Το inkefalonia.gr ακούει την « κραυγή απόγνωσης» του εργαζομένου στο Ναυπηγείο Σκαραμαγκά, Μ.Τ (τα στοιχεία του στη διάθεση της ιστοσελίδας) , ο οποίος βρέθηκε μέσα στο Υπουργείο Άμυνας και έζησε τα πρωτόγνωρα γεγονότα από πολύ κοντά.

Διαβάστε παρακάτω το χρονικό των γεγονότων και πώς τελικά έφτασαν οι εργαζόμενοι σε αυτή τους την αντίδραση.

«Ουσιαστικά τα προβλήματα για το Ναυπηγείο ξεκίνησαν από την Ιδιωτικοποίηση που έγινε το 2002. Οι Γερμανοί ιδιοκτήτες της HDW ουσιαστικά αγόρασαν το Ναυπηγείο τσάμπα. Πλήρωσαν ελάχιστα και αγόρασαν ένα Ναυπηγείο με προίκα κοντά στα 3 δισεκατομμύρια ευρώ. Άλλωστε ήταν τότε τέσσερα (4) υποβρύχια καινούργιου τύπου «Παπανικολή» να κατασκευαστούν και τρία (3) στα οποία θα γινόταν μετασκευή. Σύνολο λοιπόνεπτά υποβρύχια. Έκτοτε καινούργια δουλειά οι Γερμανοί της HDW δεν έφεραν.
Εν συνεχεία το ναυπηγείο πέρασε στα xέρια της Thyssen το 2005, χωρίς ουσιαστικά να αλλάξει κάτι στο εργασιακό καθεστώς.

Τα μεγάλα ta προβλήματα ξεκίνησαν το 2009, ως συνέχεια των προβλημάτων της παραλαβής του "Παπανικολή" (του πρώτου υποβρυχίου που κατασκευάστηκε και έλεγαν ότι έγερνε). Oι γερμανοί ιδιοκτήτες της Thyssen, ζήτησαν να αποχωρήσουν από την ιδιοκτησία το 2009 αρκεί να εισέπραξαν ένα ποσό των 350 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο είχαν ρίξει μέσα στο Ναυπηγείο στηρίζοντάς το, μιας και δεν πλήρωνε η ελληνική κυβέρνηση.
Ταυτόχρονα, σταμάτησε και η παραγωγή των υποβρυχίων το 2009. Παράλληλα - ως συνέπεια της καταδικαστικής απόφασης από την Ευρωπαϊκή Ένωση- έχει απαγορευτεί στο Ναυπηγείο να εκτελεί εμπορική δραστηριότητα (να φτιάχνει δηλαδή πλοία για 15 χρόνια και να φτιάχνει πολεμικά ξένων χωρών), εξαιτίας της καταδικαστικής απόφασης περί αθέμιτου ανταγωνισμού.

Τον Οκτώβρη του 2010 και με έγκριση της ελληνικής κυβέρνησης, το Ναυπηγείο πέρασε στα χέρια του Γαλλολιβανέζου Ισκαντάρ Σάφα. Τότε η κυβέρνηση πλήρωσε τα χρωστούμενα που είχε το Ναυπηγείο μέχρι εκείνη τη στιγμή (γύρω στα 400 εκ. ευρώ) και τροποποίησε την σύμβαση των τριών υποβρυχίων του εκσυγχρονισμού.
Ουσιαστικά κρατήθηκε ένα υποβρύχιο για εκσυγχρονισμό και τα άλλα δύο αντικαταστάθηκαν με ισάριθμα νέα σε κατασκευή υποβρύχια. Ο Σάφα γνώριζε τα προβλήματα του ναυπηγείο και τον αποκλεισμό που έχει, αλλά πήρε τη διαβεβαίωση από την Ελληνική Κυβέρνηση, ότι θα στηριχθεί και στο θέμα του 15ετούς αποκλεισμού (να γίνει άρση δηλαδή) και στο θέμα στήριξης με προγράμματα του Πολεμικού Ναυτικού.
«Μια φορά την εβδομάδα στη δουλειά»

τέλος του 2011, δεν είχε γίνει καμία πρόοδος από πλευράς εργασιών και συνεννοήσεων, οπότε και ο Σάφα είχε προειδοποιήσει ότι έχει προβλήματα στη μισθοδοσία και θα αναγκαστεί να πάει σε εκ περιτροπής εργασίας. Ουσιαστικά μας έβαλαν να πηγαίνουμε μία φορά την εβδομάδα για δουλειά.

Αυτό ξεκίνησε 18 Απρίλη του 2012, μόλις επιστρέψαμε από το Πάσχα. Βρήκαμε ενημέρωση ότι μόνο κάθε Δευτέρα θα πηγαίνουμε για δουλειά. Από τότε έχουν ξεκινήσει δικαστήρια, εμείς δεν πάμε για δουλειά, έχουμε ξεκινήσει απεργίες επαναλαμβανόμενες και έχουμε να πληρωθούμε από τον Απρίλη.
Εμείς μέχρι τώρα πηγαινοερχόμαστε στα υπουργεία και έχουμε κάνει κινητοποιήσεις σε όλα τα Υπουργεία, Άμυνας, Οικονομικών, Ναυτιλίας, προσπαθώντας να αφυπνίσουμε το κράτος. Εμείς αυτή τη στιγμή είμαστε στη μέση και θέλουμε τη δουλειά μας. Γι' αυτό κυνηγάμε το κράτος να τηρήσει τις συμβάσεις που έχει υπογράψει και τις υποσχέσεις για τη στήριξη της ναυπηγικής βιομηχανίας προεκλογικά.

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Περιμένοντας να κλείσει το εξάμηνο της απληρωσιάς και χωρίς να υπάρχει καμία ουσιαστική εξέλιξη στο πρόβλημά μας, στην έκτακτη συνέλευση του σωματείου των Εργαζομένων δημιουργήθηκε ένταση όσον αφορά την αποτελεσματικότητα των έως τώρα κινήσεών μας, αλλά και τις μελλοντικές μας κινητοποιήσεις. Η γενική αντίληψη ήταν ότι η κοινή γνώμη δεν γνωρίζει το πρόβλημά μας.

Αποφασίστηκε να κάνουμε άλλη μία πορεία την προηγούμενη Πέμπτη στο Υπουργείο Άμυνας και να γίνει πάλι μια συνάντηση με κάποιον πολιτικά ιστάμενο.

Περιμένοντας η αντιπροσωπεία των εργαζομένων να περάσει από την ρεσεψιόν του υπουργείου στην Πύλη, υπήρξε μία αδικαιολόγητη καθυστέρηση που αυτό όξυνε τα πνεύματα και δημιουργήθηκε η εντύπωση πως για μία ακόμη φορά μας εμπαίζουν. Έτσι τα πράγματα ξέφυγαν από τον έλεγχο και δημιουργήθηκε ρήγμα στην πύλη του υπουργείου και μπήκαμε μέσα.

Μάλιστα ήταν η πρώτη φορά που δεν υπήρχαν ΜΑΤ στην Πύλη για να μας περιμένουν. Αυτή τη φορά δεν ήταν κανένας, ήταν μόνο κάποιοι αστυνομικοί φρουροί. Κατευθυνθήκαμε το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου ειρηνικά προς το κεντρικό κτίριο. Όταν φτάσαμε στα σκαλοπάτια του κεντρικού κτηρίου, έγινε προσπάθεια από κάποιους πιο απελπισμένους να μπουν μέσα στο κτήριο. Οι πιο ψύχραιμοι εργαζόμενοι προσπάθησαν να το αποτρέψουν και εκεί δημιουργήθηκε ένταση. Τελικά, αυτό επετεύχθη και ο κόσμος όλος συγκεντρώθηκε μπροστά από το κτίριο. Τα πνεύματα άναψαν από δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι ότι μαζεύτηκαν μετά τα ΜΑΤ, αφού είχαμε μπει μέσα και ο άλλο ήταν ότι αντί να βγει κάποιος πολιτικός, βγήκε ο αρχηγός του ΓΕΕΘΑ με την ντουντούκα, και μας μίλησε σαν να ήμασταν στρατιώτες του. Και εκεί τα Ματ ξεκίνησαν προσπαθώντας να μας απωθήσουν με αποτέλεσμα τραυματισμούς και τα γνωστά γεγονότα που ακολούθησαν. Αν είχε βγει ο υφυπουργός Ελευσινιώτης που όπως είπε ήταν πίσω από την καγκελένια πόρτα του κτιρίου, δεν θα είχε γίνει τίποτα. Έγιναν 106 προσαγωγές και εξελίχθησαν οι 12 σε συλλήψεις και τους φέρθηκαν λες και ήταν τρομοκράτες, καθώς τους ανέκρινε και η αντιτρομοκρατική.

Η αγωνία μας συνεχίζεται και ειλικρινά δεν υπήρχε τίποτα προσχεδιασμένο. Αισθανόμαστε έναν τεράστιο εμπαιγμό και αυτή τη στιγμή παλεύουμε για τις οικογένειές μας. Αν έχουμε να αντιμετωπίσουμε κύριους, θα θέλαμε να είχαμε μία οριστική απάντηση. Μετά από έξι μήνες είμαστε πάλι στο σημείο μηδέν».