Πόλο, ένα σπορ θεαματικό. Το κατ’ εξοχήν άθλημα της ομαδικότητας. Παρ’ όλες τις ομοιότητες που έχει με τη χειροσφαίριση, το συγκεκριμένο άθλημα, με κανονισμούς, χρονολογείται από το 1900. Σε παγκόσμιο επίπεδο, πρωτοστατεί επί σειρά ετών η Ουγγαρία ως η ομάδα με τα περισσότερα χρυσά μετάλλια, ενώ η Ελλάδα άξια κατατάσσεται στις μεγάλες δυνάμεις, κάτι που επιβεβαιώθηκε και πρόσφατα με την Εθνική Πόλο Ανδρών, που κατέκτησε την 5^η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Κατάρ. Εντός των τειχών, ξεχωρίζουν τα Πρωταθλήματα της Α1 Κατηγορίας Ανδρών αλλά και Γυναικών, όσο και το Κύπελλο Ελλάδος, χωρίς να προσπερνάμε την σοβαρή δουλειά που γίνεται και στις υπόλοιπες Κατηγορίες, που θέτουν γερές βάσεις για ένα λαμπρό μέλλον.

   Στο νησί του Ιονίου την όμορφη Κεφαλονιά, ένας νέος άνδρας δραστηριοποιείται δίνοντας τον δικό του όμορφο αγώνα, να εντρυφήσει στους εφήβους την αγάπη του γι’ αυτό το άθλημα. Μια συνάντηση μαζί του μας κάνει να νιώσουμε περήφανοι για το πνεύμα και το ταλέντο του.

Ευαγγελία Αλιβιζάτου:  Καλησπέρα Γρηγόρη. Αφού πρώτα σε καλωσορίσω, να πούμε για όσους δεν σε γνωρίζουν, ότι είσαι ένας νέος άνθρωπος, με αγάπη για τα σπορ και προπάντων για την υδατοσφαίριση. Μίλησε μας για εσένα, που γεννήθηκες, που μεγάλωσες και για το ξεκίνημά σου.

Γρηγόρης Ράπτης:  Καλησπέρα Ευαγγελία! Καλώς σας βρήκα! Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση και να σας πω ότι είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή. Γεννήθηκα στο Αγρίνιο Αιτωλοακαρνανίας όπου και έμεινα μέχρι την ηλικία των τριών ετών. Έπειτα μαζί με τους γονείς μου και την μικρότερη αδερφή μου μετακινηθήκαμε στην Κεφαλονιά, όπου μεγάλωσα και πήγα σχολείο. Το 2010 υπηρέτησα τη μαμά πατρίδα ως Δόκιμος Πεζικού. Στη συνέχεια, το 2012 μπήκα στο Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας. Μέχρι το 2017 υπηρετούσα στην Αθήνα. Το 2018, που ήρθα στην Κεφαλονιά με μετάθεση, ξεκίνησα μία προσπάθεια να επαναφέρω την υδατοσφαίριση πιο ενεργά ως άθλημα και πάλι στο νησί, καθώς βρισκόταν σε υπολειτουργία και κινδύνευε να εκλείψει.

Ευαγγελία Αλιβιζάτου:  Γνωρίζοντας ότι έχεις περάσει και από άλλα αθλήματα, ποιο ήταν το έναυσμα που σε έκανε να ασχοληθείς συγκεκριμένα με την υδατοσφαίριση και να παραμένεις πιστός σε αυτό;

Γρηγόρης Ράπτης:  Η αλήθεια είναι πως από μικρός ήμουν πολύ δραστήριο παιδί και μου άρεσε ο αθλητισμός. Είχα φοιτήσει στο 1ο Αθλητικό Γυμνάσιο Αργοστολίου, στο άθλημα του ποδοσφαίρου. Στον ελεύθερο χρόνο μου έπαιζα μπάσκετ με τους φίλους μου. Ένα διάστημα είχα ασχοληθεί με το άθλημα της κωπηλασίας και γενικώς δοκίμαζα τα πάντα σε σχέση με τον αθλητισμό, όταν μου δινόταν η ευκαιρία. Η υδατοσφαίριση όμως ήταν το άθλημα που αγάπησα και με κράτησε. Το ξεκίνησα σαν δοκιμή καθώς τελείωσα την τρίτη γυμνασίου, σε σχετικά μεγάλη ηλικία για το άθλημα. Παρ’ όλα αυτά, ο συνδυασμός του υγρού στοιχείου που λατρεύω, η δυναμική του αθλήματος και η οξυδέρκεια που χρειάζεται αυτό το σπορ ήταν μερικά από τα στοιχεία που με έκαναν ακόμα έναν λάτρη του.

Ε. Α. :  Έχεις μια αξιόλογη διαδρομή στο άθλημα. Πες μας γι’ αυτή, για τις διακρίσεις σου, για τις επιτυχίες σου. Πως νιώθεις γι’ αυτές;

Γ. Ρ. :  Από το ξεκίνημα της ενασχόλησης μου ως αθλητής με την υδατοσφαίριση, στην Κεφαλονιά δεν υπήρχε μεγάλο δυναμικό αθλητών. Έτσι παλεύαμε λίγα παιδιά τους αγώνες των τότε ηλικιακών πρωταθλημάτων που συμμετείχαμε. Θυμάμαι συγκεκριμένα, το 2005 τον Ναυτικό Όμιλο Αργοστολίου να μας βραβεύει τον καθένα ξεχωριστά με τιμητική πλακέτα για την αγωνιστικότητα μας, που καταφέραμε να προκριθούμε στην επόμενη φάση του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος, ύστερα από πέντε αγώνες που δώσαμε, επτά μόνο αθλητές, χωρίς αλλαγές για ξεκούραση. Συγκινητική και αξέχαστη ήταν και η συμμετοχή μου στην Ανδρική Ομάδα του νησιού, όπου το 2009 καταφέραμε να κατακτήσουμε το Κύπελλο και να ανέβει η Ομάδα στην Β’ Εθνική Κατηγορία. Πολλές και όμορφες στιγμές που με κάνουν να νιώθω τυχερός που τις έζησα μέσα απ' αυτό το άθλημα.

   Επιστρέφοντας στο νησί, το 2018, με στεναχώρια πληροφορήθηκα ότι το άθλημα υπολειτουργούσε και ήταν προς εγκατάλειψη. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να επαναφέρω το άθλημα όσο γίνεται καλύτερα, ξεκινώντας με το να καλώ παιδιά να ασχοληθούν με το πόλο. Παράλληλα, το 2019, παρακολούθησα τη Σχολή Προπονητών Υδατοσφαίρισης της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδος. Ολοκλήρωσα με επιτυχία τις σπουδές, παίρνοντας το πτυχίο μου, συνεχίζοντας πλέον όλη αυτή την προσπάθειά μου από τη θέση του προπονητή.

Ε. Α. :  Όπως όλα τα αθλήματα, η υδατοσφαίριση είναι ένα πεδίο με μεγάλο ανταγωνισμό. Έχεις αντιμετωπίσει προβλήματα στον χώρο; Πόσο δύσκολο ήταν να καθιερωθείς;

Γ. Ρ. :  Όπως κάθε χώρος έτσι κι αυτός έχει τα δικά του προβλήματα και ανταγωνισμό, πόσο μάλλον όταν έχεις ν’ αντιμετωπίσεις μαζί και τα πιο δημοφιλή ομαδικά αθλήματα, όπως το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο. Με θέληση και αγάπη όμως, τόσο δική μου όσο και των νεαρών αθλητών μου, μετά από πολλούς αγώνες η ομάδα άρχισε με τον καιρό να στέκεται αντάξια και ν’ ανταγωνίζεται μεγάλες ομάδες, που ασχολούνται χρόνια με το πόλο. Αυτό βοήθησε και τα παιδιά ν’ ανέβουν ψυχολογικά αλλά και τους γονείς από την πλευρά τους να το αγκαλιάσουν περισσότερο και να το υποστηρίξουν.

Ε. Α. :   Έχουν υπάρξει στιγμές που σε έχουν καταβάλει και σε έχουν κάνει να νιώσεις απογοήτευση ή στιγμές που να θες να τα παρατήσεις;

Γ. Ρ. :  Όπως στα περισσότερα αθλήματα έτσι και σ’ αυτό χρειάζεται καθημερινά να αφιερώνεις χρόνο για τις προπονήσεις και τη βελτίωση της ομάδας, τον οποίο χρόνο στερούσα και στερώ από την οικογένειά μου. Τα τρία πρώτα χρόνια, όλο αυτό το έκανα εθελοντικά και αφιλοκερδώς και παρ’ όλα αυτά έβλεπα να μην αναγνωρίζεται, κάτι το οποίο με στεναχωρούσε. Γενικότερα, πολλές ήταν οι φορές που απογοητεύτηκα από διάφορες καταστάσεις και παράγοντες. Η αδυναμία και το πάθος μου όμως γι’ αυτό το άθλημα με έκαναν να μη το βάζω κάτω αλλά να ξεπερνώ τα εμπόδια και να συνεχίζω με περισσότερο πείσμα.

Ε. Α. :  Βλέποντάς σε, σε φωτογραφίες αλλά και σε αγώνες ως προπονητή, αντικρίζει κανείς έναν άνθρωπο με πάθος. Οι αθλητές που προπονείς,  τα νέα παιδιά, σε αγαπούν κι αυτό είναι φανερό. Ποια είναι, αλήθεια, η σχέση σου με τους αθλητές σου;

Γ. Ρ. :   Όντας κι εγώ πατέρας δύο παιδιών, έχω μεγάλη αδυναμία στα παιδιά και στους αθλητές που προπονώ, από τον μικρότερο έως και τον μεγαλύτερο. Τα νέα παιδιά είναι πανέξυπνα και καταλαβαίνουν τα πάντα. Δεν μπορείς ούτε να τα κοροϊδέψεις, ούτε να τα ξεγελάσεις. Χρειάζεται να είσαι ειλικρινής μαζί τους και να τα σέβεσαι. Μόνο έτσι θα καταφέρεις να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους και στη συνέχεια να τους δώσεις τα κίνητρα και τους λόγους για να βελτιώνονται, τόσο σαν αθλητές όσο και σαν άνθρωποι στη ζωή τους. Προσπαθώ να κρατάω μαζί τους μια σχέση ειλικρίνειας, εμπιστοσύνης, σεβασμού και φιλίας, τηρώντας πάντα τις ισορροπίες, ώστε να μην χαθεί ο διαχωρισμός προπονητή-αθλητή.

Ε. Α. :  Πέραν από την ενασχόληση με τον αθλητισμό, είσαι αστυνομικός στο επάγγελμα και έχεις υπηρετήσει σε νευραλγικό τομέα στην Αθήνα επί σειρά ετών. Κατόπιν έρχεσαι στην Κεφαλονιά. Είσαι όμως και οικογενειάρχης και πατέρας. Πως μπορείς και συνδυάσεις όλα αυτά, με την οικογένεια και τις υποχρεώσεις;

Γ. Ρ. :  Με πολύ μεγάλη προσπάθεια και καλή οργάνωση. Δυστυχώς, όπως προανέφερα, αναγκάζομαι κάποιες φορές να στερώ χρόνο από τη γυναίκα και τα παιδιά μου και με στενοχωρεί. Ευτυχώς για εμένα, μου δείχνουν κατανόηση γι’ αυτό που κάνω και τους ευχαριστώ από την καρδιά μου που είναι δίπλα μου σ’ αυτό και μου συμπαραστέκονται.

Ε. Α. :  Λόγω του επαγγέλματός σου, γίνεσαι συχνά αποδέκτης πολλών κοινωνικών προβλημάτων, που στην εποχή μας έχουν ενταθεί. Βλέπουμε την παραβατικότητα, ειδικά των ανηλίκων, σε έξαρση. Κατά πόσο θεωρείς ότι ο αθλητισμός μπορεί να βοηθήσει, ως μια διέξοδος για τη νέα γενιά;

Γ. Ρ. :  Σίγουρα ο αθλητισμός μπορεί να βοηθήσει με το να αποφορτίζει τα παιδιά από τη συσσωρευμένη ενέργεια της καθημερινότητας που έχουν, βγάζοντας την στην προπόνηση και παράλληλα μέσα από την ομαδικότητα να μάθουν και να βελτιώσουν τους τρόπους διαχείρισης του θυμού τους. Δεν φτάνει όμως μόνο ο αθλητισμός για ν’ αλλάξει αυτή η κατάσταση. Πρέπει να προβληματιστούμε, ως γονείς και ως κοινωνία και να βρούμε τρόπους αντιμετώπισης ώστε ν’ αναστρέψουμε αυτό το φαινόμενο.

Ε. Α. :  Ας γυρίσουμε πάλι στο πόλο. Σε όλους μας είναι γνωστές οι μεγάλες διαχρονικές επιτυχίες της ελληνικής υδατοσφαίρισης σε διεθνές επίπεδο. Που κυμαίνεται όμως σήμερα το επίπεδο του πόλο στη χώρας μας; Πιστεύεις ότι στην Κεφαλονιά αλλά και σε πανελλαδική κλίμακα, υπάρχει μέλλον στην υδατοσφαίριση και ποια είναι, κατά τη γνώμη σου, τα βήματα που πρέπει να γίνουν ώστε να ξεπεραστούν τα προβλήματα και ν’ αναδειχθεί περαιτέρω το άθλημα;

Γ. Ρ. :  Το επίπεδο του πόλο στη χώρα μας είναι πολύ υψηλό. Αρκεί μόνο ν’ αναφέρουμε ότι είμαστε μέσα στις πέντε καλύτερες ομάδες υδατοσφαίρισης παγκοσμίως, αναλογιζόμενοι και τις υποδομές που δεν έχουμε, σε σχέση με τις άλλες χώρες. Εννοείται πως υπάρχει λαμπρό μέλλον και σε τοπικό επίπεδο. Είμαστε νησιώτες και το έχουμε στο αίμα μας. Φαίνεται, και το βλέπω στα παιδιά που έρχονται να δοκιμάσουν την επαφή τους με το νερό. Αν υπήρχε μεγαλύτερη προβολή από τα ΜΜΕ και περισσότεροι γονείς έφερναν τα παιδιά τους να γνωρίσουν αυτό το υπέροχο άθλημα, είμαι βέβαιος ότι θα βλέπαμε θαύματα. Παραμένω αισιόδοξος.

Ε. Α. :  Ποιο το μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις στα νέα παιδιά που σκέφτονται να ασχοληθούν με την υδατοσφαίριση; Τι είναι αυτό που θα τα κάνει να επιλέξουν το πόλο σε σχέση με τα πιο διαδεδομένα αθλήματα;

Γ. Ρ. :  Πρώτο και σημαντικότερο προνόμιο του πόλο, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι παίζεται στο νερό. Το υδάτινο στοιχείο, που αγαπάμε οι περισσότεροι, σαν νησιώτες όπως προείπα, είναι το καλύτερο μέσο για την ολοκληρωμένη εκγύμναση του σώματος, ομοιόμορφα και χωρίς τραυματισμούς. Είναι ένα άθλημα με αρετές, που αναπτύσσει το αίσθημα της ομαδικότητας και της ανταγωνιστικότητας, ενώ παράλληλα οι κανόνες του, σε συνδυασμό με τη στρατηγική, απαιτούν συγκέντρωση, γρήγορη σκέψη και αντίδραση. Προσκαλώ όλα τα παιδιά, ηλικίας από οκτώ ετών και μεγαλύτερα, να έρθουν στο κολυμβητήριο, να ζήσουν την εμπειρία από κοντά και είμαι βέβαιος ότι θα το αγαπήσουν.

Ε. Α. :  Τελειώνοντας, θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας τις προσδοκίες σου και τα όνειρά σου για το μέλλον.

Γ. Ρ. :   Όνειρό μου είναι να καταφέρω να εδραιώσω το πόλο στο νησί μας, στον βαθμό που είναι και τα άλλα δημοφιλή αθλήματα. Είναι αναγκαία και ουσιώδης θα έλεγα, η ανέγερση κι άλλων, νέων κολυμβητηρίων στην Κεφαλονιά. Δεν γίνεται ολόκληρο νησί να έχει ένα και μοναδικό κολυμβητήριο! Τα παιδιά των απομακρυσμένων περιοχών, όπως ο Πόρος, η Σκάλα, το Ληξούρι, η Σάμη στερούνται το δικαίωμα της ενασχόλησης τους με το άθλημα ή χρειάζεται να κάνουν διαδρομή μίας ώρας, ώστε να έρθουν στο Αργοστόλι, όπου λαμβάνουν χώρα οι προπονήσεις. Είναι αποθαρρυντικός παράγοντας. Αυτό είναι κάτι που ευελπιστώ ν’ αλλάξει και προσδοκώ για το μέλλον.

Ε. Α. :  Γρηγόρη, να σ’ ευχαριστήσω προσωπικά, για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης, που δίνει και μια ευκαιρία για προβολή του αθλήματος και να σου ευχηθώ από καρδιάς, ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες και να φτάσεις όσο πιο ψηλά επιθυμείς. Είμαι βέβαιη ότι έχουμε να δούμε πολλά από εσένα.

Γ. Ρ. :  Να σας ευχαριστήσω κι εγώ με τη σειρά μου γι’ αυτή την όμορφη συνέντευξη και να ευχηθώ ότι καλύτερο και υγεία σε όλο τον κόσμο!