Στην εκπομπή “Μέρα Μεσημέρι” στον Inkefalonia 89,2 με τους δημοσιογράφους Γιώργο Χαλαβαζή και Ελευθερία Κουλουριώτου, μίλησε ο σκηνοθέτης της παράστασης «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα»- που θα παιχτεί στο Δημοτικό Θέατρο Κέφαλος την Πέμπτη 23 Μάιου, ώρα 21.00- Κωνσταντίνος Ντέλλας.

Ο Κωνσταντίνος Ντέλλας αποφοίτησε από την Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου. Έχει κάνει σπουδές σε πιάνο, ούτι, παραδοσιακό τραγούδι, παραδοσιακά κρουστά και Βυζαντινή μουσική. Έχει υπάρξει δάσκαλος παραδοσιακών χορών για είκοσι χρόνια στο Λύκειο των Ελληνίδων και άλλους φορείς. Έχει κάνει εργαστήρια πάνω στον Χορό της τραγωδίας στο Λύκειο της Επιδαύρου, σε ομάδες ηθοποιών και χορευτών και στην ελληνική θεατρική ομάδα της Ζυρίχης. Έχει υπάρξει σκηνοθέτης της θεατρικής ομάδας φοιτητών του Δήμου Σπάτων “Τέταρτο Κουδούνι”, της θεατρικής ομάδας του Λυκείου των Ελληνίδων Αθηνών και της θεατρικής ομάδας των υπαλλήλων της Τράπεζας Πειραιώς. Ως μέλος της Ομάδας παραστάσεων του Λυκείου των Ελληνίδων Αθηνών, έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις σε Ελλάδα, Κίνα, Μαρόκο, Αίγυπτο και Γαλλία. 

Ο κ. Ντέλλας για την παράσταση «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα» με υπότιτλο «μυστικές ιστορίες των γυναικών της Θεσσαλίας» που σκηνοθέτησε για την Πειραματική Σκηνή του Θεσσαλικού θεάτρου αναφέρει: «Αφορά ένα τρίπτυχο που έχει προκύψει από μία έρευνα προσωπική πάνω στο θέμα της γυναικείας τεχνογνωσίας και συγκεκριμένα των γυναικών της τρίτης ηλικίας επάνω στις μαγειρικές πρακτικές και τις μαγικοθρησκευτικές και την σύνθεση μεταξύ τους.

Παίζοντας το μοντέλο της γιαγιάς, της ηλικιωμένης γυναίκας, με ένα σχήμα παλιότερης εποχής και με αφορμή την περιοχή της Θεσσαλίας και την παράδοση που έχει στο θέμα της μαγείας από την αρχαιότητα (υπάρχει η παράδοση ότι η Μήδεια περνώντας με το χρυσόμαλλο δέρας πάνω από την Θεσσαλία της έπεσε η σακούλα με τα μαγικά βότανα τα οποία σκόρπισαν στην γη της Θεσσαλίας, οπότε από κει αναπτύχθηκε κι όλο αυτό το κομμάτι της μαγείας στην περιοχή, κυρίως όμως της γυναικείας μαγείας) και τους Ελληνιστικούς χρόνους. Υπάρχουν κείμενα που αναφέρονται σ αυτήν την σχέση με την γυναίκα και την μαγεία στην περιοχή της Θεσσαλίας, επικίνδυνες μάγισσες μάλιστα τις αναφέρουν, με την ειδικότητα να «κατεβάζουν το φεγγάρι, το λεγόμενο και «άρμεγμα» του φεγγαριού, το οποίο παρέμεινε ως έκφραση μέχρι τους νεότερους χρόνους- μαρτυρίες νεότερες, υπάρχουν γι αυτό-.

Με αφορμή αυτό, γίνεται μία αναφορά στις γυναίκες του 19^ου-20^ου αιώνα της περιφέρειας και ως κοινωνική ομάδα, η οποία έχει υποστεί και πολύ καταστολή, γιατί ο δημόσιος λόγος και ο λόγος γενικότερα, είτε με την έννοια της λογικής, είτε με την έννοια του δημόσιου λόγου ήταν στα χέρια της πατριαρχείας. Οπότε οι γυναίκες ανέπτυξαν μια άλλη ενδοεπικοινωνία μεταξύ τους, με άμεση σχέση με το μεταφυσικό στοιχείο και μέσα από κει άρχισαν να λειτουργούν και να αποκτούν την δική τους εξουσία, γιατί δεν τους δινόταν κάτι άλλο, εξ ου και το μυστικές ιστορίες των γυναικών της Θεσσαλίας , γιατί όλο αυτό αναπτύχθηκε σε μια σκιά».

Η τσουκνίδα αυτό το αγγειόσπερμο φυτό με την διπλή ιδιότητα δεν επελέγη τυχαία. Κνησμός, βλαβερή συνέπεια και θρεπτικές-θεραπευτικές ιδιότητες συνάμα, «δουλεύονται» από τρεις γυναίκες που τις ενσαρκώνονται τρείς άντρες ,που ψάχνουν μέσα από τις στοές του ψυχισμού τους να συναντήσουν το φως και ο εμπνευστής και σκηνοθέτης εξηγεί: «Ο κώδικας της παράστασης έχει άμεση σχέση με τον τραγωδιακό κώδικα, κυρίως μέσα από το χορικό στοιχείο, τον χορό της τραγωδίας, που είναι και ένας κώδικας με τον οποίο εγώ δουλεύω, κυρίως με την περιστασιακή του απόδοση. Έχει να κάνει με στοιχεία τα οποία τα συναντάμε στους τελετουργικούς κώδικες, όπως είναι και μέχρι σήμερα στις λαϊκές τελετουργικές πρακτικές, όπως είναι ο συντονισμός του λόγου, του σώματος, αυτό που δημιουργεί τον κοινό παλμό μεταξύ των ανθρώπινων σωμάτων. Αυτό είναι ένα πεδίο με το οποίο ασχολούμαι και με ενδιαφέρει και με γοητεύει. Η αναφορά επίσης στο αρσενικό στοιχείο το οποίο φέρει μία γυναικεία μάσκα και ένα γυναικείο σώμα, έχει να κάνει με τον τραγωδιακό κώδικα και από τη άλλη ήταν για μένα ένα ζητούμενο και μια σπουδή , το να προσεγγίσουμε με τους τρείς νέους ηθοποιούς( από 25 έως 29 ετών) όχι μόνο το αντίθετο ηλικιακά, αλλά και ως προς το ηλικιακό και βιολογικό φύλο. Τα πράγματα ξεκινάνε και λίγο από εμάς, όταν ξεκινάει μια καλλιτεχνική ιδέα και επικοινωνείτε, κυρίως ξεκινάει από τον άνθρωπο που το δημιουργεί αυτό το πράγμα και θέλει να το επικοινωνήσει. Κοιτούσα εμένα, τον εαυτό μου και το τι φέρω εγώ από τις γιαγιάδες μου, τι μου έχει μείνει στο σώμα και πολλές φορές αυτή η σωματική μνήμη, μπορεί να είναι πολύ ποιο ισχυρή από τον λόγο και πολύ ποιο ρευστή ως προσωπικό βίωμα. Δηλαδή μία κίνηση στο κεφάλι που μπορεί να μου έκανε η γιαγιά μου για να κοιμηθώ, εγώ μπορεί να την έχω κρατήσει μέχρι σήμερα και να την κάνω στον εαυτό μου για να με πάρει ο ύπνος και αυτό είναι πραγματικότητα. Οπότε ήταν για μένα ένα ζητούμενο να δώ πως πέρα από κοινωνικά φύλα , πέρα από ηλικιακές καταστάσεις και συνθήκες, τι μένει, γιατί με τους ηθοποιούς αυτούς δουλέψαμε με βάση και τα δικά τους βιώματα με τις δικές τους γιαγιάδες. Υπήρχε αυτό το ζητούμενο, να δω παραστασιακά που οδηγεί».

Το ποικιλόμορφο στίγμα της γυναίκας μέσα στο κοινωνικό πλέγμα ως παλίμψηστο συναισθημάτων βρίσκεται στο σκηνοθετικό βλέμμα του κ. Ντέλλα : «Αυτή η τραχιά εποχή , επειδή μιλάμε για το έμφυλο και τη σχέση γυναικών και ανδρών , δεν είναι ζητούμενο να γίνει ο κακός άνδρας και η κακή γυναίκα. Μέσα σ αυτό, καλούμαστε να δούμε και το τι αρσενικά στοιχεία χρειάστηκε οι ίδιες οι γυναίκες να υιοθετήσουν για να μπορούν να επιβιώσουν. Η σχέση πεθεράς νύφης, είναι μία σχέση μιας γυναίκας που έχει υιοθετήσεις ένα αρσενικό πρότυπο και έχει γίνει σκληρή, για να μπορέσει να υπάρχει σ αυτό το πρωτόκολλο μεταξύ των νεότερων γενιών με τις μεγαλύτερες. Δηλαδή πέρα από τα φύλλα για αυτό μιλάω για αρσενικό και θηλυκό και όχι για άντρα και γυναίκα, είναι το τι υιοθετούμε. Για να το φέρουμε στο σήμερα γιατί τα πράγματα μπορεί να έχουν ένα σχήμα παλιότερο, η γυναίκα και την 10ετία του 80 για να επιβληθεί, χρειάστηκε ακόμα και η μόδα να δημιουργήσει κοστούμια και τετράγωνες γραμμές τα οποία παραπέμπουν σε ανδρικό ρούχο, δηλαδή το οτιδήποτε αρσενικό είναι δυνατό, ενώ το οτιδήποτε θηλυκό ,είναι αδύναμο».

Για το διερευνητικό κομμάτι της παράστασης σημειώνει: «Πάντα έρχεται κάτι από μέσα και ίσως αυτή η ανάγκη για επικοινωνία, έχει να κάνει με πτυχές οι οποίες προκύπτουν .Κατά την διάρκεια της έρευνας μπορεί να μην είναι ονοματισμένα τα πράγματα, αλλά να δεις ένα σημείο να είναι το σημείο επαφής σου με κάτι το οποίο μελετάς και την ώρα που έχεις ξεκινήσει να το μελετάς, δεν έχεις ονοματίσει τα πράγματα και λες κάτι με γοητεύει εδώ, πάω να το δώ και στη πορεία να πεις , αυτό το σημαιάκι δώ πέρα είναι το σημείο επαφής μου, κάτι βρίσκω ποιο πυρηνικό. Αυτά έρχονται και στην πορεία και είναι ευχή να έρχονται, γιατί κάνουμε και δουλειές που δεν ταυτιζόμαστε και ποτέ , που μπορεί να είναι μια ωραία παράσταση, αλλά δεν έχει τίποτα το πυρηνικό, προϋποθέτει δουλειά και είναι μοναχική δουλειά, παρ όλη την εξωστρέφεια που καλείσαι να έχεις μετα, γιατί είναι ένας είδος που επικοινωνείτε το θέατρο. Τουλάχιστον για μένα η έρευνα προϋποθέτει πριν μια ερημήτικη περίοδο».

Ο θεατής παρακολουθώντας την παράσταση θα δει μία ίσον προς ίσον αντιμετώπιση χωρίς καμία διάθεση εξωτισμού και αγαπησιάρικης γιαγιάκας αναφέρει ο κ. Ντέλλας. Τρία νεανικά ανδρικά σώματα πραγματεύονται επί σκηνής τις γιαγιάδες τους τα δικά του και τα δικά τους βιώματα, αλλά και τις αναφορές που έχουν λόγω κοινής γεωγραφικής αφετηρίας.

Οι συντελεστές της παράστασης «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα μυστικές ιστορίες των γυναικών της Θεσσαλίας» είναι: Σκηνοθεσία: Κωσταντίνος Ντέλλας

Ηθοποιοί :Μιχάλης  Αναγνώστου, Μανούσος Γεωργόπουλος, Πλάτωνας Γιώργος Περλέρος- Ηχητικό περιβάλλον, πρωτότυπη μουσικη: Αλέξανδρος Κτιστάκης Επιμέλεια κίνησης: Μαρίζα Τσίγκα Κατασκευή μάσκας: Μάρθα Φωκά Κοστούμια: Κωνσταντίνα Μαρδίκη Βοηθός σκηνοθέτη: Μαντώ Κατσούγκρη Φωτογραφίες promo: Παναγιώτης Λαμπής Σχεδιασμός αφίσας, flyer: Μουτζούρα trailer: Δημήτρης Βάλλας, Life of Film Production Παραγωγή: Θεσσαλικό Θέατρο, Experimenta Art Company, Θέατρο Αμαλία.

Στο Δημοτικό Θέατρο Κέφαλος την Πέμπτη 23 Μάιου, ώρα 21.00  

Ακολουθεί το ηχητικό της συνέντευξης

{https://soundcloud.com/user-46829938/inkefalonia-892-22-5-2024?si=9d0b27a929854021b3589fc2d0a38014&utm_source=clipboard&utm_medium=text&utm_campaign=social_sharing}