---

Με τον όρο τενοντίτιδα εννοούμε τη φλεγμονή ενός τένοντα. Οι τένοντες είναι ινώδεις σχηματισμοί σαν σχοινιά, μέσω των οποίων πραγματοποιείται η κίνηση των δακτύλων μας, του χεριού μας. Όταν οι τένοντες αναγκαστούν να δουλέψουν έντονα και παρατεταμένα, ερεθίζονται και δημιουργούν μία φλεγμονή. Η φλεγμονή αυτή είναι γνωστή ως τενοντίτιδα ή τενοντοελυτρίτιδα (φλεγμονή στο τενόντιο έλυτρο, στο εξωτερικό περίβλημα του τένοντα).

Η τενοντίτιδα ανήκει στις παθήσεις από υπέρχρηση, δηλαδή στις παθήσεις που οφείλονται στην εκτέλεση πολλών, συχνών και επαναλαμβανόμενων κινήσεων. Τέτοιες κινήσεις είναι η υπερβολική χρήση υπολογιστή, η χρήση μουσικού οργάνου, κινήσεις που επαναλαμβάνονται πολλές φορές μέσα στην ημέρα. Ακόμα και ασθενείς που ασχολούνται με χειρωνακτική εργασία μπορούν να εμφανίσουν τενοντίτιδες.

Όταν ο μυς δουλεύει παραπάνω από τις δυνατότητες τους, ο τένοντας κουράζεται και δημιουργείται φλεγμονή. Η ηλικία επίσης είναι επιβαρυντική γιατί οι τένοντες με τα χρόνια χάνουν την ελαστικότητα τους. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η ουρική αρθρίτιδα, ο σακχαρώδης διαβήτης και οι παθήσεις του θυρεοειδούς σχετίζονται με την ανάπτυξη τενοντίτιδων.

Πως μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα συμπτώματα;

Κύριο σύμπτωμα της νόσου είναι ο πόνος και η δυσλειτουργία του χεριού. Ο πόνος είναι κατά μήκος της διαδρομής του τένοντα, που μπορεί να αντανακλά σε όλο το άκρο. Ο πόνος σε σοβαρότερες περιπτώσεις μπορεί να είναι σε ηρεμία ή και τις νυχτερινές ώρες. Σε κάποιες  περιπτώσεις μπορεί να συνυπάρχει τριγμός κατά την κίνηση ή και το δάκτυλο να κλειδώνει. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί επίσης να προκαλείται πρήξιμο στην περιοχή του πόνου που οφείλεται στο οίδημα του τενόντιου ελύτρου.

Μετά την πάροδο της οξείας φάσης, παραμένει πάντα μία ευαισθησία στην περιοχή με συνέπεια η επιστροφή στην εργασία να συνοδεύεται από συχνές υποτροπές με τελικό αποτέλεσμα το χρόνιο πόνο.Η τενοντίτιδα είναι μία ενοχλητική κατάσταση και μερικές φορές η αντιμετώπιση και η θεραπεία δεν είναι εύκολη κατάσταση.

Ποια είναι τα στάδια της θεραπείας που πρέπει να ακολουθήσουμε;

Οι τενοντίτιδες δεν χρειάζονται ιδιαίτερες εξετάσεις για να διαγνωστούν. Η κλινική εξέταση και το λεπτομερές ιστορικό είναι το πιο σημαντικό. Ο υπερηχογραφικός έλεγχος  μπορεί να ενισχύσει την διάγνωση που ήδη έχει τεθεί με την κλινική εξέταση.

Η θεραπεία της τενοντίτιδας περιλαμβάνει:
•    Διακοπή όλων των δραστηριοτήτων που συμμετέχει η συγκεκριμένη άρθρωση
•    Εφαρμογή πάγου
•    Παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη
•    Φυσικοθεραπεία (laser,ιοντοφορήσεις)
•    Χρήση νάρθηκα
•    Έγχυση αυτόλογου βιολογικού παράγοντα (PRP) με ενεργοποιημένα αιμοπετάλια
•    Προοδευτική κινητοποίηση της άρθρωσης

Όταν όμως τα συμπτώματα επιμείνουν και η συντηρητική θεραπεία αποτύχει, ενδείκνυται η χειρουργική θεραπεία.