Πρωινή κουβέντα στο Δίμπουκο (Δίμπουκο εστί σημείο επί της γέφυρας Δεβοσέτου με πανοραμική θέα στην πόλη και τα προβλήματα της).

Η κουβέντα ήταν σχετικά με το έγγραφο των ελεγκτών δημόσιας διοίκησης για την καταπολέμησης της διαφθοράς που ζητούν εξηγήσεις και αποδεικτικά έγγραφα από τον Δήμαρχο για το τι έγινε με  το έργο ανάπλασης της πλατείας Αργοστολίου. Όπου με λίγα λόγια οι ελεγκτές υπονοούν στην πρώτη επισήμανσή τους ότι στην ανάπλαση αυτήν εφάρμοσαν οι κρατούντες την αρχή του «Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει».

Μεταξύ άλλων τους εγκαλούν να διορθώσουν τις φθορές που έχει υποστεί το έργο και να αποκαταστήσουν, ιδιαίτερα εκείνες που  εγκυμονούν κινδύνους πρόκλησης ατυχημάτων.

Τα παραπάνω περιγραφόμενα όμως δεν ξάφνιασαν τους θυμόσοφους λαϊκούς «εμπειρογνώμονες » του Δίμπουκου, έτσι και αλλιώς έχουν καταλάβει τι γίνεται πίσω από τα πολυδιαφημιζόμενα μεγάλα έργα και την ποιότητα τους που φτιάχνονται από Παρίση- Λυκούδη από… μη Αργοστολιώτες για τους Αργοστολιώτες. Οι θυμόσοφοι έχουν την λαϊκή κοινή γνώμη όχι έτσι και αόριστα αλλά συγκεκριμένα και την τεκμηριώνουν ακόμη και με αποδείξεις, όπως απαιτούν άλλωστε και οι ράμπο καταπολέμησης της διαφθοράς.

Αποδείξεις όπως για παράδειγμα η παρακάτω φωτογραφία

Όπου παρατηρείται να έχουν στερεώσει τα ανοξείδωτα κολωνάκια που έβαλαν πρόσφατα στο Μαΐστράτο, όχι με ανοξείδωτες βίδες,  αλλά με κοινές, απλές γαλβάνιζέ , όπου σε λίγο αυτές δίπλα στην θάλασσα θα γίνουν «κοπριά». Και έτσι θα γκρεμιστούν τα κολωνάκια και θα παρασύρουν μαζί την πολυφημισμένη ποιότητα των έργων τους.

Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί, "μα θα γίνεται λόγος για  μια 500αριά παλιοβίδες";

Όμως είναι γνωστό ότι και από ένα ελάχιστο ακόμα πράγμα, μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει την ποιότητα και την ταυτότητα του όλου, όπως από το νύχι μπορείς να αναγνωρίσεις το λιοντάρι, το γνωστό απόφθεγμα «εξ όνυχος τον λέοντα». 

Τάδε λέγουν στο Δίμπουκο