Το πολυνομοσχέδιο, δεν ακουμπά ούτε στο ελάχιστο το αντιλαϊκό-αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο των προηγούμενων νόμων και ρυθμίζει ζητήματα που το προσωπικό των Ειδικών Σχολείων τα έλυναν μέχρι σήμερα με παρόμοιο τρόπο. Κινείται στην ίδια γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), που εδώ και δεκαετίες προωθεί την «ένταξη» ή «συμπερίληψη» χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με τραγικές συνέπειες στα ίδια τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, για τους γονιούς τους και τους εκπαιδευτικούς.

Πέρα από αυτά που ισχύουν προβλέπονται ρυθμίσεις που χειροτερεύουν την κατάσταση. Ειδικότερα:

Στον προηγούμενο νόμο προβλεπόταν η μείωση της αναλογίας των μαθητών για κάθε είδους μαθησιακή δυσκολία ή ανάγκη. Στην παρούσα διάταξη παραμένουν τα ισχύοντα απαράδεκτα υψηλά όρια αναλογίας μαθητών ανά εκπαιδευτικό για τη μείωση, δίνεται η δυνατότητα μείωσης μόνο σε πολύ βαριές περιπτώσεις, όπως είναι οι ψυχικές διαταραχές, εγκεφαλική παράλυση κ.τ.λ., και βάζουν ως προϋπόθεση να μην υπάρχει εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης μέσα στην τάξη!!!! Δηλαδή, ένα παιδί με σοβαρές εκπαιδευτικές ανάγκες, που χρειάζεται εξατομικευμένη παρέμβαση από ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό αλλά και ειδικό βοηθητικό προσωπικό, σε ειδικές εκπαιδευτικές δομές, θα μπαίνει σε μια τάξη με 25-27 και εάν δεν υπάρχει εκπαιδευτικός παράλληλης, θα αρκεστεί στην «παρακολούθηση» των μαθημάτων με τρία παιδιά λιγότερα. Η απόλυτη περιθωριοποίηση των παιδιών με ειδικές ανάγκες!!!!!

Από την άλλη αναβαθμίζεται το ΕΒΠ σε Ειδικό Βοηθητικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό (ΕΒΕΠ), όμως η διάταξη που ακολουθεί είναι σε αρνητική κατεύθυνση. Έτσι προβλέπεται η πρόσληψη αναπληρωτών ΕΒΕΠ σε σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκεί που δεν υπάρχει παράλληλη στήριξη!!! Δηλαδή οι ειδικότητες αυτές είναι ταυτόσημες; Σε καμία περίπτωση. Είναι και οι δύο αναγκαίες, διαφορετικές, αλλά συμπληρώνει η μια την άλλη. Δυστυχώς η διάταξη αυτή φωτογραφίζει τη μείωση των προσλήψεων εκπαιδευτικών, τη χειροτέρευση των όρων εργασίας των εκπαιδευτικών, ΕΕΠ και ΕΒΕΠ και, εφόσον παραμένει σε ισχύ προηγούμενος νόμος που προβλέπει την ιδιωτική στήριξη από τη οικογένεια, γενικεύεται και με αυτόν τον τρόπο η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης.

Την ίδια στιγμή δεν προβλέπεται κανένα ουσιαστικό μέτρο:

Για να γίνει πράξη η ουσιαστική εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και ειδικές ανάγκες, καθώς η υποχρεωτικότητα της αναγνωρίζεται μόνο θεσμικά και ποτέ δεν υλοποιήθηκε για το μαθητικό πληθυσμό που την έχει ανάγκη. Όταν λόγω υποχρηματοδότησης και αδιοριστίας, τα Ειδικά Σχολεία αιμορραγούν και στην πλειοψηφία τους μένουν κλειστά ως το Γενάρη. Όταν λειτουργούν με μαθητές εκ περιτροπής, χωρίς προσωπικό (εκπαιδευτικό, ειδικό εκπαιδευτικό, βοηθητικό), χωρίς να είναι εξασφαλισμένη η μεταφορά των παιδιών. Όταν από τα 120.000 παιδιά με ειδικές ανάγκες φοιτούν στη δημόσια εκπαίδευση μόλις 9.000! Όταν δεν γίνεται καμία αναφορά για τα Τμήματα Ένταξης που έκλεισαν, αλλά και στην επιτακτική ανάγκη που υπάρχει να ιδρυθούν τουλάχιστον ένα σε κάθε γενικό σχολείο.

Για μόνιμους διορισμούς προσωπικού (εκπαιδευτικών, ΕΕΠ, ΕΒΕΠ) στην Ειδική Αγωγή κι Εκπαίδευση. Για πρόβλεψη, ώστε όλα τα σχολεία να έχουν το απαραίτητο προσωπικό από το Σεπτέμβρη μέχρι τον Ιούνη.

Για μείωση του αριθμού μαθητών στα γενικά σχολεία με βάση τις αναλογίες 1:15 στην Προσχολική Αγωγή και σε Α & Β Δημοτικού, 1:20 στις υπόλοιπες τάξεις της Πρωτοβάθμιας και στη Δευτεροβάθμια και αντίστοιχη μείωση ανά τρεις μαθητές, όταν σε αυτά υπάρχουν μαθητές με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, είτε έχουν παράλληλη στήριξη είτε όχι. Για θεσμοθέτηση του «ένας εκπαιδευτικός σε κάθε παιδί» στην Παράλληλη Στήριξη.
Για όλα τα παραπάνω δε λαμβάνεται κανένα μέτρο, που σημαίνει καμία ουσιαστική αλλαγή δε θα υπάρξει στη δημόσια Ειδική Αγωγή κι Εκπαίδευση, καμία ανακούφιση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, των οικογενειών τους και των εκπαιδευτικών!

Ιδιαίτερα πρέπει να προσεχτεί η αλλαγή του χαρακτηρισμού, από «Ειδική Αγωγή κι Εκπαίδευση» σε «Ειδική Εκπαίδευση», που σήμερα επί της ουσίας δε σημαίνει απολύτως τίποτα για την ποιότητα της παρεχόμενης Ειδικής Αγωγής.
Απεναντίας μετατρέπουν τη λειτουργία της Ειδικής Αγωγής σε μονόπλευρη κατεύθυνση, με λογική «εκπαιδευτηρίου» και όχι ως σύστημα συνολικής ψυχοσωματικής-κοινωνικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του παιδιού με Ειδικές Ανάγκες.

Το σίγουρο είναι ότι με τις ρυθμίσεις του νέου νομοσχεδίου, πέρα από τους μαθητές ΑμΕΑ και τους γονείς τους, και οι εκπαιδευτικοί, θα συνεχίζουν να βιώνουν το δικό τους Γολγοθά με τις ελαστικές σχέσεις, τον εμπαιγμό για τους διορισμούς, που είναι απαραίτητοι αλλά εδώ και 14(!) χρόνια δε γίνονται, συνεχίζοντας την αδιοριστία τους. Ταυτόχρονα το ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό ολοένα θα μειώνεται ή θα δουλεύει με συμβάσεις 5/μηνων προγραμμάτων ΕΣΠΑ-ΟΑΕΔ. Πάνω σε αυτά τα ζητήματα το Υπουργείο Παιδείας ΣΙΩΠΑ.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική, ανεξάρτητα από τις κυβερνητικές της εκδοχές, θα πρέπει να ορθώσουμε ανάστημα και να θέσουμε σε προτεραιότητα τις ανάγκες και τα δικαιώματα των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές και μαθησιακές ανάγκες.

Και αυτή η κυβέρνηση κοστολογεί τις ανάγκες, τις δικές μας και των παιδιών μας, για να μπορέσει να ικανοποιήσει τις αξιώσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών για παραπέρα κερδοφορία.

Σε αυτόν τον λογαριασμό δεν πρέπει να υποταχθούμε, και να συμβιβαστούμε. Αυτόν το λογαριασμό δεν πρέπει να τον «πληρώσουμε».
Εδώ και τώρα εκπαιδευτικοί, γονείς, αναπηρικό κίνημα, ειδικό επιστημονικό, βοηθητικό/εκπαιδευτικό προσωπικό να απαιτήσουμε:
• Μονιμοποίηση εδώ και τώρα όλων των εργαζομένων (εκπαιδευτικού, ειδικού εκπαιδευτικού, βοηθητικού εκπαιδευτικού και τεχνικού προσωπικού) στην Ειδική Αγωγή, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου ειδικευμένου προσωπικού.

• Αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν και ασφαλές σύστημα μεταφοράς των μαθητών στα σχολεία τους, με ευθύνη του υπουργείου Παιδείας, που θα διαθέσει κατάλληλα διαμορφωμένα μέσα μετακίνησης, εξειδικευμένους οδηγούς και συνοδούς, με την αναγκαία χρηματοδότηση.
• Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, αναβαθμισμένη Ειδική Αγωγή κι Εκπαίδευση.

• Άμεση, γενναία χρηματοδότηση της Ειδικής Αγωγής κι Εκπαίδευσης από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Να απαγορευτεί η επιχειρηματική δράση στο χώρο της Ειδικής Αγωγής κι Εκπαίδευσης, της πρώιμης διάγνωσης και παρέμβασης και της αποκατάστασης των παιδιών με αναπηρίες.

• Κάθε παιδί με Ειδικές Ανάγκες να φοιτά στη δομή της δημόσιας εκπαίδευσης που έχει ανάγκη (ειδικό σχολείο ή γενικό με την αναγκαία στήριξη).
• Τμήματα ένταξης στα σχολεία που φοιτούν οι μαθητές που χρειάζονται αυτή τη δομή και ανεξάρτητα από τον αριθμό τους (όχι μεταφορά σε άλλο σχολείο λόγω «μικρού αριθμού»).

Ούτε βήμα πίσω από τη διεκδίκηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών!

Για το θέμα αυτό, όπως και για μια σειρά άλλα (κενά νέας σχολικής χρονιάς, μεταφορές, σχολική υγεία, υποδομές και μέτρα για σεισμόπληκτους μαθητές κλπ) θα πραγματοποιηθεί παράσταση διαμαρτυρίας στη ΔΔΕ (πρώην στρατολογικό γραφείο) την Πέμπτη 14 Μάη και ώρα 13.00.

Αργοστόλι 13/05/2015

Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ

Ο Πρόεδρος                             Ο Οργανωτικός Γραμματέας

Γεωργόπουλος Διονύσης              Φαρακλός Βαγγέλης