Η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιδιώκει την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, των αεροδρομίων και των σχετικών υποδομών της χώρας στο όνομα της ανταγωνιστικότητας για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Με μοχλό το ΤΑΙΠΕΔ η κυβέρνηση παραχωρεί τα φιλέτα στα επιχειρηματικά σχέδια των μονοπωλίων. Οι εξελίξεις θα είναι δραματικές σε βάρος των δικαιωμάτων των λιμενεργατών, των ναυτεργατών συνολικά των εργαζομένων και των νησιωτών. Τοπικά έχουμε πλήθος παραδείγματα από την υλοποίηση αυτής της κατεύθυνσης, με κεντρικά την προώθηση της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού στο Αργοστόλι αλλά και του αεροδρομίου στις Μηνιές. Η κατεύθυνση αυτή αγκαλιάζει τα πάντα. Μην ξεχνάμε ότι, για να εξυπηρετηθεί μεγάλη επιχείρηση του πρωτογενούς τομέα, μεγάλο τμήμα του λιμένος Αργοστολίου χαρακτηρίστηκε εμπορικό ενώ, για τα ίδια συμφέροντα, επιχειρήθηκε το αλιευτικό καταφύγιο στον Κατελειό να μετατραπεί σε λιμάνι. Αντίστοιχα υποβαθμίστηκαν το λιμάνι στο Ληξούρι, στο Βαθύ της Ιθάκης αλλά και τα μικρά λιμάνια (Πεσσάδα, Φισκάρδο, Αγία Ευφημία). Φέτος είχαμε πλήρη απαξίωση του κεντρικού λιμανιού στη Σάμη, στην οποία ο πλήρης σχεδιασμός του κεφαλαίου δεν έχει ακόμη ξεδιπλωθεί. Η εξυπηρέτηση των ταξικών συμφερόντων των λίγων κι εκλεκτών γίνεται αντιληπτή και από την παντελή έλλειψη ασφάλειας και θωράκισης για τα λιμάνια και τους επιβάτες. Οι ζημιές στα λιμάνια του Ληξουρίου, του Αργοστολίου και στο αεροδρόμιο, όπως έγινε με όλες τις δημόσιες υποδομές, εκφράζουν αυτή την πολιτική και θα αξιοποιηθούν στα πλαίσια των ιδιωτικοποιήσεων.

Ζούμε σήμερα στην Κεφαλονιά και σε όλα τα λιμάνια, από τα πιο μεγάλα ως τα πιο μικρά (Πεσσάδα, Φισκάρδο, Αγία Ευφημία κλπ) λιγότερα - και λιγότερο τακτικά - δρομολόγια, περισσότερες ώρες για τα ταξίδια, λιγότερη ασφάλεια. Το δρομολόγιο από Αργοστόλι προς το Ληξούρι (που είναι στην ουσία αστική συγκοινωνία) στοιχίζει πέντε ολόκληρα ευρώ το πήγαινε έλα. Να θυμηθούμε ότι μόνο ο αγώνας του λαού και οι διαρκείς παρεμβάσεις του ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή των σεισμών επέβαλλαν τη δωρεάν διαδρομή, την προτεραιότητα στη βοήθεια που και αυτό είχε παραβιαστεί. Τα δρομολόγια που εκτελούνται από καί πρός Ιθάκη ειναι μόνο τρείς φορές την εβδομάδα, τις υπόλοιπες μέρες το νησί ειναι αποκλεισμένο.
Σήμερα το εισιτήριο ενός Ι.Χ. αυτοκινήτου από τον Πισαετό στην Κυλλήνη στοιχίζει 49 €. Το ατομικό εισιτήριο 13,60 € σύνολον 62,60 € για το αυτοκίνητο και τον οδηγό. Για να φτάσει ένας επιβάτης που φεύγει από τη Σάμη στην Κυλλήνη χρειάζεται 3 ώρες και 45 λεπτά. Επίσης, απαιτούνται 3 ώρες όταν φεύγει από Πισαετό, σύμφωνα με τις ώρες που δίνει η εταιρεία. Όμως, όλοι ξέρουμε ότι οι ώρες άφιξης καί αναχώρησης είναι πολύ κοντά, με αποτέλεσμα - όταν η κίνηση είναι αυξημένη - να μην είναι δυνατόν να βγεί το δρομολόγιο στις προκαθορισμένες ώρες. Οι ώρες εργασίας του πληρώματος εντατικοποιούνται ακόμη περισσότερο, βάζοντας σε κίνδυνο την ασφάλειά τους και την ασφάλεια των επιβατών.

Τα πλοία πού κυκλοφορούν στη γραμμή είναι υπερήλικα:
ΖΑΚΥΝΘΟΣ Ι: έτος κατασκευής 1973 - ετών 41
ΝΗΣΟΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ: έτος κατασκευής 1975 - ετών 39
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ: έτος κατασκευής 1985 - ετών 29.

Η όποια κόντρα μεταξύ των εφοπλιστών και η όποια προσωρινή μείωση τιμών εξαιτίας της θα πληρωθεί διπλά και τριπλά στο μέλλον, όπως άλλοτε γίνεται όπου κυριαρχήσουν μονοπώλια. Δεν είναι για το δήθεν ανθρωπιστικό καλό της κοινωνίας αλλά για την εξόντωση των ανταγωνιστών, προκειμένου να τα βάλλει ο καθένας τους όλα στη δική του τσέπη. Ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός φέρνει συνολικά για την εργατική τάξη εξαθλίωση οικονομική και εργασιακή, καθώς και ανεργία. Άλλωστε η Κεφαλονιά και το Θιάκι έχουν ζήσει κινητοποιήσεις και απεργίες για καταβολή δεδουλευμένων στα πληρώματα, κάτι που σίγουρα θα ζήσουμε και το μέλλον. Γι' αυτή τους τη δράση οι κομμουνιστές και οι ταξικοί συνδικαλιστές έχουν τιμηθεί με διώξεις και κυνηγητό από τους εφοπλιστές και το αστικό κράτος, όπως έγινε και στην περσινή πρωτομαγιά.
Οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες υπόκεινται, κι αυτές, στο βασικό κανόνα που διαπερνά την καπιταλιστική ανάπτυξη, τον κανόνα του κυνηγητού του υψηλότερου κέρδους, αφού τα πλοία, ως μέσα παραγωγής, είναι στα χέρια των εφοπλιστών και χρησιμοποιούνται ως μέσο πλουτισμού τους.
Αυτό ακριβώς το κρίσιμο στοιχείο έρχεται σε αντίθεση με τις ανάγκες των νησιωτών.

Από τη στιγμή, δηλαδή, που η εξουσία είναι στα χέρια του κεφαλαίου και τα πλοία ιδιοκτησία των εφοπλιστών, το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις εκφράζουν τα εφοπλιστικά συμφέροντα και αποφασίζουν με κριτήριο το εφοπλιστικό κέρδος, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υπάρξει σχεδιασμένη ανάπτυξη της ακτοπλοΐας. Κι αυτό ισχύει γενικότερα σε κάθε κλάδο και τομέα της οικονομικής, κοινωνικής δραστηριότητας. Γι' αυτό, ανεξάρτητα αν σε κάποιες περιόδους μπαλώνονται ορισμένες τρύπες,το πρόβλημα της ανεπαρκούς εξυπηρέτησης των νησιών είναι χρόνιο και στις μέρες μας οξύνεται, γιατί στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης εκδηλώνονται πιο έντονα οι συνέπειες της έλλειψης κεντρικού σχεδιασμού και ανοίγει η ψαλίδα ανάμεσα στο εφοπλιστικό συμφέρον και στις ανάγκες εξυπηρέτησης των νησιών.

Είναι γεγονός ότι παρά τη μεγάλη κερδοφορία και τη συσσώρευση κεφαλαίων που είχαν οι ναυτιλιακές εταιρείες τα προηγούμενα χρόνια, τα ακτοπλοϊκά πλοία μειώθηκαν, ένας αριθμός πλοίων αξιοποιείται στις πιο κερδοφόρες γραμμές, πλοία γηρασμένα δεν αντικαταστάθηκαν, μειώθηκε ο χρόνος κίνησης των πλοίων για μείωση των εξόδων, εκφράστηκε ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός που οδήγησε στο κλείσιμο μικρότερων εταιρειών, επιβεβαιώνοντας τον καπιταλιστικό νόμο «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό».
Οι εφοπλιστές αρνούνται να δρομολογήσουν πλοία σε γραμμές που οι ίδιοι εκτιμούν πως δεν αποφέρουν σήμερα υψηλό ποσοστό κέρδους, πχ στη γραμμή Σάμη – Ιθάκη – Πάτρα. Η πείρα που απέκτησαν οι νησιώτες και οι ναυτεργάτες τα τελευταία χρόνια διαψεύδει κατηγορηματικά την άθλια επιχειρηματολογία της κυβέρνησης (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει λερώσει τη φωλιά του, για τα πλεονεκτήματα της απελευθέρωσης της ακτοπλοΐας. Πρόκειται για χαρακτηριστική περίπτωση που επιβεβαιώνει μέχρι κεραίας τη θέση του ΚΚΕ και του ταξικού κινήματος. Πώς, δηλαδή, η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η απελευθέρωση των εσωτερικών θαλάσσιων μεταφορών και η κοινή ναυτιλιακή πολιτική, την οποία στηρίζουν όλα τα κόμματα, εκτός του ΚΚΕ, αποσκοπούν στην αύξηση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των ναυτιλιακών εταιρειών, στην απελευθέρωση του εφοπλιστικού κεφαλαίου από κάθε εμπόδιο και δικαίωμα που είχε κατακτηθεί τα προηγούμενα χρόνια με τους αγώνες.

Αυτή είναι η κατάσταση που θέτει το κρίσιμο ζήτημα και τονίζει ότι όσο η εξουσία θα είναι στα χέρια του κεφαλαίου και τα μέσα παραγωγής καπιταλιστική ιδιοκτησία, όσο τα πλοία θα είναι στα χέρια των εφοπλιστών, δεν πρόκειται να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, οι ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών των νησιών, οι ανάγκες των ναυτεργατών.
Αυτή η αλήθεια, την οποία προσπαθούν να θάψουν οι μηχανισμοί της καπιταλιστικής βαρβαρότητας κάτω από τόνους λάσπης, δείχνει το δρόμο, την ενίσχυση του ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα και τώρα ιδιαίτερα στις ευρωεκλογές, την ενίσχυση της ταξικής πάλης, την ενίσχυση των ψηφοδελτίων της Λαϊκής Συσπείρωσης σε Περιφέρεια και Δήμους. Το χτίσιμο της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα είναι αναγκαίο, ώστε να δοθούν αποφασιστικά σκληρές μάχες, που θα οδηγήσουν στην ανατροπή της εξουσίας των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των άλλων τμημάτων του κεφαλαίου.

Αυτή η κατάσταση επιβεβαιώνει την θέση του ΚΚΕ, ότι μόνο ένας δημόσιος κρατικός φορέας θα εξασφαλίσει σύγχρονα ασφαλή πλοία, συστηματική εξυπηρέτηση των νησιών όλο το χρόνο, ικανοποιητικές αποδοχές στους ναυτεργάτες, φτηνά εισιτήρια, που θα συμβάλλει ταυτόχρονα στην ανάπτυξη των νησιών και την αξιοποίηση - ζωντάνεμα των ναυπηγοεπισκευαστικών υποδομών.

Οι εφοπλιστές ξέρουν το ταξικό τους συμφέρον. Στηρίζουν, τα ψηφοδέλτια της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, των δήθεν ανεξάρτητων. Για τους κομμουνιστές και το ταξικό κίνημα παραγγέλνουν διώξεις. Το ίδιο κάνουν κι άλλα τμήματα της πλουτοκρατίας. Ξέρουν καλά και τιμούν το γεγονός ότι οι δηλώσεις και οι κοινές εκδηλώσεις με επίδοξους επενδυτές σαν εκείνες που έκανε η Δημοτική Αρχή της Κεφαλονιάς (Παρίσης, ΝΔ-ΑΝΕΛ) στην πλατεία με τους κινέζους ή τη δήλωση Παρίση για τη γραμμή Πισαετός – Σάμη «συμφέρον για το λαό είναι ότι συμφέρει τους εφοπλιστές», οι δηλώσεις του τύπου «η αγορά θα κρίνει αν πρέπει να μπει καράβι» (Καλαφάτης), η στήριξη της γραμμής των επιμελητηρίων (Μιχαλάτος) ή η αναγνώριση της νησιωτικότητας και του μεταφορικού ισοδύναμου από το ΣΥΡΙΖΑ (δηλαδή ρευστό στους εφοπλιστές), είναι στη στρατηγική ένα και όχι διαφορετικά πράγματα. Στην ίδια κατεύθυνση η πρώην Νομαρχιακή Αρχή (ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ) και η νυν Περιφερειακή (ΝΔ – ΑΝΕΛ) δεν αντέδρασαν καν στο να κάνουν ότι θέλουν οι εφοπλιστές (το κράτος αφαίρεσε ακόμη και τη γνωμοδότηση της τοπικής διοίκησης). Ο λαός πρέπει να βγάλει συμπεράσματα και από το πώς στέκονται στην μη θωράκιση αλλά και στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υποδομών οι διάφορες δυνάμεις του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και οι υποψήφιοί τους σε περιφέρεια και δήμο. Παίζουν ενεργό ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση και διαγκωνίζονται για το ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός στην πώληση ή «αντιδρούν» όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στο «ξεπούλημα» προς τους πειρατές, για να στηρίξει τις «σοβαρές επενδύσεις» από τους υγιείς επιχειρηματίες. Καιρός και ο λαός να κάνει την επιλογή, για τα δικά του συμφέροντα, κόντρα στο όργιο των πιέσεων και την τρομοκρατία.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

Αποκλειστικά κρατικά λιμάνια και αεροδρόμια, σύγχρονα και ασφαλή, με υποδομές στήριξης της διακίνησης προιόντων και εξυπηρέτησης των επιβατών. Σύνδεση των λιμανιών με το οδικό δίκτυο και το αεροδρόμιο με ένα ενιαίο δημόσιο σύστημα μεταφορών που θα εξυπηρετεί τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.
Σύγχρονα και ασφαλή πλοία με καθημερινή σύνδεση των νησιών και με την Πάτρα.
Φτηνά εισιτήρια σε αεροπλάνα και καράβια.

Δωρεάν εισητήρια γιά άνεργους, ειδικές τιμές για ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

Να καταργηθεί ο κανονισμός 3577/92, ο νόμος Παπουτσή 2932/2001, καθώς και όλοι οι μετέπειτα νόμοι που απελευθερώνουν τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες και καταργούν το καμποτάζ. (Ν.4254/2014, Ν.4046/2012, Ν. 4256/2014, που έρχονται να αποτελειώσουν ότι έχει μείνει όρθιο από δικαιώματα και κατακτήσεις, να χτυπήσουν όχι μόνο τους ναυτεργάτες αλλά όλο το λαό που υποφέρει από την αντιλαϊκή πολιτική.
Δημιουργία ενιαίου, αποκλειστικά Δημόσιου, φορέα συγκοινωνιών (αεροπορικών και ακτοπλοϊκών), που δεν θα υπηρετεί το εφοπλιστικό και γενικότερα το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά θα ικανοποιεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Οι θαλάσσιες και εναέριες μεταφορές θα αποτελούν κοινωνικό αγαθό.
Ουσιαστικοί έλεγχοι αξιοπλοΐας με τη συμμετοχή εκπροσώπων του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και λήψη αυστηρών μέτρων για την ασφάλεια και προστασία της ζωής στη θάλασσα.

Αλιβιζάτος Διονύσης, Λασκαράτος Σπύρος, Μιχαλόπουλος Αβραάμ
Ναυτεργάτες, Υποψήφιοι με τη Λαϊκή Συσπείρωση