Αθυμία και φόβος λόγω της πανδημίας του Κορονοϊού

3^ο μέρος

Ομόκεντροι κύκλοι αληθείας – η περίπτωση της αντιμετώπισης της πανώλης στην Έρυσσο ( και σ’ όλη την  Κεφαλονιά)  στα 1760 και 1816.

 Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

Αθυμία και φόβος κυριαρχεί στις ψυχές μας λόγω της πανδημία του Κορονοϊού. Το πράγμα θέλει ψυχραιμία, θέλει σωστή ενημέρωση και αντιμετώπιση, θέλει υπευθυνότητα και σοβαρότητα, επαγρύπνηση, πρωτίστως  με τις σωστές προφυλάξεις, ώστε να σταματήσει το κακό που όλο και επιδιώκει να κορυφωθεί άσχημα. Πέρα από την Πολιτεία που έκανε ότι μπορούσε και συνεχίζει να κάνει με κάθε δυνατό μέτρο ενημέρωσης και δράσης, ο καθένας μας ας αναλάβει τις ευθύνες του σεβόμενος τον εαυτό του και το κοινωνικό σύνολο γύρω του.

          Δεν είναι στιγμή να αποδώσουμε ή να υποθέσουμε  ή να φορτώσουμε ευθύνες στους  Ισχυρούς. Ποιος φταίει;  Ποιοι φταίνε;  Τι μας φταίει; Πώς φτάσαμε σε τούτο τον παρανομαστή  που όλο και δυσκολεύει ; Η πανδημία σέρνεται και το κακό όλο και πλησιάζει.

          Έρχεται  η λογική, που νομίζει πως όλα τα μπορεί κι όλα τα ρυθμίζει, κι όπως είναι αχόρταγη και σκορπά ευθύνες παντού,  ξεχνά πως  αυτή είναι όπως την αλήθεια του καθενός μας. Χίλια άτομα χίλιες αλήθειες, χίλια άτομα χίλιες λογικές.

          Ακολουθεί το συναίσθημα που  λέει τη δική του λύση υποκινούμενο  από το φόβο του θανάτου και από την  έκθλιψη των ηδονών της ζωής.

          Οι πιο πάνω πυλώνες , της λογικής και του συναισθήματος αντιπαλεύονται, υποστηριζόμενη η πρώτη από την Επιστήμη και η δεύτερη από την Πίστη.  Το μόνο που δένει αυτούς τους δύο πυλώνες κι απλά υποτάσσονται σιωπηλά είναι το αξίωμα, πως, « Η έννοια της Πίστης και της Γνώσης , είναι όπως την υγεία, που όταν δεν την έχουμε την εκτιμούμε». Όταν χάσεις κάτι ή όταν δεν ξέρεις κάτι, τότε το αποζητάς ή αρχίζεις και το εκτιμάς μελετώντας το.

          Εκεί λοιπόν υπάρχει το πρόβλημα, στα δυο άκρα, της λογικής και του συναισθήματος. Αυτό γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες, αυτό διαπραγματεύονταν στις αθάνατες τραγωδίες και κωμωδίες, δίνοντας πάντα τη λύση. Μιλώντας…  οι  αρχαίοι  μας πρόγονοι  για την αρμονία των δράσεων του ανθρώπου. Γιατί οι αρχαίοι  Έλληνες γνώριζαν, πως ο άνθρωπος πολλές φορές  υπερβάλει  και πράττει ύβρις  απέναντι στο θεό, απέναντι στη φύση.

Αυτό φώναξε με τον δικό του μοναδικό τρόπο και ο μεγάλος Γκαίτε στο έργο του, Φάουστ. Σε μια συνομιλία του Κακού προς το Καλό, του Διαβόλου προς τον Θεό, του Σκοταδιού προς το Φως, .. λέει το Κακό

          « : Κύριε, τι θα ήταν ο άνθρωπος, αν δεν του έδινες εσύ Ουράνιο Φως;

Το λέει ΝΟΥ, και δεν ξέρει να το χρησιμοποιήσει, και τον έχει κάνει κτήνος πιο πολύ από τα άλλα κτήνη!»

          Νους λοιπόν.  Είναι αυτό που έχει συναισθηματική και λογική σκέψη, κριτική θέση και βρίσκει τρόπους δράσεις, ζωής και δημιουργίας. Αυτό μας λείπει, με ΝΟΥ περίσσιο να δούμε την κάθε πράξη μας, την κάθε στιγμή, το κάθε πρόβλημα ή το κάθε θέμα και να πορευτούμε μπροστά.

          Νους υγιείς  στις μέρες μας, στις ώρες μας τις καθημερινές, θα πει, πράττω σωστά τα μέτρα που αν δεν πάρω δίνω χώρο στον Κορονοϊό.

          Νους υγιείς θα πει σκέφτομαι και ζυγιάζω ισόβαρα  και τον ένα πόλο της λογικής και τον άλλο του συναισθήματος. Αυτό ΤΟ ΖΎΓΙΑΣΜΑ  σε κάνει να βρεις τρόπους, να τοποθετηθείς σωστά και γαλήνια ή τουλάχιστο να βρεις  θέση που θα σε εμψυχώσει προς την αντίσταση ενάντια στο κακό.

          Τα παλιά χρόνια, δηλαδή στους περασμένους αιώνες όταν η  επιστήμη της ιατρικής  δεν  είχε προχωρήσει όσο σήμερα, διότι ο άνθρωπος εξελίχτηκε επιστημονικά, αλλά όχι προς το ανθρώπινο ήθος του, δηλαδή να είναι του Άνω θρώσκω, ζύγιαζε εξ ανάγκης το κακό  και το καλό ή το ενάντιο με πολλούς τρόπους για να θωρακίσει  ή να κολακεύσει τον εαυτό του. Τούτο πάντα με βάση το προσωπικό βήμα το έκανε συλλογικό για να καθιερωθεί ως έθιμο, ως έκφραση πίστης, ως κοινή προσευχή, ως κοινός αγώνας για ελευθερία, για πίστη, για τρόπο ζωής.

          Είμαστε οι άνθρωποι άπληστοι, και σε κάθε τόπο τα παλιά αχνάρια των προγόνων μας που ζουν έως τις μέρες μας,  διαφορετικά από τόπο σε τόπο, συγκρούονται, δημιουργώντας πολέμους άυλους και υλικούς,  μην μπορώντας  να εστιάσουν στο μεγάλο αξίωμα  που δόθηκε στο  ανθρώπινο γένος ως «χάρισμα Φύσης και Θεού». Το χάρισμα του ΝΟΥ.

Αφήστε, που υπάρχουν και οι επιτήδειοι, που ωσάν το λύκο χαίρονται στην αναμπουμπούλα και προσπαθούν να πολεμήσουν βρώμικα και περάσουν τα μέτρα κατά πως τους συμφέρει..!

           Ο Άνθρωπος  σήμερα και στους αιώνες  ο ίδιος και ο αυτός,  που ήθελε  και θέλει να υπερβεί με άσχημο τρόπο, με όλα δικά του, το γήινο περιβάλλον που τον ζει και του χαρίζει την αναπνοή. Και από τη στιγμή που όρθωσε μπόι στα δυο πόδια, έκανε έρωτα κατά μέτωπο για να διαφοροποιηθεί από τα άλογα ζώα. Βλέπεις, αυτά κινούνται με το ένστικτο, δεν είναι λογικά όπως εμείς….  Έπειτα, ο άνθρωπος σκέφτηκε να εμπορευτεί το σώμα του. Είναι το μόνο ζώο που εμπορεύεται το σώμα του, και αυτό γιατί λέει πως έχει λογική και αυτή χρειάζεται χρήματα, μόνο χρήματα!…. και το τρίτο που δεν χορταίνει, που τον χαρακτηρίζει η απληστία του πάνω στην ηδονή  που προσφέρει η ύλη και που, όταν αυτή δεν έχει μέτρο, γίνεται οδύνη.

Άντε να πεις αυτό που είπε ο Καζαντζάκη.. . «Άνθρωπε πόσο μικρός είσαι .. ανακαλύπτεις το Θεό την ώρα που πεθαίνεις».

          Στο παρόν κείμενο θα ασχοληθώ με κάτι που προβληματίζει σιωπηλά πολλούς , αλλά για διαφόρους λόγους δεν παρουσιάζουν τη σκέψη τους, την αμφιβολία τους, την απιστία τους, την πίστη τους, γιατί απλά φοβούνται να ομολογήσουν ότι τους εκφράζει. Είναι δηλαδή σε μια ιδιότητα, κατά παράδοση( ακολουθώντας τους πολλούς)  κι όχι κατά συνείδηση.  Παράδειγμα  φέρνω την  Ορθόδοξη  Χριστιανική Πίστη ή την κάθε πίστη. Πολλοί άνθρωποι είναι χριστιανοί κατά παράδοση, ελάχιστοι κατά συνείδηση.

          Αναγκαίο λοιπόν ήταν αυτό το υπόβαθρο νοήμονος σκέψης, ΝΟΥΣ   ΥΓΙΉΣ  για να εστιάσω σχολαστικά την Θεία παρουσία  του Αγίου Γερασίμου,  Προστάτη της Κεφαλληνίας μας,  που τα χρόνια της πανώλης βοήθησε το νησί μας  και παράλληλα το θέμα της πίστης πάνω  στο καλό ή στο κακό.

          Ο Άγιος Γεράσιμος ήταν εκείνος που πέρασε στη συνείδηση του λαού του νησιού μας, ως Δάσκαλος και Άγιος μέσα από τη ασκητική βιωτή του και τη δράση του. Τόν επικαλούμαστε ευλαβικά, να μας στείλει την ενεργειακή του βοήθεια για να μας στηρίξει ανάλογα σε ότι επιθυμούμε.

          Είναι  η θεία μορφή Του ένα σημείο που επικεντρώνουμε τις σκέψεις μας, είναι ένα σημείο που το προκαλούμε για να οδηγήσουμε τις δυνάμεις μας προς την καλή  λύση που θέλουμε.

          Είναι μια Θεία ενεργειακή δύναμη που υψώθηκε στο Φως του Θεού και μπορεί η θεία χάρη Του, να μας προσφέρει, αν το νιώθουμε και το θέλουμε ειλικρινά, αυτό που επιθυμούμε να γίνει προσωπικά ή συλλογικά.

          Είναι ο Άγιος Γεράσιμος στην προκειμένη περίπτωση σχολιασμού η εξαγνισμένη δύναμη που αν εναρμονίσουμε την πίστη μας προς τα  «Άνω σχώμεν τα καρδίας» στη θεία του μορφή , υπερνικούμε το πρόβλημα που μας βασανίζει. Όταν μάλιστα με δύναμη προσευχής αυτό γίνεται συλλογικά,  όπως είναι μια λιτανεία, μια προσευχή ομαδική,  συμμετοχή σε μια Θεία Λειτουργία, σε μια συνάντηση πολλών ανθρώπων, σε μια εκδήλωση, τότε δημιουργούμε μια Ενεργειακή Τράπεζα που μας βοηθάει να αντιμετωπίσουν το κάθε πράγμα που μας είναι ενάντια στη συλλογικότητάς μας.

          Η μορφή των Αγίων δασκάλων και Οσίων της πίστης μας, έστειλαν την θεία συνδρομή τους και βοήθειά τους, δίνοντάς  μας  το σημείο που μας τοποθετεί μέσα στο ΝΟΥ μας την εικόνα  της συγκέντρωσης, που παρέχει τη λύση σωτηρίας σώματος και ψυχής.