Ο τοπικός Τύπος στην Κεφαλονιά πάντα ήθελε να ασκεί εξουσία.
Εξουσία επί της ουσίας.

Να σέρνει τον έκάστοτε Βουλευτή, τον εκάστοτε Δήμαρχο, τον Νομάρχη κ.λπ.

Αυτό σήμαινε βέβαια και αυτονόητα και διαμοιρασμό όχι μόνο της εξουσίας αλλά και «των ιματίων».

Δηλαδή: Δημοσιεύσεις, διαφημίσεις ,ανακοινώσεις.

Να κινείται γενικά το χρήμα.

Το Δημόσιο και το Δημοτικό και το Ιδιωτικό.

Αλλά φαίνεται η «πλάκα» γύρισε αλλιώς. Οι ασκούντες την Εξουσία πλέον δεν εμφανίζονται διατεθειμένοι να αποκτήσουν συνέταιρους στα καθήκοντα τους.

«Δεν τους παίζουν» πλέον τους ανθρώπους του τοπικού Τύπου.

Έτσι ξεκίνησε μια χωρίς όριο, μέτρο, ποιότητα, ουσία και σοβαρότητα «κριτική».

Κατά του Δημάρχου, του Βουλευτή, του Αντιπεριφερειάρχη, της Διοίκησης του Νοσοκομείου, όσων ασχολούνται με τον Τουρισμό, των ΑντιΔημάρχων.

Κατά όλων.

Και έχουμε το καθημερινό Δημοσιογραφικό «κλάμα».

Και όλα αυτά γιατί «δεν τους παίζουνε»

Έτσι όπως συμβαίνει και στο πασίγνωστο παιχνίδι και τραγουδάκι:

«η μικρή-Ελένη κάθεται και κλαίει γιατί δεν την παίζουν…»

kefalonitis-onos