Ο Επιτάφιος στολισμένος με βιολέτες, γαρύφαλα, κρίνους και άλλα στολίδια της κεφαλονίτικης άνοιξης, μοσχομύριζε, αναδύοντας την αίσθηση της ελπίδας για την Ανάσταση που θα έλθει μετά τον θρήνο και την οδύνη. Ο Επιτάφιος θρήνος, αν και γράφτηκε για να υμνήσει το νεκρό Χριστό, δεν καταλήγει σε απόγνωση, γιατί προβάλλει περισσότερο το θρίαμβο της ζωής, που συμβολίζει το ανέσπερο Φως της Αναστάσεως. Περιέχει τον οραματισμό ενός αισίου τέρματος προς το οποίο οδηγούν τα πολλά αναστάσιμα προανακρούσματα. Παντού διατυπώνεται μια έννοια προσωρινότητας στην ταφή του Χριστού και είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, ενώ οι στίχοι των εγκωμίων είναι θρηνητικοί, προεορτάζεται η Ανάσταση.

Τα εγκώμια ψέλνονται σε τρεις στάσεις: Η πρώτη στάση αρχίζει: «Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην».

Η δεύτερη: «Άξιον εστί, μεγαλύνειν Σε τον Ζωοδότην, τον εν τω σταυρώ τας χείρας εκτείνοντα και συντρίψαντα το κράτος του εχθρού».

Η τρίτη: «Αι γενεαί πάσαι ύμνον τη ταφή Σου προσφέρουσι, Χριστέ μου».
Τα Εγκώμια έψαλαν ομάδα γυναικών και κοριτσιών από το χωριό, ενώ μικρά κορίτσια έρραναν τον Επιτάφιο με πέταλα λουλουδιών.

Στη συνέχεια έγινε η περιφορά του Επιταφίου στο χωριό, τον οποίο ακολούθησαν οι πιστοί, μεταξύ των οποίων και επισκέπτες που άρχισαν να συρρέουν στο χωριό για να γιορτάσουν παραδοσιακά το Πάσχα.

Λιβέριος Πετρίδης

Lourdas.gr