Συνεχίζουμε σήμερα με το 2^ο μέρος της συνολικής μας παρέμβασης για τα θέματα της παιδείας εν μέσω πανδημίας, το οποίο αφορά στη Β/βάθμια εκπαίδευση. Τα περιεχόμενα των παρεμβάσεών μας είναι αποτέλεσμα συλλογικής εργασίας με τα μέλη της Οργάνωσης που είναι εκπαιδευτικοί. Υπεύθυνα και συστηματικά καταγράφουμε όλες τις εξελίξεις και εργαζόμαστε υπέρ της κατάθεσης προτάσεων και της ανάλογης ενεργοποίησης για την απόδοση λύσεων στα προβλήματα που μας αφορούν όλους.

Ποια είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή.

Από τις 11 Μαρτίου οι μαθητές και οι μαθήτριες, οι οικογένειές τους, αλλά και οι εκπαιδευτικοί ζούμε όλοι στην πραγματικότητα που διαμορφώθηκε από την πανδημία και από την ανάγκη να παραμείνουμε στο νέο καθεστώς της κοινωνικής απόστασης (socialdistancing) προκειμένου να περισταλεί δραστικά η διάδοση του covid-19.

Η αναστολή της λειτουργίας των σχολείων προκάλεσε μετά το πρώτο σοκ του εγκλεισμού κι ένα δεύτερο, την ανάγκη να αποκατασταθεί υποτυπωδώς η επικοινωνία καταρχάς με τους μαθητές/-τριες, και στη συνέχεια να επιχειρηθεί η υποκατάσταση της διδασκαλίας με χρήση των ΤΠΕ(Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας). Μια διαδικασία πρωτόγνωρη τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά για την οποία ούτε οι μαθητές, ούτε οι εκπαιδευτικοί είχαν ποτέ υποψιαστεί/εκπαιδευτεί.

Tο έκτακτο της κατάστασης δεν άφηνε και πολλά περιθώρια δράσης στο χώρο της B/βάθμιας εκπαίδευσης, μιας και το περιβάλλον λειτουργίας των σχολείων είναι αναχρονιστικό.

Η λεγόμενη ασύγχρονη διαδικασία αποδείχτηκε ανεπαρκής τεχνικά, οι «πλατφόρμες» διαδικτυακής αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς υπολειτουργούσαν. Για τη λεγόμενη σύγχρονη, επιλέχθηκε από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου η ανάθεση σε εταιρία (Cisco) χωρίς στην ουσία να νομοθετηθεί κάτι δεδομένου ότι θα έπρεπε να παρακαμφθούν καίρια ζητήματα όπως αυτό των προσωπικών δεδομένων, ζητήματα δηλαδή νομικά, αλλά και ουσίας που θα προέκυπταν από τη χρήση της.

Το επόμενο ερώτημα ήταν πόσοι/-ες μαθητές/-τριες και πόσοι/-ες εκπαιδευτικοί είχαν τη δεδομένη στιγμή που τους ζητήθηκε τον απαραίτητο εξοπλισμό για να ενταχθούν και να υλοποιήσουν το πρόγραμμα της επιχειρούμενης τηλεκπαίδευσης. Πως θα διασφαλιζόταν ότι το σύνολο των συμμετεχόντων θα είχε στη διάθεσή του ότι απαιτούνταν για να προχωρήσει αυτό το παράτολμο-φιλόδοξο εγχείρημα;

Κι εδώ ακολούθησε το φιάσκο της «χορήγησης» των απαραίτητων συσκευών (λάπτοπ και τάμπλετ) σε μαθητές/τριες! Η μια εγκύκλιος να θριαμβολογεί για την γενναιόδωρη παροχή και η άλλη να διευκρινίζει ότι θα σας δώσουμε, αλλά θα αφαιρέσετε αυτά που έχετε ήδη στο σχολείο! Το αποτέλεσμα; Το πρώτο σε αριθμό φοιτούντων μαθητών/-τριών σχολείο της Κεφαλονιάς να δικαιούται μια (1) συσκευή!!!

Κι όμως, το «θαύμα» έγινε!

Η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών ανταποκρίθηκε με απίστευτη υπευθυνότητα στις έκτακτες περιστάσεις! Με όποιον εξ αποστάσεως πρόσφορο τρόπο μπορούσε ο/η καθένας/καθεμιά να σκεφτεί (απ΄το συμβατικό τηλέφωνο, τα μέσα κοινωνική δικτύωσης, τα μέιλ μέχρι τις προτεινόμενες από το Υπουργείο πλατφόρμες, στον βαθμό που λειτούργησαν), κατάφεραν να κάνουν ό,τι εφικτό μπορούσε να γίνει: να επικοινωνήσουν με τους μαθητές/-τριες, ούτως ώστε να τους/τις στηρίξουν καταρχήν ψυχολογικά, να τους/τις πουν ότι ως δάσκαλοι/-ες, ως εκπαιδευτικοί πρώτο τους μέλημα είναι η μοναδική και αναντικατάστατη σχέση μαζί τους, μια σχέση που βιώνεται/πραγματώνεται επί της ουσίας μόνο μέσα στη σχολική τάξη, αλλά καθώς οι έκτακτες συνθήκες επέβαλαν την απομάκρυνση, να καταστεί δυνατόν να υποκατασταθεί αυτή με όσο γίνεται πιο αποτελεσματικό και παιδαγωγικά ορθό τρόπο!

Τι πρέπει να γίνει.

• Σαφές χρονοδιάγραμμα, τουλάχιστον για τις πανελλαδικές εξετάσεις της Γ’ Λυκείου. Δεν πρέπει να επιτείνεται η αγωνία των παιδιών!
• Να ακολουθηθούν πιστά οι οδηγίες των ειδικών για τον χρόνο και τρόπο λειτουργίας των σχολείων ώστε να προστατευθεί η υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών.
• Άμεσα το Υπουργείο Παιδείας να ξεκινήσει έναν γόνιμο και εποικοδομητικό διάλογο με τα Πανεπιστήμια και τους εκπαιδευτικούς, ώστε να γίνει μεταφορά τεχνογνωσίας από τα Πανεπιστήμια προς την Α/θμια και Β/θμια εκπαίδευση.

Αυτό που χρειάζεται είναι η βούληση από πλευράς της Κυβέρνησης. Εκπαιδευτικές πλατφόρμες που χρησιμοποιούνται από τα Πανεπιστήμια μας αλλά και από σχολεία του εξωτερικού (π.χ. Moodle), εργαλεία ελεύθερου λογισμικού εκπαίδευσης από απόσταση (BigBlueButtonk κ.α. ), Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι και φοιτητές, φορείς που ασχολούνται με το ελεύθερο λογισμικό σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς που είναι καταρτισμένοι στις σύγχρονες τεχνολογίες, μπορούν να εκπονήσουν ένα σχέδιο δράσης ώστε τα σχολεία μας σύντομα να θωρακισθούν και να μπορούν να ανταπεξέρχονται αποτελεσματικά σε δύσκολες συνθήκες λειτουργίας. Οι ιδιωτικές εταιρείες δεν έχουν να προσφέρουν κάτι περισσότερο από αυτά που ήδη οι Έλληνες εκπαιδευτικοί μπορούν να κάνουν.

Εκτός από την βούληση όμως απαιτείται και η παροχή υλικοτεχνικής υποδομής, ώστε να διασφαλισθεί η επίτευξη όσων αναφέραμε παραπάνω. Δεν είναι καιρός για πολιτικά και επικοινωνιακά κόλπα. Εκπαιδευτικοί και μαθητές πρέπει να μπορούν να δουλέψουν και να συνεργασθούν αποτελεσματικά. Χωρίς τα μέσα δεν μπορεί να γίνει τίποτα.

• Να παρασχεθούν λάπτοπ, τάμπλετ και ψηφιακές γραφίδες σε μαθητές και εκπαιδευτικούς τα οποία θα μπορούν να χρησιμοποιούνται σε βάθος χρόνου.
• Δωρεάν παροχή διαδικτύου από το Υπουργείο σε εκπαιδευτικούς και μαθητές.
• Επιμόρφωση εκπαιδευτικών και μαθητών, είναι πια υποχρέωση της Πολιτείας προς τους υπηρετούντες αλλά και αυριανούς πολύτιμους πολίτες αυτής της Χώρας.

Το σχολείο σήμερα χρειάζεται αλλαγή Προγραμμάτων σπουδών προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης των ήπιων δεξιοτήτων, της καλλιέργειας περιβαλλοντικής κουλτούρας και κοινωνικής συνείδησης των μαθητών. Χωρίς αυτά η Ελληνική κοινωνία είναι καταδικασμένη να είναι ουραγός των παγκόσμιων εξελίξεων. 

Αργοστόλι, 27 Απριλίου 2020
Ο.Μ. ΚΡΑΝΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ