Το αδύνατο σημείο της πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας δεν ήταν άλλο από τους ωραίους άνδρες. Ωραίους, αλλά όχι ιδιαίτερα έξυπνους, όπως αναφέρεται στην αυτοβιογραφία του λόρδου Ντέιβιντ Ουάντινγκτον, υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης της.

«Οι συνεργάτες της κατάλαβαν πολύ γρήγορα ότι η πρωθυπουργός λύγιζε στην εικόνα ενός ωραίου αρσενικού και χρειάστηκε αρκετές φορές να παρέμβουν πυροσβεστικά ώστε να την αποτρέψουν από τη λήψη λάθος αποφάσεων», γράφει ο λόρδος Ουάντινγκτον.

Η Θάτσερ είχε την τάση να ξεχωρίζει τους όμορφους πολιτικούς και να θέλει να τους προάγει πάση θυσία ακόμη και όταν οι τελευταίοι ήταν παντελώς ανίκανοι, γράφει.

Ο πρώην Βρετανός υπουργός αναφέρει και δυο περιπτώσεις που χρειάστηκε η παρέμβαση των συνεργατών της Θάτσερ για να προλάβουν τα... χειρότερα.

«Κάποια στιγμή η Θάτσερ έβαλε στο μάτι έναν ομολογουμένως πολύ ωραίο υπουργό, τον οποίο ήθελε να μας επιβάλει ως διάδοχό της... όλοι ξέραμε πως ο συγκεκριμένος ήταν αδύνατο να αντεπεξέλθει σε έναν τέτοιο ρόλο». Για λόγους... ευγένειας, στο βιβλίο δε γίνεται καμία αναφορά σε ονόματα.

Αλλά από την επόμενη μέρα της κυκλοφορίας του, τα ΜΜΕ άρχισαν να αναζητούν τους γόηδες που είχαν τέτοια ομορφιά ώστε να... λυγίσουν τη «Σιδηρά Κυρία».

Ένας από τους επικρατέστερους ήταν ο τότε υπουργός Εργασίας και στενός συνεργάτης της Θάτσερ, Τζον Μουρ. Όλοι τον θεωρούσαν προστατευόμενό της. Είναι γνωστός ως «κύριος Ιδιωτικοποίηση», αφού προώθησε πολλές αποκρατικοποιήσεις, αλλά η καριέρα του είχε άδοξο τέλος όταν προσπάθησε να κάνει ο ίδιο στην υγεία και την ασφάλιση.

Δεύτερος... υποψήφιος «αγαπημένος» της Θάτσερ είναι ο πρώην υπουργός Μεταφορών Σεσίλ Πάρκινσον, τον οποίο οι συνάδελφοί του θεωρούσαν παντελώς ανάξιο να αναλάβει οποιαδήποτε δουλειά.

«Την περιέβαλε πάντα μια αυλή από κόλακες. Μια εικόνα που τροφοδοτούσε η ίδια, επιλέγοντας πάντα τους πιο όμορφους άνδρες για προστατευόμενούς της», είχε γράψει εξάλλου ο βιογράφος της Τζον Κάμπελ.

Πηγή: newsit.gr