Πάει  καιρός  που  σκέπτομαι  να  γράψω  για  την  κατάντια  του  Τουριστικού  Περιπτέρου  Ληξουρίου,  όμως  κάθε  φορά  πού  το  επιχειρούσα  το  ανέβαλα  μήπως  θεωρηθεί  ότι  το  κάνω  δείχνοντας  ενδιαφέρον  για  έργο  πού  έγινε  επί  δικής  μου  δημαρχίας. 

Όμως  όποιος  Ληξουριώτης  εκείνης  της  εποχής  επισκεφτεί  σήμερα  τον  χώρο  του  Τ.Π  Ληξουρίου  στα  Μιχαλιτσάτα,  είναι  απολύτως  βέβαιο  ότι  θα  πλημυρίσει  από  πολύ  άσχημα  συναισθήματα.

Θα  θυμηθεί  τον  παλιό  εκείνο  τον  καιρό,  ότι  στο μέρος  εκείνο  υπήρξε  το  στολίδι  του  Ληξουριού,  ένα  σύγχρονο  Ρεστοράν- Καφέ – Μπάρ,  σ’  ένα  καταπληκτικό  χώρο με  έξοχη  θέα  πού  από  τις  ανισόπεδες  βεράντες  του,  ατένιζες  το  Ιόνιο, όλον  το  κόλπο  του  Αργοστολιού,  τη  μισή  Κεφαλονιά,  και  το  νησί  της  Ζακύνθου.

Το  Τουριστικό  Περίπτερο  στα  Μιχαλιτσάτα  κατασκευάστηκε  κατά  ένα  τρόπο  περίεργο  και  περιπετειώδη, πού  δεν  είναι  της  παρούσης  να  περιγράψω,  με  αρχική  χρηματοδότηση  500.000  δρχ. και  συνολική  δαπάνη  22 εκ. δρχ.

Λειτούργησε  σαν  μικρή  δημοτική  επιχείρηση,  πού  για  όσους  θυμούνται  γνώρισε  μέρες  λαμπρές,  με  επισκέπτες  από όλη  τη  Κεφαλονιά  και  επειδή  διέθετε  μεγάλη  αίθουσα  χρησιμοποιήθηκε  και  ως  χώρος  διαφόρων  εκδηλώσεων  όπως  Συνέδρια,  Πολιτιστικές  εκδηλώσεις,  γάμοι, χοροί,  ομιλίες  κ.λ.π.

Οι  επόμενες  Δημοτικές  Αρχές  του  Ληξουρίου  για  δικούς  τους  λόγους  το  ενοικίαζαν  σε  ιδιώτες,  από  τους  οποίους  άλλοι  πέτυχαν  και  άλλοι  όχι.

Όπως  και  να  έχει  όμως,   αυτό  το  Τ.Π.  υπήρξε  μια  αξιόλογη  περιουσία  του  Δήμου  την οποία  η  εκάστοτε  Δημοτική  Αρχή  όφειλε   και  οφείλει,  αν  όχι  να  την  αξιοποιήσει  τουλάχιστο  να  την  διαφυλάξει.

Από  τότε  πού  έγινε  ο  ενιαίος  Δήμος  Κεφαλονιάς,  αυτό  το  στολίδι  της  πόλης  μας,  μοιάζει  με  κουφάρι.

Δεν  έχει  λεηλατηθεί  μόνο  ο  πανάκριβος  εξοπλισμός  του (κουζίνες, ψυγεία,  θερμαντικά,  παντός  είδους  κουζινικά,  ηλεκ.  μικροσυσκευές, ντουλάπια, καρέκλες, τραπέζια,  καναπέδες  κλπ), αλλά σήμερα  το  κτίριο  δεν  έχει  πόρτες,  παράθυρα,  έχουν  ξηλωθεί  τα  πατώματα  και  έχει  γίνει  στέκι  παραβατικών  δραστηριοτήτων.

Σαν  απλός  δημότης  Ληξουρίου,  αλλά  και  σαν  ο  άνθρωπος  πού  εμπνεύστηκε  και ολοκλήρωσε  αυτό  το  έργο  του  Δήμου,  νομίζω  ότι  δικαιούμαι  να  ρωτήσω  τη  Δημοτική  Αρχή,  αλλά  και  ολόκληρο  το  Δ. Σ  Κεφαλονιάς, με  όση  ευθύνη  αναλογεί  στον  καθένα :

Έχει  επισκεφτεί  κάποιος  αρμόδιος  του  δήμου  το  Τ.Π.  και  εάν  ναι  σε  ποιες  ενέργειες  προέβηκε; 

Δεν  αισθάνεστε  ότι  υπάρχει  έλλειμμα στην  εκτέλεση  των  καθηκόντων  σας; 

Δεν  είναι  στις  υποχρεώσεις  του  Δήμου  η  διαφύλαξη  της  περιουσίας  του;

Δεν  οφείλετε  να  εξηγήσετε  στους  κατοίκους  του  Ληξουριού  γιατί  δείξατε  τέτοια  αδιαφορία  και  δεν  φροντίσατε  να  διασφαλιστεί  ο  χώρος  ώστε  να  μην  υποστεί  τέτοια λεηλασία;

Λυπάμαι  πού  γίνομαι  πολύ  καυστικός  και  θα  στενοχωρήσω  κάποιους  φίλους , πού  στο  παρελθόν  έχω  συνεργαστεί  αρμονικά  μαζί  τους,  όμως  είναι  μερικά  πράγματα  πού  σε  καμιά  περίπτωση  δεν  μπορούν  να  δικαιολογηθούν  και  αφού  δεν  μιλάει  κανένας,  νοιώθω  την  υποχρέωση  να  μιλήσω  εγώ.

Πάντως  να  γνωρίζετε ότι  η  μη  αντίδραση  του  κόσμου  έχει  αλλού  τα  αίτιά  της  και  δεν  σημαίνει  αποδοχή.

Ευχαριστώ 

Μάκης  Θεοτοκάτος