Στα Ληξουριώτικα πειράγματα και την ιστορία τους» : « Η ιστορία τους έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον , γιατί πάνω σ αυτές τις ιστορίες που γινόντουσαν στους δρόμους, στις πλατείες, στις ταβέρνες, οι Ληξουριώτες έπαιρναν φωτιά στο ξαφνικό και έτσι οργάνωναν τα πειράγματα και το καρναβάλι. Το καρναβάλι ξεκινάει από αυτή τη διάθεση , μέσα από τη σάτιρα, μέσα από την πειρακτική ιστορία, μέσα από τις παρέες, μέσα από τις ταβέρνες». 

Σε μια παλιά μοναδική ιστορία που έγινε το 1910 όταν ήρθε ο Βασιλιάς ο Γεώργιος ο Α΄ στην Κεφαλονιά ξεκίνησε την εξιστόριση ιστοριών και πειραγμάτων  που άφησε στο χρόνο ως παρακαταθήκη το : «Ορέ, θα πάς στο Ληξούρι, προσέχετε μωρές, γιατί εφκείνοι οι φραμασόνοι εκάμανε το Βασιλιά και ξέρασε».  

Σε ιστορίες της Ληξουριώτικης κοινωνίας που ήταν στοιχείο της καθημερινότητας:

-Ο Λέανδρος , ο αείμνηστος Μπάμπης Μαυροειδής και τα 15 κιβώτια  γάλα Νουνού .

-Το Σβιντάρισμα του Ληξουριώτη ψαρά στους Αργοστολιώτες  στο λιμάνι του Αργοστολίου και το δαχτυλίδι της σιόρα Κάτε. 

-Το ακάθαρτον πετρέλαιον κι ο Ληξουριώτης μαγαζάτορας.

-Το φάσκελο, οι Ντετόροι  κι ο καπετάν Μιστροκλής Μαρέντος.

-Το χτίσιμο της εξώπορτας κατοίκου στην Κεντρική Πλατεία Ληξουρίου και τα γέλια στις γωνίες.

-Το βγάλσιμο των μεσόπορτων των ταβερνών και η περιφορά υποτιθέμενου νεκρού με επικήδειο την «Ασημινούλα»

Πολύ κοντά στην παράδοση της  χρησιμοποίησης του χιούμορ και της Ληξουριώτικης σάτιρας και τα όσα έλαβαν χώρα στο γύρισμα πλάνων  στο Ληξούρι εν μέσω πανδημίας για την Σέρβικη τηλεόραση.

Οι αναφορές σε ιστορίες βαθιά διαχρονικές συνεχίζουν να δένουν με την ιδιότυπη  και  ποικιλόμορφη  σχέση του  Ληξουριώτη με  τον  σατυρικό του εαυτό.

-Ο παππάς και ο φαρμακοποιός και η σόδα στο γιογιό. 

-Πόσοι διάολοι πήραν τον Δεσπότη.

-Ο καπετάν Μιστροκλής  Μαρέντος και ο Αργοστολιώτης Δετόρος.

Στον Χρήστο Βουνά και στα 60 πιάτα Ληξουριώτικα: «Ένας Αργοστολιώτης, ο οποίος λεγόταν Χριστόφορος Βουτσινάς, γνωστός ως Χρήστος Βουνάς, ο οποίος έγραψε πολλά λαογραφικά και σατυρικά, έχει γράψει τα 60 πιάτα Ληξουριώτικα, παρακαλώ γελάστε Ληξουριώτικα. Εξήντα ιστορίες , αυτό το βιβλιαράκι είναι δυσεύρετο πλέον . Αγάπησε ο Βουνάς το Ληξούρι, ερχόταν συχνά και ευτυχώς κατέγραψε αυτό το ηθογραφικό του Ληξουρίου πάρα πολύ καλά. Είχε πιάσει το μήνυμα της εποχής , γιατί σήμερα η εποχή μας δεν τα έχει αυτά, έχουν χαθεί και πρέπει κανείς να έχει τη φινέτσα για να μπει σ αυτή τη διαδικασία. Διατηρείται όμως θα έλεγα στο Ληξούρι με τα πειράγματα που κάνουμε στο Καρναβάλι, η με κάποια ευτράπελα του καλοκαιριού .Η Αλατιά άφησε εποχή, ήταν από τα μεγάλα κωμικά του Ληξουριού.».

Στα αλληλοπειράγματα μεταξύ Αργοστολιοτών και Ληξουριωτών : « Η ψυχοσύνθεση του Αργοστολιού είναι παράξενη. Το Αργοστόλι είναι μια εμπορική πόλη και συναθροίζει από διάφορα μέρη κόσμο .Υπήρχε και αρχοντολόι που ήρθε από το Κάστρο, οι Τζεντιλίνι, Φωκά, Κοσμετάτου  και Λειβαθεινό αλλά το βασικό αρχοντολόι  ήταν από το Ληξούρι. Ρωμάνος, Τυπάλδοι, Λοβέρδοι, Μπασιάδες, Δελαπόρτας ,Αβλιχέοι  και ο Μεγάλος Λασκαράτος  είχε σπίτι στο Αργοστόλι, Λαμπίρη , ήταν 25-26 μεγάλες αριστοκρατικές οικογένειες από το Ληξούρι , γι αυτό λέω ότι η Πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς είναι το Αργοστόλι και η Πρωτεύουσα του Αργοστολίου είναι το Ληξούρι. Το αρχοντολόι αυτό λοιπόν, έδωσε μια πνοή στο Αργοστόλι,  όταν όμως ερχόταν η Φιλαρμονική μας εκεί, υπήρχε ο Μολφέτας και ο Λορνιόν (Σόλων) Γαλιατσάτος  που σατίριζαν και το Ληξούρι καλοσυνάτα και αυτό έχει τη χάρη του. Ποιητική σάτιρα υπάρχει ,δεν υπάρχει λαϊκή σάτιρα του Αργοστολιού, ενώ στο Ληξούρι υπήρχε και έντεχνη σάτιρα και γραπτή από τον Ρόκκο τον Ξυδάκτυλο και  τον Τζώρτζη τον Δελαπόρτα. Υπήρχε όμως και στο καρναβάλι , όπου υπάρχει λαϊκή συμμετοχή , ξαφνικά σου παρουσιάζονται παρέες που σε ξαφνιάζουν στο καρναβάλι. Μία που θεωρώ ότι ήταν από τις ωραιότερες ήταν την περίοδο που ήταν Δήμαρχος ο Παρίσης και φαίνεται ότι υπήρχαν πολιτικές κόντρες. Τέτοια ευτράπελα του καρναβαλιού έχω κάνει κι εγώ. Όταν ερχόντουσαν όλοι αυτοί οι επίσημοι και καθόντουσαν στις καρέκλες , ως παρουσιαστής, τι να κάνω κι εγώ, εύρισκα τρόπους να τους σβιντάρω».

Στο πως τα εκλαμβάνουν σήμερα οι νέοι τα σατιρικά πειράγματα: « Άλλαξαν οι εποχές, όμως οι Ληξουριώτες το έχουνε μέσα τους, το αποζητάνε και συχνά σκαρώνουμε τέτοια πράγματα. Προσπαθούμε να τους τα φανερώνουμε και να τους μυούμε σ αυτή την πορεία, γι αυτό όταν έχουμε καρναβάλι , κάνουμε τέτοια σατυρικά σκετς σε ταινίες και τα προβάλλουμε. Γέμιζε το θέατρο, γεμίζει τον χώρο ο κόσμος, το χαίρονται και ακόμη συνεχίζουν οι Ληξουριώτες. Έχουν μια ανοιχτοσύνη, που εγώ την εξηγώ ως τάση για ζωή, για ελευθεριά, για χαρά».

Στο Θέατρο του Ληξουρίου: « Το θέατρο του Ληξουρίου βοήθησε το Θέατρο του Αργοστολίου, δεν είναι γνωστό  και πρέπει να το πούμε. Όταν το θέατρο του Αργοστολίου είχε κάποια προβλήματα και το συντήρησαν , χρησιμοποιήθηκε το Θέατρο του Ληξουρίου για πρόβες, αλλά και για ηχογραφήσεις. Ερχόντουσαν συχνά οι Αργοστολιώτες εδώ για να κάνουμε κάποια πράγματα μαζί. Το θέατρο του Ληξουρίου έπαθε μεγάλη ζημιά ( με τους σεισμούς του 2014), όχι στον φέροντα οπλισμό, αλλά στις μεσοτοιχίες. Ήδη έχει ετοιμαστεί η μελέτη και τον άλλο μήνα θα προκυρηχθεί ο διαγωνισμός για να προχωρήσει η αποκατάσταση του. Τα χρήματα υπάρχουν , ελπίζουμε ότι θα δρομολογηθεί, γιατί είναι πάρα πολύ σημαντικό στοιχείο για την πόλη μας και τον πολιτισμό. Η γραφειοκρατία καθυστέρησε την επισκευή του. Η παρούσα Δημοτική Αρχή έχει τρέξει με μπροστάρη τον Δήμαρχο για να προχωρήσει η διαδικασία και τώρα είμαστε στο τελευταίο στάδιο.».  

 ΥΣ. Η γραπτή αφήγηση  των ιστοριών που καταγράφηκαν θα αφαιρούσε το ανατρεπτικό περιεχόμενου του λόγου του αφηγητή και θα είχαν συνέπειες στη νοηματοδότησή του. Ακούστε στο ηχητικό που ακολουθεί  τα διαφορετικά σχήματα που οργανώνουν την ομιλία  και τις αναφορές του.)