Ταυτόχρονα, έπρεπε να προφυλαχθούν οι εκλέκτορες από τις εξωτερικές «πιέσεις», ένα συνηθισμένο φαινόμενο στην ιστορία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Το πρώτο Κονκλάβιο όπου οι καρδινάλιοι αναγκάστηκαν να εκλέξουν τον πάπα υπό δύσκολες συνθήκες αφορούσε την εκλογή του Σελεστίνου Δ΄, το 1241.

Όμως το διασημότερο όλων, λόγω της διάρκειάς του, ήταν εκείνο που ξεκίνησε στα τέλη του 1268 στο Βιτέρμπο, στην κεντρική Ιταλία, μετά το θάνατο του Κλήμη Δ΄, στην ίδια πόλη.

Η εκλογή καθυστερούσε επειδή οι καρδινάλιοι ήταν διχασμένοι, τόσο που οι κάτοικοι της πόλης, το φθινόπωρο του 1269, τους φυλάκισαν στο επισκοπικό μέγαρο.

Τον Ιούνιο του επόμενου έτους μάλιστα, καθώς ακόμη δεν είχε επιτευχθεί συμφωνία, οι κάτοικοι αφαίρεσαν τη στέγη του μεγάρου ώστε να εκθέσουν τους καρδινάλιους στις καταιγίδες, σύμφωνα με το βιβλίο Lux in arcana που αφορά τα μυστικά αρχεία του Βατικανού.

Χρειάστηκαν να περάσουν δύο χρόνια και εννέα μήνες από το θάνατο του Κλήμη Δ' μέχρι μια 10μελής επιτροπή καρδιναλίων να εκλέξει τελικά στο αξίωμα, τον Σεπτέμβριο του 1271, τον Γρηγόριο Ι'.

Ο Γρηγόριος Ι΄ ήταν εκείνος που καθιέρωσε την αρχή να κλειδώνονται οι καρδινάλιοι για το διάστημα που συνεδριάζουν και επέβαλε να τους δίνεται μόνο ξερό ψωμί και νερό αν περνούσαν πέντε ημέρες διαβουλεύσεων χωρίς αποτέλεσμα. Ο διάδοχός του, Ιωάννης ΚΑ΄, κατάργησε αυτόν τον κανόνα.

Πολλούς αιώνες μετά τα ξεροκόμματα, τα ήθη χαλάρωσαν και οι καρδινάλιοι απέκτησαν μερικές «ελευθερίες» ή ακόμη και πολυτέλειες: επιτρεπόταν πλέον να πίνουν και κονιάκ όσοι αισθάνονταν εξουθενωμένοι ή αγχωμένοι από τις πολύωρες συνεδριάσεις του Κονκλαβίου.

Η ανάγκη αυτή αναγνωρίστηκε επίσημα το 1878, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης για την εκλογή του Λέοντα ΙΓ'.

Έχοντας επίγνωση της άσχημης οικονομικής κατάστασης του Βατικανού, ο τότε καρδινάλιος αρχιθαλαμηπόλος ενέκρινε την αγορά ενός μπουκαλιού κονιάκ για όλους τους εκλέκτορες. Διευκρίνισε όμως ότι όποιος ήθελε να πιει ένα ποτηράκι θα έπρεπε να διαθέτει συνταγή γιατρού...

Σήμερα οι καρδινάλιοι έχουν στη διάθεσή τους όλες τις ανέσεις, αφού διαμένουν στις σουίτες του ανακαινισμένου Οίκου της Αγίας Μάρθας.

Την ανακαίνιση διέταξε ο Ιωάννης Παύλος Β', ενδεχομένως επειδή έμεινε και ο ίδιος στα στενάχωρα κελιά του Βατικανού κατά τα δύο Κονκλάβια στα οποία συμμετείχε, το 1978.

Ένα ανέκδοτο του Βατικανού λέει ότι ο Φράνκο Πιζάνο, ο μελλοντικός Πάπας Ιωάννης ΚΓ', καταπολέμησε το άγχος του την παραμονή της εκλογής του, το 1958, πίνοντας το κονιάκ που του προσέφερε ο αρχιεπίσκοπος του Τορίνου Μαουρίλιο Φοσάτι.

Μολονότι οι καρδινάλιοι ορκίζονται να τηρήσουν μυστικότητα για τα τεκταινόμενα στο Κονκλάβιο, χάρη σε κάποιους... αδιάκριτους έγινε γνωστό ότι μετά την εκλογή του Ιωάννη ΚΓ' και του Ιωάννη Παύλου Α', το 1978, άνοιξαν σαμπάνιες.

Μια ιδιαιτερότητα του Κονκλάβιου είναι ότι οι καρδινάλιοι δεν είναι υποχρεωμένοι να εκλέξουν κάποιον από τους παρόντες στη συνεδρίαση.

Θεωρητικά, επιτρέπεται να εκλέξουν κάποιον απόντα συνάδελφό του, ακόμη και έναν κληρικό που δεν είναι επίσκοπος, αρκεί προηγουμένως να τον χειροτονήσουν.

Το Κονκλάβιο σε αριθμούς

Το Κονκλάβιο έχει 207 μέλη. Ωστόσο, μόνο 115 θα συμμετάσχουν στην εκλογή του επόμενου Πάπα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Μόνο οι καρδινάλιοι που ήταν κάτω των 80 ετών όταν άρχισε η περίοδος της «κενής έδρας», στις 28 Φεβρουαρίου —μετά δηλαδή την επίσημη παραίτηση του Βενέδικτου ΙΣΤ'— έχουν δικαίωμα ψήφου.

Αυτό σημαίνει ότι από τους 207, μπορούν να ψηφίσουν οι 117, ωστόσο δύο δεν θα δώσουν το παρόν στο Κονκλάβιο: ο καρδινάλιος Ριγιάντιο Νταρμαατμάτζα απ την Ινδονησία για λόγους υγείας και ο Βρετανός Κιθ Ο' Μπράιαν ο οποίος έχει κατηγορηθεί για «ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά».

Οι «πρίγκιπες της Εκκλησίας» θα συγκεντρωθούν στο Βατικανό, στην περίφημη Καπέλα Σιξτίνα, για να επιλέξουν τον νέο Πάπα. Από αυτούς, οι 48 έγιναν καρδινάλιοι επί Ιωάννη Παύλου Β' και οι 67 επί Βενέδικτου ΙΣΤ'.

Από τους 115 εκλέκτορες, οι περισσότεροι είναι Ευρωπαίοι: 60, εκ των οποίων οι 28 είναι Ιταλοί. Ακολουθεί η Λατινική Αμερική με 19 εκπροσώπους και η Βόρεια Αμερική με 14. Έντεκα είναι Αφρικανοί, δέκα Ασιάτες και ένας μόνο, ο αρχιεπίσκοπος του Σίδνεϊ Τζορτζ Πελ, είναι Αυστραλός.

Ο νεότερος όλων είναι ο ινδός καρδινάλιος Μπαζέλιος Τοτουνκάλ, 53 ετών, ενώ ο γηραιότερος είναι ο Γερμανός Βάλτερ Κάσπερ, ο οποίος έκλεισε τα 80 στις 5 Μαρτίου.
Ο γηραιότερος καρδινάλιος —που δεν έχει δικαίωμα ψήφου— είναι ο Ιταλός Ερσίλιο Τονίνι, ο οποίος έχει γεννηθεί τον Ιούλιο του 1914.

Πηγή: in.gr