Αναλογιστείτε πόσες φορές σας έχει περισσέψει ένα πιάτο φαγητό. Όλοι μας μαγειρεύουμε για τις ανάγκες της οικογένειάς μας. Προσπαθούμε να υπολογίσουμε σωστά, αποθηκεύουμε το φαγητό σε τάπερ, το καταψύχουμε για να το καταναλώσουμε στο μέλλον. Εν τέλει, όμως, πάντα κάτι περισσεύει. Και σχεδόν καθημερινά ένα πιάτο φαγητό καταλήγει στα σκουπίδια, τη στιγμή που υπάρχουν χιλιάδες συνάνθρωποί μας που το χρειάζονται».

Ο εν λόγω προβληματισμός αποτέλεσε την αφετηρία για μια πρωτότυπη διαδικτυακή πλατφόρμα που ξεκίνησε ως σχολική εργασία και μετατράπηκε σε φιλόδοξο εγχείρημα αλληλεγγύης εν μέσω κρίσης, το οποίο παρουσιάσθηκε στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.

Στο πλαίσιο του μαθήματος της πληροφορικής οι μαθητές του Εσπερινού Γυμνασίου Αργοστολίου δημιούργησαν μία ιστοσελίδα που τιτλοφορείται «Enapiatofaghto» και οργανώνει μέσω διαδικτύου το «πάντρεμα» εν μέσω κρίσης ανάμεσα στην προσφορά και στη ζήτηση… ενός πιάτου φαγητού.

Αναβιώνοντας την αλληλεγγύη της γειτονιάς

«Σε θεωρητικό επίπεδο όλοι επιθυμούμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που μαστίζονται από την πείνα. Ωστόσο, συχνά δεν ξέρουμε πώς να εντοπίσουμε και να προσεγγίσουμε αυτούς που έχουν ανάγκη. Η οργάνωση συσσιτίου ή συλλογικής κουζίνας απαιτεί υποδομές, όπως ειδικούς χώρους, επαγγελματικά ψυγεία και αποθήκες, ενώ η φύλαξη και η λειτουργία τους απαιτεί προσωπικό σε καθημερινή βάση. Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν μπορούσαμε να αντιστοιχίσουμε "ένα πιάτο φαγητό" που περισσεύει από ένα νοικοκυριό με έναν άνθρωπο που το χρειάζεται», εξηγεί μιλώντας στο «Βήμα» η κυρία Μίνα Θεοφιλάτου, καθηγήτρια πληροφορικής στο Εσπερινό Γυμνάσιο Αργοστολίου.

Στο πλαίσιο του νέου μαθήματος που εισήγαγε φέτος το υπουργείο Παιδείας και το οποίο επιβάλλει την εκπόνηση ερευνητικής εργασίας στην Α' Λυκείου η κυρία Θεοφιλάτου και οι μαθητές της αποφάσισαν να ξεφύγουν από την πεπατημένη οδό και να αποπειραθούν να λύσουν τον παραπάνω «γόρδιο δεσμό».

Ειδικότερα, αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια διαδικτυακή πλατφόρμα στην οποία κάθε ενδιαφερόμενος εθελοντής θα μπορούσε να εγγραφεί για να προσφέρει ένα πιάτο φαγητό κάθε μέρα, ενώ άλλοι εθελοντές θα αναλάμβαναν να δημιουργήσουν δίκτυα ανθρώπων που έχουν ανάγκη το φαγητό και να τους το μεταφέρουν.

«Θέλαμε να αναβιώσουμε το μοντέλο της παραδοσιακής ελληνικής γειτονιάς στο διαδίκτυο. Πριν από μερικές δεκαετίες, οι γείτονες προσέφεραν ο ένας στον άλλον το πλεόνασμα τους, ώστε από κανέναν να μη λείψουν τα βασικά. Την ίδια απλή διαδικασία ακολουθήσαμε και εμείς: μέσω του λογισμικού της ιστοσελίδας, καθημερινά οι εγγεγραμμένοι αναρτούν το φαγητό που μαγειρεύουν και μπορούν να προσφέρουν. Μέσω ειδικών ερωτηματολογίων, κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να προσδιορίσει άτομα που έχουν ανάγκη ένα πιάτο φαγητό και να τα εγγράψει στο σύστημα. Άλλοι εθελοντές αναλαμβάνουν να παραλαμβάνουν καθημερινά τα τάπερ από τους δότες και να τα παραδίδουν στους λήπτες», εξηγεί η 45χρονη καθηγήτρια.

Από το Αργοστόλι στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών

Οι μαθητές του Εσπερινού Λυκείου αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το ανοικτό λογισμικό της wikispaces για να δημιουργήσουν την διαδικτυακή τους πλατφόρμα. Πειραματίστηκαν υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας τους επί εβδομάδες και κατέγραψαν ολόκληρη τη διαδικασία.

«Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το εγχείρημα εκπονήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος, συνεπώς ζητούμενο ήταν οι ίδιοι οι μαθητές να κινητοποιηθούν, να κάνουν λάθη, να βρουν λύσεις και εν τέλει να καταφέρουν να λειτουργήσουν το σύστημα. Από αυτή τους την ενασχόληση άλλωστε - και όχι από το αποτέλεσμα καθεαυτό - θα κρινόταν η βαθμολογία τους. Αυτή η προσέγγιση στη γνώση έρχεται σε αντίθεση με τα παραδοσιακά στερεότυπα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και ομολογώ ότι αρχικά οι μαθητές δυσκολεύτηκαν να το αντιληφθούν. Αδυνατούσαν να καταλάβουν πώς θα βαθμολογηθούν σε ένα μάθημα χωρίς να υπάρχουν… εξετάσεις», τονίζει η κυρία Θεοφιλάτου, η οποία γαλουχήθηκε στις αξίες του αμερικανικού εκπαιδευτικού συστήματος, καθώς μεγάλωσε στην Αστόρια των ΗΠΑ.

Στο τέλος του τετραμήνου οι μαθητές είχαν στα χέρια τους πλούσιο υλικό που περιείχε βήμα προς βήμα τη διαδικασία όχι μόνο για την κατασκευή της ιστοσελίδας αλλά και για την οργάνωση των εθελοντών, τη δημιουργία δικτύου διανομέων και την κατάρτιση ερωτηματολογίων για τους λήπτες. Αποφάσισαν τότε να διαθέσουν δωρεάν στο διαδίκτυο τη συσσωρευμένη αυτή γνώση, με στόχο να κινητοποιήσουν κι άλλους να δημιουργήσουν αντίστοιχα δίκτυα σε άλλες γωνιές της Ελλάδας.

«Προσφέρουμε την πλατφόρμα μας υπό την άδεια πνευματικών δικαιωμάτων που ονομάζεται "Creative Commons". Η εν λόγω άδεια παρακρατά την πατρότητα του έργου για το δημιουργό αλλά επιτρέπει σε όλους να αντιγράψουν και να εκμεταλλευθούν ελεύθερα το πνευματικό προϊόν», εξηγεί η κυρία Θεοφιλάτου.

Οι μαθητές δημιούργησαν ειδική ενότητα στην ιστοσελίδα που τιτλοφορείται «Υλικό» και προσφέρει όλες τις οδηγίες με λεπτομέρεια, ώστε ακόμα και ένας αρχάριος σε θέματα πληροφορικής να μπορεί να δημιουργήσει από το μηδέν αντίστοιχη πλατφόρμα. Για την πρωτότυπη πρωτοβουλία τους, μάλιστα, κλήθηκαν να παρουσιάσουν το εγχείρημα τους σε ειδική εκδήλωση του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών τον περασμένο Δεκέμβριο.

«Στην επαρχία οι συνθήκες ζωής διατηρούνται ακόμα σε ένα αποδεκτό επίπεδο και δεν έχουν εμφανισθεί σε μεγάλη έκταση τα φαινόμενα ασιτίας και απόλυτης φτώχειας που συναντώνται στις μεγάλες πόλεις. Πιστεύουμε ότι αντίστοιχα δίκτυα στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη θα μπορούσαν να ενώσουν μέσω ίντερνετ τους ενοίκους μερικών πολυκατοικιών ή ενός οικοδομικού τετραγώνου και να αναβιώσουν έτσι τη χαμένη αλληλεγγύη της γειτονιάς», καταλήγει η κυρία Θεοφιλάτου.

Για περισσότερες πληροφορίες: http://enapiatofaghto.wikispaces.com/

Πηγή: tovima.gr