε το Ληξούρι να ξαναπάρει πίσω κάποιες υπηρεσίες από αυτές που άδικα έχασε, όπως Πολεοδομία, ΙΚΑ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, Ειρηνοδικείο, ΔΟΥ και άλλα, που αποτελούν απαραίτητες δομές για να λειτουργήσει το Ληξούρι ως πόλη και να μην μετατραπεί σε χωριό.

Όντως λοιπόν ο Αλέκος Καλαφάτης ζει στην παλιά εποχή και στο σημείο αυτό θα συμφωνήσω με γνωστό αρθρογράφο – σχολιαστή που έγραψε πρόσφατα ότι είναι «κολλημένος στο παρελθόν, πολύ μακριά από το παρόν και χωρίς καμία επαφή με το μέλλον».

Πολιτικός Μετανάστης