Σε αυτήν την καρναβαλική περίοδο, το Ληξούρι συμμετείχε με μια μασκαράτα στη Βενετία της Ιταλίας. Ήταν αρχές της καρναβαλικής περιόδου που με τη βοήθεια της Δημοτικής Αρχής αποφασίστηκε να σταλεί μια μασκαράτα στις καρναβαλικές εκδηλώσεις της Βενετίας.

            Τακτοποιήθηκαν όλα τα διαδικαστικά, η πλοιοκτησία «Στρίντζης» έδωσε τη βοήθειά της και μέσα σε λίγες μέρες η μασκαράτα ταξίδευσε για το καρναβάλι της γείτονας χώρας. Βρέθηκαν τα μέλη που θα συμμετείχαν σε αυτήν την αποστολή και σχηματίσαμε μια καλή ομάδα με πνεύμα φιλικό και καρναβαλικό. Τα μέλη της ομάδας ήταν: Βαγγέλης Σπ. Αλεξανδρόπουλος, Διονύσης Σπ. Αλεξανδρόπουλος, Αλέκος Σταθάτος (Σαντάμ), Αντώνης Τζουγανάτος, Χαράλαμπος Πυλαρινός (Μπλαμπλάς) με τη σύζυγό του Μυριάννα, Γιάννης Μαρούλης, Γεράσιμος Δρακόπουλος, Γεράσιμος Βάλσαμος, Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός (Έρωτας), Θοδωρής Καλογερόπουλος με την τότε αρραβωνιαστικιά του, Τζέρυς Μωραΐτης (ο οποίος και πρωτοστάτησε) και οι αδελφές του (οι Παπούλιενες) Μαρία, Μαριάνθη και Τζίνα. και η Μαρία (ξαδέλφη τους από Αθήνα), Παναγής Αραβαντινός (Παπύς), Ευτυχία Δελλαπόρτα και Τασία Βουτσινά. Αρχηγός μας από τη μεριά του Δήμου Παλικής ήταν ο Παναγής Μωυσής!    

            Το θέμα που επιλέχτηκε για να παρουσιάσει η ομάδα ήταν το πάντα επίκαιρο αλλά και σε έξαρση εκείνη τη χρονιά, του «Οδυσσέα». Συγκεκριμένα το θέμα μας ήταν «Ένας βασιλιάς αναζητά το βασίλειό του, την Ομηρική Ιθάκη».

Νοικιάστηκαν οι στολές και ντυθήκαμε αρχαίοι Έλληνες, φτιάξαμε ένα πανό που έδειχνε την Παλική πως είναι η Ιθάκη. Έγραφε δε πάνω «Είμαι ο Οδυσσέας και αναζητώ το βασίλειό μου». Και σύντομα βρεθήκαμε να ταξιδεύουμε για τη Βενετία με τη βοήθεια της πλοιοκτησίας  «Στρίντζης».

            Όταν φτάσαμε στη Βενετία το κρύο περόνιαζε τα κόκαλα. Ντυθήκαμε όπως πρέπει. Ξεμπουκάραμε από το πλοίο και μολαριστήκαμε για τη μεγάλη πλατεία του Αγίου Μάρκου. Πήραμε στα τηλέφωνα τον αρμόδιο τού εκεί καρναβαλιού και μας είπε  να πάμε στην πλατεία, στο πάρκο όπου και άλλες μασκαράτες θα  ήταν εκεί. Φτάσαμε στην πλατεία με το βαπορέτο. Κόσμος πολύς, χιλιάδες, και μέσα σε αυτούς πάρα πολλοί  Έλληνες. Η κίνηση ήταν δύσκολη και παρόλο που είχε κρύο τσουχτερό -8ο βαθμούς κάτω του μηδενός- εμείς ατρόμητοι με το πανό μας προχωρήσαμε στην πλατεία. Εκεί, μια μασκαράτα από την Αυστρία παρίστανε το κοπάδι, τον τσοπάνο και τα μαντρόσκυλα, άλλοι χόρευαν και άλλες ομάδες ντυμένες με ωραίες καρναβαλικές στολές παρουσίαζαν το θέμα τους. Όλες οι μασκαράτες ήταν από ξένα κράτη.

            Περπατούσαμε σε τριπλή στοίχιση (τρεις σειρές), μπροστά ο «Οδυσσέας» που τον έκανε ο Αλέκος Σταθάτος (Σαντάμ), κάποιος κρατούσε το λάβαρο-πανό και κάναμε την περατζάδα μας μέσα στον κόσμο, από το πάρκο της πλατείας έως το καμπαναριό του Αγίου Μάρκου και από κει στο μεγάλο παλάτσο και στις γύρω πλατείες.

Ο κόσμος όπως μας έβλεπε έτρεχε να μας χειροκροτήσει να μας θαυμάσει.

Πρώτη φορά βλέπανε μια μασκαράτα με τέτοιο θέμα από την Ελλάδα. Ήταν γι’ αυτούς μια επιβεβαίωση ότι η Ελλάδα τιμά την ιστορία της. Βλέπεις, ήταν τέτοιο το θέμα μας, που τραβούσε από μακριά. Μέσα στον κόσμο υπήρχαν και Κεφαλονίτες επισκέπτες και όπως μας είδαν μας ενθάρρυναν και μας χειροκρότησαν. Το τι έγινε δεν περιγράφεται! 

Ο Γεράσιμος Γαλανός έπιασε από τα χέρια τις δύο κοπέλες που ήταν στην τελευταία γραμμή του γκρουπ μας, την Τασία Βουτσινά και την Μαριάνθη Μωραΐτη, μπήκε στη μέση και καθώς προχωρούσε όλη η ομάδα, απάγγελλε το προοίμιο της Οδύσσειας. Έξω φωνή ακουγόταν το «Τον άνδρα τον πολύπραγο τραγούδησέ μου ω Μούσα…». Όπως τελείωναν οι πρώτοι είκοσι στίχοι, ξανάρχιζε ο Γαλανός και πάλι από την αρχή. Και όλο το ίδιο και το ίδιο. Χειροκροτήματα και μπράβο. Μα η πιο μεγάλη στιγμή ήταν, όταν κάποιος από το πλήθος που παρακολουθούσε φώναξε δυνατά στα ελληνικά. Ορές, εγώ είμαι από το Δίμπουκο….! Πού να φανταστούμε, πως κάποιος μέσα σε όλο εφκείο το πόπολο θα ήξερε τόσο καλά το Ληξούρι, ώστε να μας θυμίσει το Δίμπουκο, πηγάδι παλιό του Ληξουρίου στη συνοικία των Αρχαγγέλων.

Προχωρώντας με δυσκολία μέσα στον κόσμο, κοντά στον μεγάλο ναό του Αγίου Μάρκου, συναντήσαμε το ζεύγος Βαλσάκη. Να σου ο Βαγγέλης Βαλσάκης με τη σύζυγό του, τη Μαριγούλα. Αναθαρρέψαμε και γελάσαμε με την ψυχή μας. Ο Βαγγέλης να μας τραβάει στο βίντεο και εμείς να παίζουμε το ρόλο μας άψογα. Παρόλο που έκανε πολύ κρύο και κάποιοι έψαχναν να βρουν… τα δάχτυλά τους και τουρτούριζαν από την παγωνιά, μείναμε απτόητοι για το υπηρετήσουμε το σκοπό που ταχθήκαμε! Ευτυχώς, πριν ξεκινήσουμε για την πλατεία και την καρναβαλική μας επίδειξη, είχα ντυθεί καλά και το κρύο δε με χτύπησε πολύ. Οι άλλοι που ήταν σχεδόν γυμνοί, φορώντας μόνο τον αρχαιοελληνικό χιτώνα , τουρτούριζαν… 

            Πέρασαν οι μέρες και έπρεπε να επιστρέψουμε στην Κεφαλονιά.

Το ταξίδι στην Βενετία το βιώσαμε ποικίλα. Καρναβαλικά, ερωτικά, σεξουαλικά χιουμοριστικά, φευγάτα… χαμός υπέροχος, φιλικός και αλλοπαρμένος. Δώσαμε φιλιά και πήραμε… χαμός σας λέω !

            Δεν έφταναν όλα αυτά που κάναμε στη Βενετία, αλλά τα συνεχίσαμε και κατά την επιστροφή μας μέσα στο καράβι. Παίξαμε και τραγουδήσαμε στο μπροστινό Bar του καραβιού. Ντυθήκαμε στο στυλ του «Καμπαρέ» και … κολάσαμε το πλήρωμα και τους ταξιδιώτες. Εκείνο που θα μου μείνει αξέχαστο είναι οι … λουριές που έδωσα όταν χορέψαμε το «Καμπαρέ» με την ομάδα μέσα στο πλοίο, εφόσον εγώ είχα το λουρί στα χέρια μου και κατεύθυνα το ρυθμό της χορευτικής κίνησης! Έδωσα λουριές με την ψυχή μου! Μωρές το χάρηκα! Για να μη λέτε πως μονάχα εγώ έκαμα χαμό, τι να σας πω,… οι άλλοι, σερνικοί και θηλυκοί της παρέας κάμανε τση άγριας λύσσας τα ξεφαντώματα … και δώστου τα ερωτικά ξεσπάσματα.. πα!.. πα!  πα!

            Το ταξίδι στη Βενετία ήταν υπέροχο και μου διαβεβαίωσε ακόμη μια φορά  στην ψυχή μου, πως, εγώ δεν είναι η Αγνότητα,  γιατί αυτή εκφυλίζεται, αλλά η Αθωότητα που  παρασέρνεται!