Γιατί θα σε δηλητηριάσουν, θα σε αρρωστήσουν, θα σε γεμίσουν μικροβιάκια που δεν τα χρειάζεσαι. Τα περισσότερα απ' αυτά θα προσπαθήσουν να σε προειδοποιήσουν αναδύοντας μία μυρωδιά χαλασμένης ξινίλας. Αν είναι λοιπόν αργά γι' αυτά, πέτα τα (πριν να 'ναι αργά για σένα).

Ρικότα, cream cheese, ανθότυρο, κατίκι και cottage είναι τα πιο επιρρεπή τυριά στα βακτήρια και τη μούχλα, σε αντίθεση με τα πιο σκληρά, όπως είναι το τσένταρ και το γκούντα που ακόμα κι αν ανοιχτούν οι συσκευασίες τους, αντέχουν πολύ. Τα μαλακά τυριά πρέπει να καταναλώνονται εντός μίας εβδομάδας.   

Άλλη μια περίπτωση που απαιτεί άμεση κατανάλωση. Π.χ., η έτοιμη πέστο για μακαρόνια δεν έχει φτιαχτεί για να "παρκάρει" για καιρό στο ψυγείο γιατί γεμίζει βακτήρια. Ειδικά αν ανοιχτεί, μετράει ελάχιστες μέρες ζωής, όπως αναγράφεται πάντα και στα περίτεχνα βαζάκια.

Αν περιέχει μουστάρδα, μαγιονέζα και αυγό την τρως κι ό,τι μένει το πετάς ή το κρατάς το πολύ 5-6 ώρες. Ο συνδυασμός  των προαναφερόμενων αν καταναλωθεί με καθυστέρηση μπορεί να σε στείλει επαναλαμβανόμενα στην τουαλέτα. 

Όταν ο χυμός είναι κλειστός μην τον φοβάσαι. Άφησέ τον στο ντουλάπι όσο σου επιτρέπει η αναγραφόμενη ημερομηνία. Αν όμως τον έχεις ανοίξει- και οπωσδήποτε τον έχεις βάλει στο ψυγείο- κατανάλωσέ τον μέσα σε μία βδομάδα. Μετά γίνεται κάτι άλλο, ένα παχύρρευστο ζουμί με επιπλέοντα κομματάκι που δεν πίνεται με τίποτα.

Στο ψυγείο το κρέας ωμό δεν το αφήνεις πάνω από μία μέρα αυστηρά. Ο λόγος λέγεται σαλμονέλα και δεν αστειεύεται.

Αν οι φέτες του ζαμπόν, της γαλοπούλας, του προσούτο και γενικώς όλων των αλλαντικών παραμείνουν σε μη αεροσταγή συσκευασία για πάνω από πέντε μέρες αρχίζουν και αλλοιώνονται στη γεύση, στην όψη, στη μυρωδιά. Δεν έχει "έλα μωρέ τι θα πάθω;" Ειδικά στα αλλαντικά οι κανόνες υγιεινής πρέπει να τηρούνται κατά γράμμα.