Ο σύλλογος των εκπαιδευτικών του ΓΕΛ Ληξουρίου καταδικάζει τον άγριο ξυλοδαρμό, στο Αργοστόλι, μαθητή του ΓΕΛ Κεραμειών, από ανήλικους μαθητές αλλά και από ενήλικους, όπως κατήγγειλε με ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Διδασκόντων του σχολείου. 

Ο σύλλογός μας θεωρεί ότι η βία είναι σύμφυτη με τον τρόπο που λειτουργεί η σύγχρονη ανταγωνιστική κοινωνία και φυσικά τα παιδιά είναι τα πιο ανυπεράσπιστα πλάσματα απέναντί της. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που διαρκώς παίρνει νέες μορφές και διαστάσεις. Όταν τα παιδιά ζουν καθημερινά φαινόμενα βίας ή ακόμη, σε πολλές περιπτώσεις, την υφίστανται προσωπικά, τότε είναι πολύ φυσικό να αναπαράγονται αργότερα τα φαινόμενα αυτά στην κοινωνία από τους ίδιους τους νέους. Τέτοια φαινόμενα φυσικά δεν αφορούν τις συνηθισμένες αντιπαραθέσεις μεταξύ των νέων που έχουν σχέση με το φυσιολογικό τρόπο κοινωνικοποίησης του παιδιού και τις διαδικασίες που έχει η ένταξη στην ομάδα ανάμεσα σε παιδιά.

Τα άγχη, τα οικονομικά βάρη και η ανασφάλεια, που, τα τελευταία χρόνια της κρίσης, έχουν γιγαντωθεί, έχουν αντανάκλαση και στα παιδιά. Δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι τα παιδιά είναι τα μεγάλα θύματα της κρίσης και των αδιεξόδων που αντιμετωπίζει σήμερα το σύνολο της κοινωνίας μας. Ουσιαστικά μια τέτοια κατάσταση, σε συνδυασμό με τον προωθούμενο ατομισμό και την υποχώρηση της συλλογικής δράσης, καλλιεργούν τον ανταγωνισμό και την κοινωνική βαρβαρότητα που είναι βασικές αιτίες για την γέννηση της βίας. Το κυνήγι επίσης των επιδόσεων και των προσόντων από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα έχει και αυτό την δική του συμβολή στο φαινόμενο. Γενικότερα δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι οι νέοι άνθρωποι που οι ίδιοι και οι οικογένειές τους βιώνουν, ειδικά σε συνθήκες κρίσης, την εξαθλίωση και τον αποκλεισμό, περιθωριοποιούνται και είναι πιο ευάλωτοι.

Τα ΜΜΕ έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για το φαινόμενο. Προβάλλουν την επιθετικότητα και αποθεώνουν την ατομική βία του «υπερ-ήρωα» και του «άτρωτου» που εξαφανίζει τους αντιπάλους του μέσα από ταινίες, σειρές και εκπομπές στην τηλεόραση και το διαδίκτυο, μέσα από διαφημίσεις, παιχνίδια, ακόμα και κινούμενα σχέδια, παιδικά παιχνίδια που έχουν άμεση σχέση με τη βία και το έγκλημα, κόμικς κλπ., που μπολιάζουν πολύμορφα τις παιδικές ψυχές με σάπιες αξίες, το αποτέλεσμα των οποίων εκφράζεται και με την παιδική βία.

Στα πλαίσια αυτά είναι υποκρισία να παρουσιάζονται σαν επίδοξοι «σωτήρες» αυτοί που καταδικάζουν τους μαθητές και τις οικογένειές τους στη φτώχεια, στην ανασφάλεια, στην κρίση που καλλιεργούν τη διαφυγή στους ψεύτικους παραδείσους των ναρκωτικών που αναπαράγουν την ανισοτιμία και τη φυλετική καταπίεση της γυναίκας καλλιεργούν, με λίγα λόγια, αξίες, τρόπους και στάσεις ζωής που τελικά αντιστρατεύονται την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση, κατακερματίζουν τη νεανική προσωπικότητα, διαμορφώνουν νέους ανθρώπους φοβισμένους, αδύναμους να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.

Είναι σημαντικό επίσης να επισημάνουμε ότι η βία εκδηλώνεται όχι μόνο με τον ξυλοδαρμό όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά και λεκτικά, με την τρομοκρατία απέναντι σε αδύναμους ή διαφορετικούς με τον διαδικτυακό εκφοβισμό κλπ. Απέναντι σε όλες αυτές τις μορφές βίας οι μαθητές αλλά και όλοι οι νέοι δεν έχουν την κατάλληλη στήριξη για την προστασία τους. Ως σχολεία δεν έχουμε εξειδικευμένο προσωπικό, ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς. Δεν υπάρχει επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, των γονέων και όλων των επαγγελματιών που εργάζονται με παιδιά, για τις μεθόδους αναγνώρισης και παρέμβασης σε περιπτώσεις κακοποίησης.

Ως διδάσκοντες στο ΓΕΛ Ληξουρίου, έχοντας αντιμετωπίσει παλαιότερα περιστατικά απρόκλητης βίας κατά τους σχολικούς αγώνες, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τις επιπτώσεις στην ψυχοσύνθεση των μαθητών εκτός φυσικά από το πιο βασικό γεγονός ότι κινδύνεψαν μαθητές να τραυματιστούν. Η δική μας εμπειρία δείχνει πόσο μπορεί η βία να χωρίσει τους μαθητές, αντί να είναι ενωμένοι στον αθλητισμό και στους αγώνες αλλά και στα κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, με πρώτο και καλύτερο τις άθλιες συνθήκης που βιώνουν στα «κοντέινερ» σχολεία, με στοιβαγμένους για χρόνια μαθητές και εκπαιδευτικούς. Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι μαθητές οφείλουμε να προβάλλουμε και πρακτικά να δημιουργήσουμε ένα ισχυρό δίκτυο αλληλεγγύης και προστασίας των αδύναμων.

Η λύση στο πρόβλημα μπορεί να αναζητηθεί στην λύση των αιτιών που το προκαλούν. Στη θέση της αδιαφορίας για το τι συμβαίνει γύρω μας, να μπει η διεκδίκηση όλων των σύγχρονων αναγκών και πρώτα απ΄ όλα των σύγχρονων και ασφαλών υποδομών. Στα πλαίσια αυτά είναι επιβεβλημένη ανάγκη η κατασκευή νέου σχολικού συγκροτήματος για το σχολείο μας ώστε μαθητές και εκπαιδευτικοί να μην βιώνουμε καθημερινά τον αποκλεισμό και την απομόνωση. Στη θέση του ανταγωνισμού πρέπει να βάλλουμε την ομαδικότητα τη συλλογικότητα, την αλληλοβοήθεια, την αλληλεγγύη.

Στη θέση της καλλιέργειας κλίματος γενικής απειλής μαθητών από μαθητές η απάντηση είναι «Ένας για όλους και όλοι για έναν», «μαζί είμαστε πιο δυνατοί».

Στα πλαίσια αυτά και η πολιτεία πρέπει να πάρει μέτρα όπως:

• Την επαρκή χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών και την πρόσληψη του απαραίτητου εξειδικευμένου εκπαιδευτικού προσωπικού.
• Να μην υπάρχει στην σεισμόπληκτη περιοχή μας μαθητής, χωρίς σπίτι, ρεύμα, φαγητό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αυτό είναι το καλύτερο μάθημα ζωής για τα παιδιά μας.
• Είναι το καλύτερο πεδίο που μπορεί και πρέπει να συναντηθεί η αγωνία όλων μας για το μέλλον της νεολαίας.

 Σύλλογος Διδασκόντων Γ.Ε. Ληξουρίου