Δούλος και γιός δούλων έζησε και αναγνωρίστηκε με και από τα παραμύθια του.

Από τα ίδια παραμύθια του όμως πέθανε.

Βρισκόταν στους Δελφούς και εκεί αντιλήφθηκε πως τα «παλληκάρια» του Μαντείου μασούλαγαν τα αφιερώματα και την περνούσαν κοτσάνι.

Έγραψε λοιπόν με τρόπο σκωπτικό ένα σχετικό παραμύθι που αποκάλυπτε το φαγοπότι.

Ωραία-ωραία το ιερατείο του Μαντείου πήρε τον μαρτυριάρη Αίσωπο τον ανέβασε σε ένα βραχάκι, του έδωσε μια σπρωξιά και ο κακομοίρης ο Αίσωπος έφτασε κουτρουμπελόντες στην Ιτέα και πήγε καλιά του.

Εφάμιλλος του Αίσωπου μπορεί κατά την γνώμη μου να θεωρηθεί στις μέρες μας μόνο ο Αλέκος ο Παρίσης ο οποίος, καλά να είναι, έχει πει μερικά από τα μεγαλύτερα σύγχρονα παραμύθια που θεωρώ καθήκον μου απέναντι στην παγκόσμια Ιστορία του Μύθου να καταγράψω.

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ

Νο 1 «Όταν ΘΑ καταργούσα τους βόθρους στην Λειβαθώ»

«Στις 4-Μαίου-2014 μάζεψα καμιά 500αριά παλαμακτζήδες στο Κλειστό Γυμναστήριο στο Αργοστόλι και τους άρχισα στα παραμύθια. Αφού τους είδα πως αντέχουν στο δούλεμα τους λέω έτσι για πλάκα για να γελάσουμε.

Από σήμερα καταργώ τους βόθρους στην Λειβαθώ γιατί έκοψα περίπου 12 εκατομμύρια να σας φτιάξω βιολογικό, να μην ρίχνετε το χοντρό σας και το ψιλό σας στους βόθρους.

Και να το παλαμάκι. Και μπράβο σωτήρα μας. Και ζήτω ο Βιολόγος μας ο μαθημένος να χειροκροτά χωρίς λόγο Λαός.

Βέβαια βιολογικό δεν έφτιαξα στην Λειβαθώ, ούτε κατάργησα τους βόθρους.

Αλλά την φάγανε οι εκλογείς και με ψηφίσανε.

Και έζησα εγώ καλά και οι Λειβαθινοί κακά και μαύρα»

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ

Νο 2 «Όταν ΘΑ έφτιαχνα το Γυμνάσιο-Λύκειο Πόρου»

«Στις 20-5-2009 ήμουνα Βουλευτής της Ν.Δ και πηγαίναμε για Ευρωεκλογές. Το Κόμμα με έστειλε στον Πόρο να πω κανένα παραμύθι στους χωριάτες μπας και πάρουμε κανένα ψήφο γιατί τα πράγματα ήταν ζόρικα.

Εκεί που κόντευαν όλοι να αποκοιμηθούν πάνω στις καρέκλες, λέω τώρα μωρέ που είναι αποκοιμισμένοι να τους ρίξω κανένα γερό καλαμπούρι μπας και ξυπνήσουν.

Θα σας φτιάξω Γυμνάσιο-Λύκειο στον Πόρο τους λέω.

Πεταχτήκαν πάνω από τις καρέκλες σαν ελατήρια.

Παλαμάκι να φαν και οι κότες.

Τους δούλεψα μια χαρά.

Σχολειό ασφαλώς και δεν έφτιαξα, ούτε μου καιγόταν καρφί για αυτό.

Αλλά μας ψηφίσανε.

Και έζησα εγώ καλά και οι Ποριώτες κακά και μαύρα.

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ

Νο 3 «όταν ΘΑ τελείωνα το Αλιευτικό καταφύγιο Κατελειού»

«Μου αρέσει όπως ξέρετε το ψάρι. Δόμου καμιά σφυρίδα, καμιά συναγρίδα και πάρε μου την ψυχή. Ήταν 10-Μαρτίου-2009 και ήμουνα Βουλευτής, τότε φτιαχνόταν το Αλιευτικό Καταφύγιο Κατελειού με τα προβλήματα του.

Με φωνάζουν σαν Βουλευτή να πάρω θέση οι ψαράδες του Ελειού, που έλπιζαν οι φουκαράδες πως θα λύσω το πρόβλημα, που εγώ δεν μπορώ να λύσω τα κορδόνια μου.

Λέω, δεν πας μωρέ Αλέκο να χτυπήσεις και κανένα ψαράκι να στυλωθείς.

Πάω λοιπόν μαζεύονται οι ψαράδες και τι τους λέω ο αθεόφοβος που μερικές φορές τα χάνω με την αναισθησία μου.

«Μην σας νοιάζει θα τελειώσει το έργο, το λέω και τελειώσαμε»

Βαρέσανε τα σχετικά παλαμάκια και έφαγα ο μπαγάσας ένα σίκλο μακαρόνια με κολοχτύπες «θάνατο».

Στο Λιμάνι του Κατελειού 10 χρόνια από τότε δεν μπήκε βίσαλο. Τους το έταξα 4-5 φορές στους ίδιους ανθρώπους, οι οποίοι βαράνε πάντα παλαμάκια, γιατί ως γνωστόν άβυσσος είναι η ψυχή του ανθρώπου.

Και έζησα εγώ καλά και οι Κατελισιάνοι κακά και μαύρα.

kefalonitis-onos