Γράφει η Διονυσία Μενεγάτου 

Μια ιδιαίτερη ξεχωριστή βραδιά απόλαυσαν οι μύστες της όμορφης ελληνικής κουλτούρας.

Το φεγγάρι μας έκανε κόρτε, το υγρό στοιχείο ανέδυε αύρα ζωτική.

Η ακτή γεμάτη από χαρούμενες παιδικές φωνούλες, αλλά πλατσούριζαν στα νερά,αλλά σκαρφάλωναν στην βάρκα και τραγούδαγαν μαζί μας.

Οι μουσικοί μας ταξίδεψαν με το μεράκι τους και την μελωδική φωνή τους.

Την βάρκα μας την κουρελού,

την χιλιομπαλωμένη.

Όλο την εμπαλώναμε ....

Η Τζόγια μας ήταν κούκλα λαμπερή, υπάουε στις προσταγές του κοπιλάτη μας ,άνοιγε δρόμο στα δροσερά νερά και καθρεφτιζόταν στο λαμπροφέγγισμα,κοκέτα απαστράφτουσα.

Στην πένα την έχει ο Μιχάλης της.

Τρατάραμε τους μικρούς μας φίλους στο διάβα μας γιατί η φιλοξενία είναι στην ιδιοσυγκρασία μας.

Τρατάραμε και τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες στο εστιατόριο των αδελφών Παπαδάτου Γεράσιμου και Κώστα και είμαστε ευγνώμονες.

Οι θαμώνες μας υποδέχτηκαν με θαυμασμό , χειροκροτήματα και χαμόγελα, έφυγαν γοητευμένοι μας είπαν ευγενικά ευχαριστούμε, ιδιαίτερα εγκάρδια λόγια.

Με ωκεανό συναισθημάτων έκλεισε η βραδιά.

Με δυσκολία αφήνεις πίσω σου το φεγγάρι να λαμποπαίζει μόνο του στο μώλο.

Κάναμε προσπάθεια να ευχαριστήσουμε όλους, δώσαμε υπόσχεση πως πάντα θα προσπαπούμε.

Η ζωή είναι μικρή.

Να φιλάς αργά,

να γελάς τρελά,

να αγαπάς αληθινά

και να συγχωρείς γρήγορα.

Πάουλο Κοέλο