Ο Ενεστώτας είναι η επιβεβαίωση της διάρκειας  και ο στόχος κάθε καλού έργου.  Έτσι η  καλλιτέχνιδα εκφράζεται με τις πηγές της εποχής μας. Δουλειά σμιλευμένη με μεράκι και Αγάπη.

            Μια μαγική περιπέτεια έμπνευσης και δημιουργία,  άρτιας επιδεξιότητας και εξελικτικής πορείας.

            Ρηξικέλευθος δημιουργός της Τέχνης σε αχαρτογράφητο περιβάλλον, με εκρήξεις χρωμάτων , σε νοητό σχεδιάγραμμα ευαίσθητου δέκτη της ανθρώπινης ζωής.

Η ζωγραφική της είναι μια κυκλική πορεία με ανθρωποκεντρικό και μινιμαλιστικό ταυτόχρονα χαρακτήρα σε αυτή την θεματική ενότητα. Κυρίαρχο στοιχείο η γυναικεία μορφή, σε έναν ατέρμονο διάλογο χρωματικής παλέτας, με ώχρα, σιένα, μπλε, μαύρο και ασβεστώδες λευκό.

            Δραστική τρίλια του κόκκινου, με ένα φως άλλοτε μαλακό, μα συνάμα και  εκτυφλωτικό, αιθέριο, άπιαστο. Η τρυφερότητα και η ευαισθησία εκφράζονται μέσα από τις εμπειρίες και τις αισθήσεις της γυναικείας μορφής.

 Πόζες ήρεμες, συγκεντρωμένες, μνημειακές.

            Μορφές γυναικών από άλλους Κόσμους, καταπιεσμένες, λουσμένες στο Φως, που αναζητούν και θέλουν  απεγνωσμένα απελευθερωνόμενες, να γίνουν ένα με Αυτό.

            Ένα Φως αθόρυβο, χνουδωτό, που απορροφά τις αντανακλάσεις με πλήρη  μυστικότητα.  Γυναικεία υπόσταση, εφάμιλλη με την Μάννα Γη και την Εστία στην Αρχαία Ελλάδα.

            Ένωση  αέρινης ζωγραφιάς και σωματικής παρουσίας. Κόρες που χορεύουν κάτω από τον Ήλιο ή διαλογίζονται στο ημίφως της Σελήνης.  Χρώματα πάντοτε  παλμώδη, ιριδίζοντα, με απλές ελεγχόμενες πινελιές δεξιότητας και γαλήνιας κομψότητας.

            Μια αισθησιακή μέθεξη φωτός με επίκληση της ωριμότητας. Δομική επινόηση της γυναικείας ύπαρξης ανά τον κόσμο, ισοδύναμη της καταπίεσης, της βίας, μα και μιας γλυκόπικρης ανθρώπινης εμπειρίας.

            Μια απότιση φόρου τιμής σε αυτές τις Μορφές, που βασανίστηκαν, υπέφεραν, πόνεσαν,  θυσιάστηκαν, ως απόρροια της βίας κατά την περίοδο της Πανδημίας.

 Το έργο της λοιπόν, χαρακτηρίζεται από αέρινες φιγούρες, λιτών γραμμών, που αναδεικνύουν τον προβληματισμό, τον ανθρώπινο πόνο, την αμφιβολία τον εξαναγκασμό, την αναγκαστική συμφιλίωση με τη Ζωή, μα και αποτυπωμένες  σε πλήρη αρμονία με την Ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

            Η καλλιτεχνική της δημιουργία, έχει πολλαπλές πτυχές μουσικότητας και αισθησιασμού με πραγματικότητες που καταγράφουν μνήμες από την θάλασσα, την γη, τον ήλιο, την σελήνη μα και τον ουρανό, με έναν δικό της αναγνωρίσιμο κώδικα.

Αποτελεί έτσι  το Κύκνειο Άσμα στις ηρωίδες αυτές ΓΥΝΑΙΚΕΣ.

Μαρίνα Γκόντα

Φιλόλογος-Ιστορικός Τέχνης

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Σορβόννης